Ο πυρετικός σπασμός και το όριο αντοχής του εγκεφάλου
Πολλά παιδάκια με το ανέβασμα του πυρετού στην βρεφική ή παιδική ηλικία αντιδρούν με σπασμούς
Πολλά παιδάκια με το ανέβασμα του πυρετού στην βρεφική ή παιδική ηλικία αντιδρούν με σπασμούς
Ο ιππόκαμπος είναι ένας σοβαρός σχηματισμός εγκεφαλικών κυττάρων, που συμβάλλουν τα μέγιστα στη λειτουργία μνήμης, συναισθήματος και λίγο στην κινητική συμπεριφορά
Αναμφίβολα οι παιδικοί σπασμοί οφείλονται σε απότομες εκφορτώσεις εγκεφαλικών κυττάρων επιληπτικού τύπου
Ο καθένας από εμάς σε στιγμές της ζωής του ή και σε μεγάλα χρονικά διαστήματα νιώθει να καταλαμβάνεται από απότομες κρίσεις ατονίας
Έχουμε μάθει στη Βιονευρολογική, ιδιαίτερα κατά τη λήψη του ιστορικού ασθενούς με ψυχοπαθολογικό υπόβαθρο, να λαμβάνουμε υπόψη τον τρόπο ικανοποίησης των ιδίων αναγκών
Πρόκειται για δυο πολύ ουσιαστικούς εγκεφαλικούς σχηματισμούς που λαμβάνουν μέρος στο λεγόμενο μεταιχμιακό σύστημα
Στις χρόνιες ηλεκτροεγκεφαλογραφικές καταγραφές διαπιστώνουμε, σπάνιες φορές, κάποια ξαφνική δραστηριότητα ορισμένων περιοχών του εγκεφάλου, που διαρκεί πολύ λίγο, ενώ, κατά κανόνα, παραμένουν «σιωπηλές».
Η παχυσαρκία είναι μια μάστιγα που είναι υπεύθυνη για πολλές εμφανίσεις διαφόρων καρδιοαγγειακών και εγκεφαλικών νοσημάτων και κυρίως του μεταβολικού συνδρόμου.
Πρόκειται για ένα αρκετά συνηθισμένο φαινόμενο που συναντάμε τακτικά με ευρήματα μικρής έντασης ή μέτρια έως και ισχυρά που απαιτούν ανάλογη θεραπεία.
Σε ένα μεγάλο ποσοστό αναπαραγωγής και αναζωογόνησης εγκεφαλικών και μυϊκών κυττάρων οφείλεται σε μιτοχονδριακές διαταραχές.
Ψυχωτικές αντιδράσεις λόγω εγκεφαλικών δυσλειτουργιών δημιουργούν εκτεταμένες δερματοπάθειες.
Η πρόσφατη μνήμη, όπως γνωρίζουμε στη Βιονευρολογική, είναι η εγκεφαλική λειτουργία του αρχείου καταγραφής των πληροφοριών σε βάθος χρόνου.
Ο φόβος είναι μια κατάσταση άμυνας, όσο βρίσκεται σε λογικά επίπεδα.
Η αυτοβιογραφική μνήμη είναι ουσιώδης για την καθημερινή πράξη.
Από την πείρα μας στην Βιονευρολογική, το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα είναι μια πολύ ευαίσθητη μέθοδος για τον προσδιορισμό και πολλές φορές και για την ποσοτική εκτίμηση εγκεφαλικών δυσλειτουργιών.
Η νόσος του Πάρκινσον είναι χαρακτηριστική λόγω της ατροφίας ή δυσλειτουργίας μερικών πυρήνων φαιάς ουσίας, τα λεγόμενα βασικά γάγγλια, που βρίσκονται περίπου στο κέντρο του εγκεφάλου.
Στην Βιονευρολογική, ένα καθημερινό ερώτημα που έχουμε από τους ασθενείς, είναι ότι αφορά το δίπολο της νευρογένεσης και αντιγήρανσης.
Κάτι που φοβάται, ο κάθε κλινικός νευρολόγος, είναι η δημιουργία μικρών ή μεγάλων οιδημάτων, δηλαδή συλλογή υγρού στα διάφορα σημεία του εγκεφάλου.
Τακτικά εντοπίζουμε, σε ασθενείς με επιληπτικές κρίσεις, ότι έχει προηγηθεί ένα «μπανάλ» εγκεφαλικό τραύμα με σύντομη απώλεια της συνείδησης, πριν από πολλά χρόνια.
Η συνείδηση είναι το σύνολο των εγκεφαλικών λειτουργιών που φέρνει σε επαφή το άτομο με το έξω κόσμο και παράλληλα το καθιστά ικανό να προσδιορίζει τον χρόνο και τον τόπο που βρίσκεται.