Μνήμη και στρες
Η μνήμη και ιδιαίτερα η αυτοβιογραφική είναι μια από τις πλέον ευαίσθητες, εγκεφαλικές λειτουργίες και απαραίτητες για τη ζωή μας.
Η μνήμη και ιδιαίτερα η αυτοβιογραφική είναι μια από τις πλέον ευαίσθητες, εγκεφαλικές λειτουργίες και απαραίτητες για τη ζωή μας.
Είναι πάρα πολύ δύσκολο σε έναν άνθρωπο, ο οποίος υπόκεινται σε επιληπτικές κρίσεις και έχει ανάλογες εγκεφαλικές αλλοιώσεις, να βρει κανείς μια αυτόματη και εύκολη επικοινωνιακή δίοδο σε ότι αφορά την θεραπεία.
Η Βιονευρολογική μας έχει διδάξει με την εμπειρία ότι στις νευρολογικές παθήσεις, κυρίως εγκεφαλικές δυσλειτουργίες, υπάρχει πάντοτε μια διαταραχή ανάμεσα σε διάφορα σημεία του εγκεφάλου.
Πάρα πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα μικρά παιδιά, έχουν την τάση της υπνοβασίας.
Είναι παρά πολύ ουσιώδες να λαμβάνεται ένα ιστορικό, όπως κάνουμε στην Βιονευρολογική, σε τραυματισμένους που έχουν υποστεί κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις ή άλλου είδους τραύματα.
Το στρες παραμένει ο μεγάλος κίνδυνος του ασθενούς με επιληπτικές κρίσεις.
Είναι μια ανακάλυψη, που είναι πίσω εδώ και είκοσι ή και τριάντα χρόνια, που έγινε από τον Γερμανό καθηγητή Κόρν Χούμπερ, ο οποίος κατέγραψε στον εγκέφαλο περίπου ενάμιση δευτερόλεπτο, πριν από την εκτέλεση της πράξης, την σκέψη για την εκτέλεση της.
Στην Βιονευρολογική, πολύ τακτικά οι ασθενείς αναφέρουν μια σύντομη απώλεια συνείδησης μετά από ένα χτύπημα στο κεφάλι, η οποία επανέρχεται χωρίς να δημιουργεί αλλά προσκόμματα.
Χωρίς αμφιβολία, τα τροχαία ατυχήματα αποτελούν μια μεγάλη «πληγή» για την χώρα μας. Συνήθως χτυπήματα στο κεφάλι μετά από τροχαίο ευθύνονται για επιληπτικές κρίσεις.
Με την σύγχρονη μοριακή Βιολογία και έρευνα είναι πλέον δυνατό να έχουμε έναν καθρέπτη της κίνησης των γονιδίων σε ορισμένες νευρολογικές αρρώστιες.
Έγκαιρη διάγνωση και τακτική παρακολούθηση, τόσο για την διάγνωση όσο και για την εξέλιξη τους, είναι απαραίτητα σε αυτά τα νοσήματα.
Είναι δυσάρεστο να αγγίζει κανείς τέτοια θέματα και να μιλά για αυτά, αλλά ιατρικά είναι απόλυτα αναγκαίο και πρέπει όσοι τουλάχιστον έχουν κάθε είδους επαφή με τέτοια προβλήματα, να είναι επαρκώς πληροφορημένοι.
Πρόκειται για διεθνείς πλέον ιατρικές ορολογίες σε όσον αφορά τις σχισμές που παρατηρούνται στην στοματική και ρινική κοιλότητα.
Πάρα πολλές φορές, άνθρωποι, κάτω από ιδιαίτερα έντονο στρες με προδιάθεση για εμβοές σε κλειστούς χώρους, έχουν την αίσθηση να ακούν τον ήχο επαναλαμβανόμενο της φωνής τους ή και αυτόν που έρχεται από τον συνομιλητή τους. Ή πρόκειται για ένα είδος «μικροφωνισμού».
Οι αιτίες, για τις εμβοές που προκαλούνται ξαφνικά, μπορεί να είναι πάρα πολλές και ένας γιατρός ή καλύτερα ένα ιατρικό κέντρο που ασχολείται με το αντικείμενο αυτό.
Το εγκεφαλονωτιαίο υγρό, το λαμβάνουμε μετά από μια οσφυονωτιαία παρακέντηση, που είναι μια σχετικά ανώδυνη και γρήγορη εξέταση και ακολουθείται η ανάλυση του, προκειμένου να λάβουμε πληροφορίες που μόνο αυτό μπορεί να προσφέρει σε ορισμένα διαγνωστικά προβλήματα.
Στην νευρολογία, πάντοτε τα μεγαλύτερα διαγνωστικά προβλήματα, ήταν η κατάσταση της ενδοκρανιακής πιέσεως. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, αυτό μπορούσε να γίνει με μια μέτρηση, σε μια χρονική φάση, και κάτω από ειδικές συνθήκες.
Πολλές φορές στη Βιονευρολογική, σε έλεγχο ρουτίνας για εγκεφαλικές διαταραχές, διαπιστώνουμε την παρουσία αποτυπωμάτων και εγκεφαλικών επεισοδίων.
Αναφέρουμε χαρακτηριστικά την διαταραγμένη λειτουργία της γεύσης και του χαμόγελου (εικόνα) που σχεδόν πάντα υποβαθμίζονται στην σημασία του από ασθενή και γιατρό.
Τα ενδοεγκεφαλικά αγγεία «αφήνουν» τα αποτυπώματα τους επάνω στο κρανίο.