Οι εγκεφαλικοί δίαυλοι και οι εγκεφαλικές θεραπείες
Οι νευρολογικές θεραπείες είναι κάτι καινούργιο και αφορούν κυρίως την τελευταία δεκαετία τις νευροεπιστήμες.
Οι νευρολογικές θεραπείες είναι κάτι καινούργιο και αφορούν κυρίως την τελευταία δεκαετία τις νευροεπιστήμες.
Σύμφωνα με τα διεθνή πρωτόκολλα, η χειρουργική θεραπεία για τις επιληπτικές κρίσεις πρέπει να αποφασισθεί μετά την πάροδο δύο ετών περίπου με σύγχρονες καταγραφές της εγκεφαλικής δραστηριότητας για όλο αυτό το χρονικό διάστημα, όταν υπάρχει μία θεραπευτική αδυναμία με τα αντιεπιληπτικά φάρμακα.
Όπως είναι γνωστό η επιληψία είναι μία διαδικασία υψηλής παθολογικής εγκεφαλικής δραστηριότητας σε ορισμένες εγκεφαλικές περιοχές ή στη διαδρομή κάποιων εγκεφαλικών νευρωνικών τόξων.
Στις ναρκισσιστικές τάσεις η πίεση της συνεχούς αυξανόμενης απόδοσης είναι αφόρητη.
Σήμερα η κοινωνία έχει διαμορφωθεί μ’ έναν τέτοιον τρόπο που δημιουργεί πληθώρα «προστακτικών» συμπεριφοράς, που όταν ακολουθούνται κατά γράμμα μεγαλώνουν την παθολογική κατάσταση του νάρκισσου.
Από συγκρούσεις προκύπτουν σχέσεις και αυτογνωσία.
Στα τέλη της δεκαετίας του 70 άρχισε να αποκτάει ιδιαίτερη σημασία για τους νευροεπιστήμονες το «μονοπάτι της σεροτονίνης».
Αποτελεί μία ερώτηση που τα τελευταία χρόνια είναι ιδιαίτερα επίκαιρη στις νευροεπιστήμες.
Η διαπαιδαγώγηση και ιδιαίτερα η σεξουαλική έχει άμεση εγκεφαλική «πρόσβαση».
Το σύνολο των φαινομένων, διαδικασιών και εντυπώσεων που υπάρχουν γύρω από το άτομο, του δημιουργούν την αίσθηση της πραγματικότητας.
Γενικά το πρώτο σύμπτωμα που εκδηλώνουν οι κρανιοεγκεφαλικοί όγκοι είναι οι πονοκέφαλοι που συνοδεύονται από διάφορου βαθμού επιληπτικές κρίσεις οι οποίες αρκετές φορές είναι και «υποκλινικές» έτσι ώστε να διαγιγνώσκονται αργά.
Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια εντατικής έρευνας για να σχηματιστεί μία γνώση γύρω από την επίδραση της εντερικής λειτουργίας στον εγκέφαλο.
Η ποιότητα ζωής είναι ουσιαστικά οργανικός παράγοντας που συνδυάζεται με το ρυθμό ύπνου – αφύπνισης σαν εγκεφαλική πλέον λειτουργία.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ουσιαστική εξέλιξη για τις νευρολογικές παθήσεις και το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα.
Η νευρογένεση είναι μία ουσιαστική λειτουργία που «συνοδεύει» την εγκεφαλική δραστηριότητα από τη γέννηση και μετά.
Σε ότι αφορά την ανάγνωση γραμμάτων και ψηφίων ή και το άκουσμά τους, οι διάφοροι συνδυασμοί που εναλλάσσονται με την αντίληψη μέσα στον εγκέφαλο είναι σημαντικοί για την παραγωγή της μνήμης.
Κύριο χαρακτηριστικό του αυτισμού είναι ότι παρουσιάζεται διαταραχή της ανάπτυξης σε συναισθηματικό επίπεδο από την παιδική ηλικία προς διάφορες κατευθύνσεις.
Ο τραυματισμένος εγκέφαλος παρουσιάζει δυσλειτουργία σε ότι αφορά τη διαμόρφωση του ρυθμού της μελωδίας και της μουσικής.
Πρόκειται για μία νέα τακτική η οποία χρησιμοποιείται ευρύτατα στην αποκατάσταση των νευρολογικών παθήσεων.
Μία από τις σπουδαιότερες λειτουργίες του εγκεφάλου και πολύ συνηθισμένη είναι ο συντονισμός μεταξύ ρυθμού και κίνησης.