Δυστονίες επιληψίας στην ατροφία πολλαπλών συστημάτων
Σε πολλούς ασθενείς όπου υπάρχει η λάθος προσέγγιση της διάγνωσης συνδρόμου πάρκινσον εμφανίζονται δυστονικά συμπτώματα τα οποία παράλληλα συνυπάρχουν με μικρές ή μεγάλες επιληπτικές κρίσεις.
Σε πολλούς ασθενείς όπου υπάρχει η λάθος προσέγγιση της διάγνωσης συνδρόμου πάρκινσον εμφανίζονται δυστονικά συμπτώματα τα οποία παράλληλα συνυπάρχουν με μικρές ή μεγάλες επιληπτικές κρίσεις.
Τόσο οι κλινικές μορφές δυστονιών όσο και της νόσου του πάρκινσον προέρχονται από μία συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου που βρίσκεται στα λεγόμενα βασικά γάγγλια.
Οι παρατεταμένες δυστονίες τα τελευταία χρόνια αποτελούν ένα σύνηθες θέμα ερευνών των νευροψυχιατρικών ιατρείων
Δεν είναι σπάνιες οι φορές που έχουμε παρατηρήσει στη Βιονευρολογική πολλές μορφές ρευματοειδών νοσημάτων, τα οποία προέρχονται μετά από μια στρεπτοκοκκική λοίμωξη
Είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο ιατρικό πρόβλημα τα τελευταία χρόνια, όπως βλέπουμε και εδώ σε ασθενείς στη Βιονευρολογική, ο συνδυασμός κράμπας και δυστονίας
Πολύ τακτικά τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο, ιδίως σε παιδιά και μάλιστα άρρενες, βλέπουμε την εμφάνιση των λεγόμενων ιδιοπαθών δυστονιών
Στη Βιονευρολογική από τις χρόνιες παρατηρήσεις που έχουμε κάνει σε ασθενείς με δυστονίες ή με διάφορες δυσκινησίες, τυπικές είναι κυρίως, όπως έχουμε παρατηρήσει, οι εστιακές ή οι τμηματικές δυστονίες
Όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, όχι και τόσο τακτικά αλλά αρκετά συχνά και ιδιαίτερα σε ασθενείς με χρόνια λήψη νευροληπτικών φαρμάκων, συμβαίνει να παρουσιάζονται στους μύες της στοματικής κοιλότητας τακτικά δυστονικές διαταραχές· ιδιαίτερα όταν αυτές συμβαίνουν στην περιοχή του ουρανίσκου και στους μύες του φάρυγγα, τότε το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο δύσκολο και πολύ πιο πολύπλοκο, σπάνια δε τις βλέπουμε στην περιοχή της γλώσσας
Η δηλητηρίαση από στρυχνίνη είναι βέβαια σπάνια, αλλά όμως πρέπει κανείς σαν κλινικός γιατρός πάντα να την έχει στο νου του, ιδιαίτερα αν ξέρει ότι ο ασθενής κατανάλωσε πιθανόν «επικίνδυνα» τρόφιμα
Οι δυστονίες χαρακτηρίζονται απο μια παρατεταμένη σύσπαση μεγάλων μυϊκών ομάδων του κορμού και των άκρων με διαφορετική ένταση σε διάφορα σημεία του σώματος (δες εικόνα)
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο σύνδρομο, το λεγόμενο σύνδρομο Meige, το οποίο είναι χαρακτηριστικό και έχει περιγραφτεί το 1910 από το Γάλλο γιατρό Henri Meige και έχει μείνει μέχρι σήμερα αυτή η ονομασία
Μέσα στον εγκέφαλο υπάρχουν κάποιοι πυρήνες φαιάς ουσίας, που λέγονται βασικά γάγγλια.
Το θέμα των δυστονιών έχει πάρει τα τελευταία τα τελευταία χρόνια πάρα πολύ μεγάλες διαστάσεις.
Πολλές φορές οι μυϊκές συσπάσεις της μορφής των «πολύπλοκων κινητικών τικ» μπορούν να λάβουν τέτοια έκταση, ώστε να παρουσιαστούν σαν καθαρές δυστονίες· διατηρούν βέβαια τα βασικά στοιχεία των «τικ», που είναι η ακούσια εμφάνιση και η χαρακτηριστική σύσπαση συγκεκριμένων μυών, αλλά μπορεί να έχουν τέτοια διάρκεια ώστε να είναι μονίμως συσπασμένες και να εμφανίζουν το πρόβλημα της δυστονίας
Το κέντρο ελέγχου κινήσεων και σκέψεων στον εγκέφαλο είναι κατά κάποιον τρόπο ο ρυθμιστής της συνείδησης και βρίσκεται στη «ζωνοειδή έλικα».
Πολλές φορές οι μυϊκές συσπάσεις της μορφής των «πολύπλοκων κινητικών τικ» μπορούν να λάβουν τέτοια έκταση, ώστε να παρουσιαστούν σαν καθαρές δυστονίες· διατηρούν βέβαια τα βασικά στοιχεία των «τικ», που είναι η ακούσια εμφάνιση και η χαρακτηριστική σύσπαση συγκεκριμένων μυών, αλλά μπορεί να έχουν τέτοια διάρκεια ώστε να είναι μονίμως συσπασμένες και να εμφανίζουν το πρόβλημα της δυστονίας
Οι υπερκινησίες είναι οπωσδήποτε μια κινητική εξέλιξη, η οποία πηγάζει από μια δυσλειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος
Πρόκειται για τον εικοσιπεντάχρονο ασθενή, ο οποίος ένιωσε έντονους σπασμούς στην περιοχή του αυχένα και είχε μια τάση στροφής του κεφαλιού του προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση
Το σύνδρομο Meige είναι γνωστό εδώ και πάρα πολλά χρόνια, περισσότερο από έναν αιώνα, και περιγράφτηκε για πρώτη φορά από το Γάλλο γιατρό Henri Meige με μεγάλη ακρίβεια και συγκεκριμένη συμπτωματολογία
Υπάρχουν διάφορα σύνδρομα στη νευρολογία, τα λεγόμενα δυστονικά σύνδρομα, που εκφράζονται κυρίως, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, με σπασμούς του προσωπικού νεύρου και κυρίως γύρω από το στόμα