Ποιες είναι οι επιπτώσεις της εγκεφαλικής διαταραχής;
Η εγκεφαλική διαταραχή κάθε μορφής αποτελεί πάντοτε αρχή μίας επικίνδυνης κατάστασης, ιδιαίτερα όταν η διαταραχή είναι αγγειακή αιτιολογίας.
Η εγκεφαλική διαταραχή κάθε μορφής αποτελεί πάντοτε αρχή μίας επικίνδυνης κατάστασης, ιδιαίτερα όταν η διαταραχή είναι αγγειακή αιτιολογίας.
Οι σύγχρονες έρευνες και γενικά οι συντονισμένες παρατηρήσεις των τελευταίων ετών στις νευροεπιστήμες, σε ότι αφορά την αιμάτωση του νευρικού συστήματος και ιδιαίτερα του εγκεφάλου, έχουν καταδείξει ότι η ηλικία φθοράς που εμφανίζει ένα άνθρωπος δεν είναι αυτή που προκύπτει από την ημερολογιακή του εξέταση αλλά από την κατάσταση των αγγείων του.
Θα ήταν παράληψη να μην αναφέρουμε τα ήπιας μορφής έμφρακτα που συμβαίνουν στην περιοχή του στελέχους του εγκεφάλου όπου και εδράζονται οι λεγόμενες δευτερεύουσες σπουδαίες λειτουργίες του οργανισμού.
Μεταξύ των νέων θεραπευτικών μεθόδων που χρησιμοποιούνται για τη νόσο του Parkinson είναι και ο ηλεκτρικός ερεθισμός του θαλάμου.
Στη νόσο του Parkinson τα on-off φαινόμενα εμφανίζονται με απότομη και απροειδοποίητη διαταραχή των κινήσεων, έτσι που ο ασθενής να μένει «παγωμένος» και να μην μπορεί να κινηθεί ακόμα παρόλο που καταβάλλει τη μέγιστη δύναμη.
Τον όρο «στρατηγικά» έμφρακτα τον ανακάλυψαν νευρολόγοι τις τελευταίες δεκαετίες προκειμένου να χαρακτηρίσουν ειδικά ισχαιμικά έμφρακτα που συμβαίνουν σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου.
Όταν για διάφορους λόγους (αν για παράδειγμα υπάρχει διαβήτης, υπέρταση, υπερχοληστερολαιμία κ.α.) έχουμε τα λεγόμενα «στρατηγικά» έμφρακτα, μετά τη μέση ηλικία η διαταραχή της ευφυΐας παρουσιάζεται σε εκτεταμένο βαθμό.
Αναφερόμαστε σε συγκεκριμένη κλινική εικόνα πάθησης του εγκεφάλου με κύρια χαρακτηριστικά συμπτώματα τις διαταραχές λόγου, πράξεων και γνώσεων οι οποίες παρουσιάζονται σε διάφορα στάδια και εντάσεις ανάλογα με την έκταση του προβλήματος
Η πρόοδος της επιστήμης και ιδιαίτερα των τεχνικών διαγνωστικών μέσων τα τελευταία χρόνια μας έχει δώσει τη δυνατότητα να εξετάζουμε τμηματικά και λεπτομερώς το ανθρώπινο σώμα.
Η εγκεφαλική μικροαγγειοπάθεια αποτελεί επικίνδυνο εχθρό για τη μέση ηλικία και πολύ περισσότερο όταν συνυπάρχουν παθήσεις όπως ο διαβήτης και η υπέρταση.
Ο διαβήτης και η υπέρταση είναι παθήσεις που όταν παρουσιάζονται και συνυπάρχουν προκαλούν δυσλειτουργία στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Με τον όρο «αγγειακή άνοια» αναφερόμαστε σε μία μορφή άνοιας που παρουσιάζεται μετά από μία γενικευμένη πάθηση όλων των αγγείων του εγκεφάλου.
Σε περιπτώσεις διαταραχής των εγκεφαλικών αγγείων, ανάλογα την περιοχή του εγκεφάλου που αρδεύουν και ιδιαίτερα του φλοιού έχουμε και συγκεκριμένη συμπτωματολογία.
O συνδυασμός όλων αυτών των περιπτώσεων ενδέχεται να ευθύνεται για τις εγκεφαλικές διαταραχές· παρατηρείται υπερέκταση των χώρων του εγκεφαλονωτιαίου υγρού (δεξαμενές – κοιλίες του εγκεφάλου) με ταυτόχρονη κινητική δυσλειτουργία.
Η υαλίνωση είναι αρτηριοσκληρωτική διαταραχή που προσβάλει κυρίως τα μικρά τριχοειδή αγγεία του εγκεφάλου σε διάφορες περιοχές, ιδιαίτερα στις πιο κεντρικές.
Κάποια στιγμή στη ζωή όλων παρουσιάζονται σημεία παθογένειας που σχετίζονται με την κίνηση και τη μνήμη.
Πρόκειται για ένα συνδυασμό που συναντάμε τακτικά σε ασθενείς προχωρημένης ηλικίας.
Τόσο ο διαβήτης όσο και η υπέρταση έχουν μεγάλη επίδραση στην πίεση του εγκεφάλου, πίεση που προκαλείται αφενός από τα αγγεία που τον τροφοδοτούν με αίμα και αφετέρου από το εγκεφαλονωτιαίο υγρό που κυκλοφορεί στις δεξαμενές του εγκεφάλου.
Σε περιπτώσεις υψηλού πυρετού σε νεαρή ηλικία έχουμε την εμφάνιση σπασμών που δεν θεωρούνται μορφή επιληψίας αλλά έχουν χαρακτηριστικά επιληπτικής κρίσης.
Για τη νευρολογία η πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα χαρακτηρίστηκε από τη μορφή του Hans Berger.