Ελαφρά γνωστική ανεπάρκεια και γνωστικές διαταραχές
Η σταδιακή απώλεια της μνήμης και κυρίως η απώλεια των καθημερινών γεγονότων αποτελούν χαρακτηριστικά της ελαφράς γνωστικής ανεπάρκειας.
Η σταδιακή απώλεια της μνήμης και κυρίως η απώλεια των καθημερινών γεγονότων αποτελούν χαρακτηριστικά της ελαφράς γνωστικής ανεπάρκειας.
Ο χρόνος που εμφανίζονται οι γνωστικές διαταραχές και πιο συγκεκριμένα ο χρόνος που αντιλαμβανόμαστε ότι συμβαίνουν σε μας ή στους άλλους είναι ένας χρόνος υψίστου κινδύνου.
Η κοινωνική συμπεριφορά αποτελεί άμεσο αποτέλεσμα των γνωσιακών και γνωστικών λειτουργιών του εγκεφάλου.
Ουσιαστικό θεμέλιο των γνωστικών διαταραχών και της κλινικής τους έκφρασης στην καθημερινότητα είναι οι διαταραχές της λεγόμενης «σύντομης μνήμης»˙ πρόκειται για τη λεγόμενη επεισοδιακή μνήμη η οποία επεξεργάζεται τα γεγονότα και τα μεταφέρει σαν γνώση στον εγκέφαλο.
Η νευροψυχολογία είναι η επιστήμη που προέκυψε το έτος 1930 από ένα μεγάλο επιστήμονα τον Goldstein, ο οποίος καθιέρωσε μία καινούρια μέθοδο σ’ αυτόν το χώρο.
Οι γνωστικές διαταραχές αποτελούν ένα σημαντικό προβληματισμό για τη νευρολογία, προκειμένου να μπορέσει κανείς να διαπιστώσει παθολογικές καταστάσεις και να προχωρήσει σε θεραπευτικές διαδικασίες.
Οι γνωστικές διαταραχές θεωρούνται το μεγαλύτερο πρόβλημα στη σύγχρονη νευρολογία.
Οι γνωστικές διαταραχές αποτελούν το κυρίως αντικείμενο των Νευροεπιστημών τον τελευταίο αιώνα.
Τα τελευταία χρόνια με την περιβαλλοντολογική μόλυνση να αυξάνεται συνεχώς, αλλά και τα διαγνωστικά μέσα να αναπτύσσονται επίσης με ταχύ ρυθμό, βρίσκουμε όλο και περισσότερα παιδιά, τα οποία έχουν γνωστικές διαταραχές και κυρίως ότι αφορά τη σκέψη, τη μνήμη και την κριτική ικανότητα
Οι γνωστικές διαταραχές συμβαίνουν, όπως έχουμε παρατηρήσει στη Βιονευρολογική, κατά κύριο λόγο στον τρόπο σκέψης, σε διαταραχές της μνήμης, δυσκολίες μάθησης ή διαταραχές της γλώσσας
Πολλές φορές, υπάρχει ένας συνδυασμός συμπτωμάτων της απάθειας με γνωστικές διαταραχές, όπου κυριαρχεί κυρίως η πρώτη˙ από τις ανάλογες κλινικές εικόνες που κατά καιρούς έχουμε δει στη Βιονευρολογική
Ο ιππόκαμπος είναι ένας σοβαρός σχηματισμός εγκεφαλικών κυττάρων, που συμβάλλουν τα μέγιστα στη λειτουργία μνήμης, συναισθήματος και λίγο στην κινητική συμπεριφορά
Στην Βιονευρολογική, ιδιαίτερα μετά από βίαια εγκεφαλικά τραύματα, παρατηρούμε συχνά εκδηλώσεις βίας ή βίαιων κινήσων ή αντιδράσεων κατά τον ύπνο και ότι αυτά ιδιαίτερα συνδυάζονται με γνωστικές διαταραχές.
Με την πρόοδο της τεχνολογίας και ιδιαίτερα με την ανάπτυξη των λογισμικών των υπολογιστών, πλέον η καταγραφή του ύπνου σε δωδεκάωρη ή εικοσιτετράωρη βάση είναι εφικτή.
Τα διάφορα νευρωνικά τόξα αποτελούνται από ηλεκτρικές εκκενώσεις διάφορων κυττάρων που προκαλούν εκκενώσεις σ’ άλλα κύτταρα και συνδέονται μεταξύ τους στον εγκέφαλο.
Σ’ ότι αφορά τα κυκλώματα του εγκεφάλου, οι νευρικές διαταραχές με τη λειτουργική ανωμαλία της μεταβίβασης του ηλεκτρικού ρεύματος από το ένα κύτταρο στο άλλο είναι η αιτία για πάρα πολλές ψυχιατρικές παθήσεις.
Ως ψυχογενείς κρίσεις θεωρούνται οι εκδηλώσεις των διαταραχών της συμπεριφοράς και του συναισθήματος που προκαλούνται μετά απ’ ένα ψυχολογικό τραύμα και στη κλινική εικόνα μιμούνται κατά πολύ τις επιληπτικές κρίσεις.
Τα τελευταία χρόνια που οι διαγνωστικές μέθοδοι έχουν αναπτυχθεί αρκετά και η προσέγγιση στη διάγνωση της νόσου του Hashimoto είναι εύκολη, έχουμε συνηθίσει κλινικά να παρατηρούμε την εμφάνιση αυτής της νόσου ταυτόχρονα και με άλλα εκφυλιστικά και αυτοάνοσα νοσήματα
Όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική, ο απότομος ίλιγγος είναι αυτός που πάρα πολλές φορές οδηγεί τον πάσχοντα στο γιατρό, γιατί πράγματι είναι ένα σύμπτωμα που δεν αφήνει το «προσβεβλημένο» σε ησυχία
Ολοκληρώνοντας τα ιστορικά των ασθενών με κινητικές διαταραχές στη Βιονευρολογική, διαπιστώνουμε ότι στις περιπτώσεις αυτές υπάρχει μια βλάβη ή δυσλειτουργία, σε ότι αφορά τη ρύθμιση της κίνησης, από το κεντρικό νευρικό σύστημα