Εξηντάχρονοι και Parkinson
Το όριο της ηλικίας των εξήντα ετών αναφέρεται χαρακτηριστικά ως κλινικό ορόσημο στη νόσο τουParkinson.
Το όριο της ηλικίας των εξήντα ετών αναφέρεται χαρακτηριστικά ως κλινικό ορόσημο στη νόσο τουParkinson.
Έχει παρατηρηθεί ότι υφίσταται μία αυξημένη επικινδυνότητα εμφάνισης εγκεφαλικού επεισοδίου ή και καρδιακού εμφράγματος μετά από μία οξεία λοίμωξη.
Είναι μία νόσος η οποία έχει γίνει ιδιαίτερα γνωστή τα τελευταία χρόνια κυρίως διότι προσβάλλει τα γηραιά τμήματα του πληθυσμού.
Οι σύγχρονες έρευνες και γενικά οι συντονισμένες παρατηρήσεις των τελευταίων ετών στις νευροεπιστήμες, σε ότι αφορά την αιμάτωση του νευρικού συστήματος και ιδιαίτερα του εγκεφάλου, έχουν καταδείξει ότι η ηλικία φθοράς που εμφανίζει ένα άνθρωπος δεν είναι αυτή που προκύπτει από την ημερολογιακή του εξέταση αλλά από την κατάσταση των αγγείων του.
Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις στη Βιονευρολογική σε ότι αφορά τις στυτικές διαταραχές, ένα πολύ μεγάλο θέμα αποτελεί η ηλικία του ασθενούς
Oι στυτικές διαταραχές εμφανίζονται σε ασθενείς μέσης ηλικίας, κατά κύριο λόγο πάνω από εξήντα ετών, και στην αρχή είναι ήπιες και σταδιακά γίνονται εντονότερες
Πάρα πολλές φορές σε γηραιότερους ασθενείς (άνω των εξήντα πέντε ετών) εδώ στη Βιονευρολογική, παρατηρούμε τακτικά έντονες διαταραχές της συνείδησης που πολλές από αυτές φαίνονται και στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα χωρίς αυτό να γίνεται κατανοητό.