Πρόβλεψη και θεραπεία της επιληψίας
Οι σύγχρονες έρευνες έχουν δείξει ότι το κύριο μέρος της θεραπείας της επιληψίας κρύβεται στην πρόβλεψη.
Οι σύγχρονες έρευνες έχουν δείξει ότι το κύριο μέρος της θεραπείας της επιληψίας κρύβεται στην πρόβλεψη.
Πρόκειται για δύο διαγνωστικές μεθόδους που η μία συμπληρώνει την άλλη.
Όσον αφορά τη θεραπεία των επιληπτικών κρίσεων μέχρι σήμερα ο εντοπισμός τους, η διαγνωστική τους κατανόηση και ο διαχωρισμός τους σε θεραπευτικές ομάδες αποτελούν μεγάλο πρόβλημα ώστε να εφαρμοστεί αναλογική τυπολογική θεραπεία.
Τα τελευταία χρόνια η αυτοφωτογράφηση (selfies) και η παρουσίαση των εικόνων στο διαδίκτυο έχουν γίνει πια εξάρτηση σε μεγάλα ποσοστά του πληθυσμού.
Κάθε νέο φάρμακο για τη σκλήρυνση κατά πλάκας χρειάζεται περίπου 12 χρόνια για την ανάπτυξή του.
Το φουμαρικό οξύ υπάρχει σαν φάρμακο περίπου 40 χρόνια με έντονη παρουσία.
Τα τελευταία δύο χρόνια οι θεραπευτές της επιληψίας βρήκαν απρόσμενα έναν μεγάλο σύμμαχο.
Πρέπει πάντα να γνωρίζουμε ότι σήμερα ασθενείς με επιληπτικά σύνδρομα βιώνουν μία απόλυτα νέα πραγματικότητα για τη συνείδησή τους.
Η έννοια του αρχείου παίζει έναν πρωτεύοντα ρόλο στη διαχείριση και θεραπεία των επιληπτικών συνδρόμων.
Οι ιδιοπαθείς επιληπτικές κρίσεις, κατά κύριο λόγο «αφαιρέσεις», είναι δύσκολο να διακριθούν και να διαγνωστούν λόγω της σύντομης διάρκειάς τους και πολλές φορές «παρουσιάζονται» ακατανόητες για το περιβάλλον.
Η κλασική ναρκοληψία είναι από πλευράς συμπτωματολογίας η πιο «σκληρή» μορφή ναρκοληψίας.
Ο φυσιολογικός ύπνος είναι η βασική λειτουργία που διαταράσσεται μόλις ο εγκέφαλος εμφανίζει επιληπτική προδιάθεση και δραστηριότητα.
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ) είναι το κύριο διαγνωστικό εργαλείο που χρησιμοποιείται για την επιληψία συστηματικά από τη δεκαετία του πενήντα.
Στο φαινόμενο του γήρατος κάθε αλλαγή του περιβάλλοντος αποτελεί και ένα «σοκ».
Μία δεκαετία είναι σχεδόν πάντα ο κύριος χρόνος ανάπτυξης της νόσου σ’ όλες της τις εκφράσεις της.
Αυτό που χαρακτηρίζει τους παρκινσονικούς ασθενείς σ’ όλα τα στάδια της νόσου είναι η αδυναμία σωστής γραφής με διαφορετική ένταση.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ουσιαστική εξέλιξη για τις νευρολογικές παθήσεις και το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα.
Σε μία σειρά εξετάσεων που έγινε σε ανθρώπους με ηχολαλία τα τελευταία είκοσι χρόνια μέσω της καταγραφής του εικοσιτετράωρου εγκεφαλογραφήματος, διαπιστώθηκαν συγκεκριμένες διαταραχές στο βρεγματικό οστό, στον κροταφικό και στον προμετωπιαίο λοβό.
Μία εξελιγμένη νευροφυσιολογική μέθοδος όπως είναι αυτή της καταγραφής του εικοσιτετράωρου εγκεφαλογραφήματος δίνει στην πρώιμη παιδική ηλικία, δηλαδή κάτω των τριών ετών, ικανά στοιχεία τα οποία μπορούν να παραπέμψουν στην πιθανή ύπαρξη προδιάθεσης για αυτισμό.
Σε περιπτώσεις που έχουμε απλές ενδείξεις ή πληροφορίες από το ιστορικό του ασθενούς ότι υπάρχει περίπτωση αποφρακτικής άπνοιας, η εκτίμησή της μέσω της καταγραφής εικοσιτετράωρου ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος είναι απολύτως απαραίτητη.