Κλασική ναρκοληψία και κρίσεις
Η κλασική ναρκοληψία είναι από πλευράς συμπτωματολογίας η πιο «σκληρή» μορφή ναρκοληψίας.
Η κλασική ναρκοληψία είναι από πλευράς συμπτωματολογίας η πιο «σκληρή» μορφή ναρκοληψίας.
Το όριο της ηλικίας των εξήντα ετών αναφέρεται χαρακτηριστικά ως κλινικό ορόσημο στη νόσο τουParkinson.
Ανάλογα με το επίπεδο συγκέντρωσης της στο αίμα η αρυλοσουλφατάση έχει και την αντίστοιχη παθολογική συσσώρευση σ’ αυτό, με αποτέλεσμα την εμφάνιση διάφορων νοσημάτων.
Σε πάρα πολλές νευρολογικές και ψυχιατρικές ασθένειες αλλά πολύ πιθανόν και σε διάφορα αυτοάνοσα και εκφυλιστικά νοσήματα έχουμε μια δυσλειτουργία του αιματικού φραγμού του εγκεφάλου.
Στην εμφάνιση νευρολογικών συμπτωμάτων οι διαταραχές της κυκλοφορίας είναι σημαντικές∙ ο λόγος είναι ότι οποιαδήποτε κυκλοφορική διαταραχή στην περιοχή του αίματος καταφθάνει και στον εγκέφαλο με τα διάφορα «υποπροϊόντα» της.
Όπως έχουμε παρατηρήσει στη Βιονευρολογική, υπάρχει μια ασθένεια όπου πραγματικά οι στυτικές διαταραχές αποτελούν ένα «σήμα κινδύνου» για την εξέλιξη της
Η ημικρανία είναι πάντα ένα μεγάλο και επίκαιρο κεφάλαιο της νευρολογίας, διότι προσβάλλει εκατομμύρια κόσμο και μάλιστα τα τελευταία χρόνια που οι στρεσογόνοι παράγοντες της ζωής αυξάνουν και αυξάνεται και ο αριθμός αυτών των πασχόντων
Η ακαθησία παλιά ήταν ένα σύμπτωμα που το έβλεπε κανείς δύσκολα σε διάφορους ασθενείς
Στη Βιονευρολογική τα τελευταία χρόνια βλέπουμε όλο και πιο τακτικά την εμφάνιση δυσκινησιών διαφόρων μορφών, τόσο από την περιοχή της κεφαλής όσο και από την περιοχή του αυχένα, αλλά και των άκρων με τη μορφή παρκινσονικού συνδρόμου
Στη Βιονευρολογική πολύ τακτικά και αρκετές φορές σε έντονο βαθμό αντιμετωπίζουμε περιπτώσεις craving
Είναι μια κεντρική ερώτηση που σε καθημερινό επίπεδο τίθεται από τον καθένα μας για τον εαυτό του και σε πολλούς από εμάς παραμένει αναπάντητο για πολλά χρόνια
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μια «μοντέρνα» και πολύ τακτική διάγνωση, η οποία πολλές φορές «τίθεται» και με την εύρεση κάποιων συμπτωμάτων που μπορεί να περιέχονται και σε άλλες αρρώστιες, όπως είναι ο ερυθηματώδης λύκος
Η διάγνωση των νευρολογικών εκφυλιστικών συμπτωμάτων είναι κάτι πολύ δύσκολο, απαιτεί μεγάλη κλινική πείρα, απαιτεί υπομονή από τον ασθενή, ατελείωτο διάβασμα, κούραση, επανάληψη εξετάσεων ή επανάληψη διαφόρων τεχνικών και ακόμη περισσότερη συνεχής αγωνία για τη διάγνωση ενός καλού ιστορικού
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο σύνδρομο, το λεγόμενο σύνδρομο Meige, το οποίο είναι χαρακτηριστικό και έχει περιγραφτεί το 1910 από το Γάλλο γιατρό Henri Meige και έχει μείνει μέχρι σήμερα αυτή η ονομασία
Έχουμε ορισμένους περίεργους συνδυασμούς συμπτωμάτων που «οδηγούν» τα νευρικά πλέγματα του προσώπου και ιδιαίτερα λεπτών, μικρών νεύρων να «μπλέκονται» μεταξύ τους και να ερεθίζουν το ένα το άλλο με ακατάλληλο τρόπο, έτσι που να έρχονται δυσάρεστες καταστάσεις
Τα τικ και οι «ανάρμοστες» συμπεριφορές αποτελούν ένα πάρα πολύ μεγάλο κεφάλαιο της σύγχρονης νευρολογίας και ψυχιατρικής
Στη Βιονευρολογική έχουμε να κάνουμε με πολλές ομάδες ασθενών, διαφόρων νευροψυχιατρικών περιπτώσεων.
Ο αριθμός των περιστατικών, κατά ομάδα, ποικίλει έντονα
Με τις νέες γνώσεις που έχουν έρθει από την έρευνα των τελευταίων ετών, ανοίγει ένα καινούργιο κεφάλαιο στη διάγνωση και στη θεραπεία της σχιζοφρένειας
Τα τελευταία χρόνια, η ανάπτυξη της μοριακής βιολογίας και κυρίως το κεφάλαιο των ψυχώσεων έχει δώσει μια νέα ώθηση στη θεραπεία της
Στη νευρολογία, όπως και στην ψυχιατρική, υπάρχουν κάποια όρια, τις περισσότερες φορές εμφανώς ασαφή μεταξύ των διάφορων νοσολογικών καταστάσεων