Ύπνος και σύνδρομο Schenck
Το σύνδρομο Sckenck αποτελεί χαρακτηριστική νευρολογική νόσος που έχει ανακαλυφθεί τα τελευταία χρόνια και δηλώνει διαταραχή του ύπνου.
Το σύνδρομο Sckenck αποτελεί χαρακτηριστική νευρολογική νόσος που έχει ανακαλυφθεί τα τελευταία χρόνια και δηλώνει διαταραχή του ύπνου.
Η εμφάνιση έντονου πόνου με ταυτόχρονη ερυθρότητα του οφθαλμού και σε κάποιες περιπτώσεις συνοδεία βλεφαρόπτωσης υποδηλώνει εγκεφαλική δυσλειτουργία και μάλιστα επώδυνη.
Αποτελεί χαρακτηριστική κλινική εικόνα νευροφυτικής διαταραχής της περιοχής του τριδύμου νεύρου από την μία πλευρά.
Η απραξία βάδισης ως κλινική εικόνα χαρακτηρίζει περιπτώσεις υδροκεφαλισμού χαμηλής ή κανονικής πίεσης καθώς επίσης και την υποφλοιώδη αρτηριοσκληρωτική εγκεφαλοπάθεια.
Η έλλειψη ύπνου προκαλεί έντονη διαταραχή στην απορρόφηση της γλυκόζης από τον οργανισμό, η οποία κυκλοφορεί ανεξέλεγκτα στο αίμα και δεν απορροφάται από τους μυς, με αποτέλεσμα να μη γίνονται καύσεις και κατά συνέπεια να μην παράγεται ενέργεια.
Όταν η ντοπαμίνη μειώνεται, έχουμε την εμφάνιση παρκινσονικών διαταραχών.
Το «σφίξιμο» στο στομάχι είναι μια αντίδραση που εκδηλώνεται στο άτομο και έχει μια αρνητική επίδραση.
Η ημερήσια υπνηλία, διακοπτόμενη ή συνεχής, αποτελεί ένα οξύ πρόβλημα στις επιληπτικές κρίσεις και γενικά στις καταστάσεις επιληψίας.
Prions είναι συγκεκριμένες πρωτεΐνες εντός του νευρικού συστήματος οι οποίες κατά κύριο λόγο βρίσκονται στο μεσεγκέφαλο και συγκεκριμένα στην περιοχή του στελέχους του εγκεφάλου.
Όσον αφορά την ινομυαλγία, τα τελευταία χρόνια το κυριότερο πρόβλημα δεν είναι η διάγνωσή της αλλά η θεραπεία της.
Το ένστικτο της τροφής και κατά συνέπεια της διατροφής είναι έμφυτο στον άνθρωπο και αναπτύσσεται με κληρονομικό τρόπο από τη γέννηση του.
Η άρνηση της τροφής αποτελεί μια διαταραχή του ενστίκτου της πείνας και αποτελεί μια παθολογική εγκεφαλική κατάσταση.
Είναι πλέον γνωστό ότι το ένζυμο της αρυλοσουλφατάσης διαταράσσει το μεταβολισμό της μυελίνης των νεύρων.
Ύστερα από ένα μικρό ή μεγάλο τραύμα σχεδόν πάντοτε μια «υποφυσιακή» διαταραχή παραμένει για χρόνια.
Μετά από μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση εμφανίζεται συνήθως κατά κανόνα μια διαταραχή της συγκέντρωσης για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Πολλά άτομα είναι προδιατεθειμένα για ορισμένες ορμονικές διαταραχές λόγω γενετικών ή προϋπαρχόντων κλινικών διαταραχών.
Μετά από μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση με γενικευμένη διαταραχή στη λειτουργία του εγκεφάλου συνήθως αυτό που παρατηρείται είναι μια μικρή έως πάρα πολύ μεγάλη υποφυσιακή «ανεπάρκεια» μετατραυματικής αιτιολογίας.
Μετά από μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση σχεδόν πάντα έχουμε και μια προσβολή της υπόφυσης.
Μετά από κάθε εγκεφαλικό τραύμα συνέπεια μιας κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης πάντα έχουμε μια μικρή ή μεγάλη διαταραχή του ισοζυγίου των ορμονών.
Η υπόφυση σε μέγεθος μπιζελιού ουσιαστικά «αιωρείται» εντός του εγκεφάλου και μάλιστα μέσα στο τουρκικό εφίππιο, κρεμασμένη από ένα λεπτό μίσχο από τον υποθάλαμο.