Το υπερκινητικό παιδί με διάσπαση προσοχής
Το υπερκινητικό παιδί με διάσπαση προσοχής είναι εύκολο να διαγνωστεί από τον ειδικό.
Το υπερκινητικό παιδί με διάσπαση προσοχής είναι εύκολο να διαγνωστεί από τον ειδικό.
Το παραλήρημα, δηλαδή μια μορφή ντελίριου, με διάσπαση της προσοχής αποτελεί ένα κλινικό δίπολο που παρουσιάζεται πάρα πολύ τακτικά
Έχει γίνει πλέον μια πολύ «μοντέρνα» διάγνωση, κυρίως στα νεαρά και ζωηρά άτομα, αυτό που λέμε υπερκινητικότητα και διάσπαση της προσοχής
Η διάσπαση της προσοχής είναι οπωσδήποτε μία δυσλειτουργία που ανάλογα με το χρόνο ή την ένταση μπορεί να λάβει το παθολογικό σχήμα μίας κάποιας νόσου.
Σε όλα αυτά τα χρόνια για τα παιδιά με διάσπαση της προσοχής και υπερκινητικότητα που έχουμε εδώ στη Βιονευρολογική, και με τις δικές μας αναλύσεις και έρευνες, έχει αποδειχτεί ότι υπάρχει ένα πολύ ισχυρό στοιχείο γονιδιακής προδιάθεσης για την εμφάνιση αυτής της κλινικής εικόνας
Λόγω του ότι το φαινόμενο των υπερκινητικών παιδιών με διάσπαση της προσοχής αναπτύσσεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια, ήταν επόμενο και πολλά μεγάλα πανεπιστήμια, καθώς επίσης και ερευνητικά ιδρύματα να στρέψουν την προσοχή τους στην κατεύθυνση αυτή και ιδιαιτέρα στο γεννητικό παράγοντα, που παίζει ένα σημαντικό ρόλο στην περίπτωση της ασθένειας αυτής
Η ντοπαμίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής, δηλαδή είναι μια ουσία που μεταβιβάζει βιοχημικά τη νευρική διέγερση από το ένα εγκεφαλικό κύτταρο στο άλλο
Τις προηγούμενες δυο δεκαετίες ένα ελβετικό φάρμακο, η μεθυλφαινιδάτη, που ανακαλύφθηκε από έναν Ελβετό χημικό που έδωσε και το όνομα της γυναίκας του στο φάρμακο, Ριταλίνη (από το Ρίτα), θεωρήθηκε ότι έδωσε τη λύση στο υπερκινητικό παιδί
Η εικόνα του υπερκινητικού παιδιού με διάσπαση προσοχής τα τελευταία χρόνια έχει γίνει γνωστή σε ευρεία κλίμακα και ιδιαίτερα σε τόπους όπου συναθροίζονται παιδιά με αυτό το πρόβλημα, δηλαδή σε παιδικούς σταθμούς, σχολεία κ.τ.λ.
Τόσο η διάσπαση της προσοχής όσο και η υπερκινητικότητα είναι συμπτώματα που γίνονται εμφανή από πολύ νεαρή ηλικία
Η διαρκής συγκέντρωση της προσοχής, αυτό που οι Άγγλοι ερευνητές το έχουν ονομάσει «maintain alertness», είναι μία διαδικασία η οποία απαιτεί συνεργασία τόσο του πρόσθιου όσο και του βρεγματικού λοβού.
Ο προμετωπιαίος λοβός είναι αυτός που κατευθύνει κατεξοχήν την εγκεφαλική δραστηριότητα στα υπερκινητικά παιδιά με διάσπαση προσοχής.
Η πλέον χαρακτηριστική και σίγουρη μέθοδος για την παρακολούθηση της εγκεφαλικής λειτουργίας ενός υπερκινητικού παιδιού με διάσπαση προσοχής είναι η μέθοδος του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.
Το υπερκινητικό παιδί και ιδιαίτερα αυτό με διάσπαση προσοχής αποτελεί αντικείμενο μελέτης για τους γιατρούς και αργότερα για τους νευροεπιστήμονες ήδη από το 17ο αιώνα στην Ευρώπη.
Μια μια «στανταρισμένη» κλινική εικόνα, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, πάρα πολλοί ερευνητές, γιατροί ασχολούνται, καταλήγοντας ακριβώς σε αυτό το σημείο˙ ότι δεν υπάρχει μια «στανταρισμένη» εικόνα και έτσι κατά καιρούς έχουμε, μέχρι να επικρατήσει αυτός ο όρος «υπερκινητικό παιδί και διάσπαση προσοχής», διάφορες άλλες «υποδιαγνώσεις» ή διαγνωστικές ερμηνείες
Το υπερκινητικό παιδί με διάσπαση προσοχής είναι ένας τρομερός «μπελάς», τόσο για το περιβάλλον όσο και για τον ιατρό που θα προσπαθήσει να βρει μια βιώσιμη θεραπεία
Ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα που έγινε στην Αμερική έφερε νέες γνώσεις, σε ότι αφορά τον τομέα υπερκινητικότητα και διάσπαση προσοχής στα παιδιά και συναισθηματικές διαταραχές
Όσο και αν φαίνεται περίεργο ένα στοιχείο του υπερκινητικού παιδιού με διάσπαση προσοχής είναι τα περιοδικά συμπτώματα κατάθλιψης που δείχνει
Έχει παρατηρηθεί σε υπερκινητικά παιδιά με διάσπαση προσοχής, όταν δε διαγιγνώσκεται το πρόβλημα έγκαιρα, να εμφανίζεται κατά την εφηβεία και την ενηλικίωση μια διπολική διαταραχή, κυρίως με τη μορφή μανίας
Το σύστημα Dsm-s είναι αυτό που καταγράφονται όλες οι ψυχικές και ψυχιατρικές ασθένειες και οι παραλλαγές του, όπως διαπιστώνονται σε κάθε ετήσια περίοδο