Εγκέφαλος και πόνος
Όταν αναφερόμαστε στον πόνο πρέπει να έχουμε κατά νου ότι πρόκειται για μία αμιγώς εγκεφαλική λειτουργία.
Όταν αναφερόμαστε στον πόνο πρέπει να έχουμε κατά νου ότι πρόκειται για μία αμιγώς εγκεφαλική λειτουργία.
Σήμερα πλέον διαθέτουμε πολλούς τρόπους ελέγχου της εγκεφαλικής διεγερσιμότητας για θεραπευτικούς σκοπούς σε ότι αφορά τις επιληψίες.
Τα τελευταία χρόνια μία γερμανική έρευνα του πανεπιστημίου της Βόννης έφερε στο φως μία νέα «ανακάλυψη» η οποία πραγματικά είναι πολύ χρήσιμη για τις βαριές μορφές επιληψίας.
Δημιουργώντας τις προϋποθέσεις νευρογένεσης, δηλαδή ζώντας σε υγιές περιβάλλον, τρώγοντας υγιεινά και αυξάνοντας την κινητική και πνευματική δραστηριότητα, προάγεται στον εγκέφαλο η παραγωγή υγειών νευρικών κυττάρων.
Όπως έχει αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια, η επιληψία είναι μία διαδικασία «λάθους» ανάπτυξης της νευρογένεσης.
Ένας συνδυασμός κάποιων διαταραχών είναι ιδιαίτερα σημαντικός για την περίπτωση του πάρκινσον και της ατροφίας των πολλαπλών συστημάτων.
Η «α-συνουκλεΐνη» είναι μία πρωτεΐνη η οποία παράγεται στον εγκέφαλο και παίζει ένα σπουδαίο ρόλο σε ότι αφορά τη μετάβαση ηλεκτρικών σημάτων.
Φτάνοντας στην περιοχή Τσέρνομπιλ μπορεί κανείς με 90 δολάρια να κάνει μία επίσκεψη στην περιοχή, διάρκειας μίας ημέρας, και να επισκεφθεί τη «σαρκοφάγο» που σκεπάζει όλη την περιοχή της έκρηξης.
Η νευρογένεση με απλά λόγια είναι μία πάλη ενάντια στο θάνατο του εγκεφάλου.
H νευρογένεση, δηλαδή η παραγωγή νευρικών κυττάρων στον εγκέφαλο σαν συνεχή διαδικασία, είναι βασική προϋπόθεση ζωής.
Όπως είναι γνωστό η επιληψία είναι μία διαδικασία υψηλής παθολογικής εγκεφαλικής δραστηριότητας σε ορισμένες εγκεφαλικές περιοχές ή στη διαδρομή κάποιων εγκεφαλικών νευρωνικών τόξων.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της σύγχρονης νευρολογίας είναι εκείνες οι παθήσεις που συνδέονται με διαταραχές της μάθησης ή μετά από μία νευρολογική νόσο.
Χαρακτηριστικό των επιληπτικών κρίσεων και ειδικά αυτών που δημιουργούν πολλά διαγνωστικά προβλήματα είναι η μειωμένη συμπτωματολογία.
«Ματώνω άρα υπάρχω» είναι το υπόβαθρο της ψυχικής διαταραχής που κρύβεται πίσω από τους αυτοτραυματισμούς.
To μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει ο νάρκισσος είναι η σχέση με το σώμα του.
Στις ναρκισσιστικές τάσεις η πίεση της συνεχούς αυξανόμενης απόδοσης είναι αφόρητη.
Ο αυτοτραυματισμός με αιχμηρά αντικείμενα και ιδιαίτερα με λεπίδες στα νεαρά άτομα αυξάνει τα ήδη υπάρχοντα ψυχικά συμπτώματα και μειώνει την αυτοεκτίμηση σε επίπεδο έως και μηδενικό˙ νοιώθουν ντροπή και ευθύνη για τις πράξεις τους και τις συνέπειές τους.
Στη σημερινή δομή της σύγχρονης κοινωνίας από την πλειοψηφία η απόλυτη απόρριψη κάθε αρνητικής σκέψης ή διαδικασίας έχει γίνει αποδεκτή.
Τα τελευταία χρόνια η αυτοφωτογράφηση (selfies) και η παρουσίαση των εικόνων στο διαδίκτυο έχουν γίνει πια εξάρτηση σε μεγάλα ποσοστά του πληθυσμού.
Από συγκρούσεις προκύπτουν σχέσεις και αυτογνωσία.