Parkinson και «δούρειος ίππος»
Για τη θεραπεία της νόσου του Parkinson χρησιμοποιούνται διάφοροι «δούρειοι ίπποι».
Για τη θεραπεία της νόσου του Parkinson χρησιμοποιούνται διάφοροι «δούρειοι ίπποι».
Η διαταραχή της κίνησης και ο έλεγχός της από τα βασικά γάγγλια του εγκεφάλου αποτελούν καθημερινές διαδικασίες.
Τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα με την υπάρχουσα οικονομική κρίση έχει παρατηρηθεί έκρηξη διάφορων νευροψυχιατρικών παθήσεων.
Τώρα που γνωρίζουμε το ρόλο της μοριακής μιμητικής που σχετίζεται με την παραγωγή παθολογικών πρωτεϊνών που προκαλούν αυτοάνοσες αντιδράσεις, προκύπτει και το ερώτημα αν αυτή διορθώνεται ή θεραπεύεται.
Είναι πλέον γνωστό ότι όσοι πάσχουν από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού εμφανίζουν μικρής ή μεγάλης έντασης ψυχωτικές αντιδράσεις.
Σε όποιο στάδιο κι αν βρίσκεται η κατάσταση του υπνοβάτη, δεν πρέπει ποτέ να «ξυπνάει» απότομα· πρέπει κανείς να παρακολουθεί ήσυχα την όλη διαδικασία και να περιμένει να γυρίσει στο κρεβάτι του.
Ο άνθρωπος κληρονομικά έχει την ικανότητα να προσανατολίζεται στο χρόνο και χώρο. Βέβαια αυτός ο συνδυασμός των δυνατοτήτων προσανατολισμού αναπτύσσεται και έχει άμεση σχέση επίσης μ’ ένα κληρονομικό ποσοστό ευφυΐας που φέρνει μαζί στη ζωή του.
Για να «δημιουργήσουμε» ευφυΐα πρέπει ασυνείδητα να κάνουμε αυτά που απαιτούν τα διάφορα τμήματα του εγκεφάλου μας που την διαχειρίζονται.
Από έρευνες, εμπειρία αλλά και από τη σύγχρονη νευροεπιστήμη είναι πλέον γνωστό ότι σχεδόν τα πάντα γύρω μας είναι ένα προϊόν συνεχούς εξέλιξης.
Μετά τις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και τους τραυματισμούς του εγκεφάλου, εφόσον ο ασθενής επιζήσει άσχετα μ’ όλα τα νευρολογικά ή ψυχιατρικά συμπτώματα που παρουσιάζει, συνήθως ένα κύριο σημείο διαταραχής είναι η συμπεριφορά του.
Η τεστοστερόνη που παράγεται μέσω της υπόφυσης του εγκεφάλου μετά από εγκεφαλικές διαδικασίες «ενοχλείται» από μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση.
Τα τελευταία τριάντα χρόνια χορηγούμε τη μαννιτόλη για διάφορες θεραπευτικές διαδικασίες σε νοσήματα του εγκεφάλου, κυρίως καρκίνους, σε συνδυασμό μ’ άλλα φάρμακα.
H νευρογλοία περιβάλλει όλα τα εγκεφαλικά κύτταρα και ο ρόλος της στο κεντρικό νευρικό σύστημα είναι να εντοπίζει όλα τα «υπολείμματα» από τα κατεστραμμένα κύτταρα, καθώς επίσης και τα λοιμώδη τμήματα και να τα «απορροφά» ή να τα αποβάλλει.
Μέχρι τώρα ξέραμε ότι τα «γερατειά» κανείς δεν μπορεί να τα καταπολεμήσει.
Τα τελευταία χρόνια η έρευνα σε ότι αφορά την ανοσολογία και την άμυνα του οργανισμού έχει αναπτυχθεί πάρα πολύ.
Οι γενετικές διαδικασίες έχουν εισέλθει πλέον στη διάγνωση της νόσου του Alzheimer στα διάφορα στάδια και στις χρονικές στιγμές της.
Μεγάλες κλινικές έρευνες που γίνονται τα τελευταία χρόνια σχετικά με τη νόσο του Alzheimer έχουν καταδείξει ότι η διερεύνηση της ύπαρξης αντισωμάτων στο αίμα για πολλούς ασθενείς αποτελεί μια ένδειξη μιας ερχόμενης διαδικασίας της νόσου του Alzheimer.
Μέσω κάποιου αντισώματος δημιουργείται ένα «συμπλήρωμα» το οποίο έχει μάλλον γενετική προδιάθεση και καταλήγει στη δέσμευση της πρωτεΐνης C1 με την ανοσοσφαιρίνη ΙgG.
Μετά την αύξηση των τροχαίων ατυχημάτων και των περιστατικών τραυματισμού του νωτιαίου μυελού με συγκεκριμένες παραλύσεις έγιναν κάποιες παρατηρήσεις οι οποίες έχουν δείξει ότι υφίσταται μια διαδικασία αναγέννησης του νωτιαίου μυελού ∙απλώς άλλες παράλληλες «τρέχουσες» διαδικασίες του νευρικού συστήματος αναστέλλουν αυτήν τη λειτουργία.
Δεν είναι λίγοι οι νευροεπιστήμονες που θεωρούν ότι η προοδευτική πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια είναι μια μικρή παράμετρος του Aids