O χρόνος εμφάνισης των επιληπτικών κρίσεων και το εγκεφαλογράφημα
Υπάρχει ένα πολύ σοβαρό διαγνωστικό στοιχείο για τις επιληψίες.
Συγκεκριμένα, είναι ο χρόνος προσδιορισμού της εμφάνισης μιας «μεγάλης» επιληπτικής κρίσης κατά τη διάρκεια της ημέρας
Υπάρχει ένα πολύ σοβαρό διαγνωστικό στοιχείο για τις επιληψίες.
Συγκεκριμένα, είναι ο χρόνος προσδιορισμού της εμφάνισης μιας «μεγάλης» επιληπτικής κρίσης κατά τη διάρκεια της ημέρας
Οι παιδικές επιληπτικές κρίσεις έχουν μια πάρα πολύ μεγάλη «γκάμα» κλινικών εμφανίσεων, αλλά και οι μη επιληπτικές κρίσεις, που πρέπει να διαφοροδιαγνωστούν από αυτές, είναι εξίσου πολλές
Παλιά, όλοι οι νευρολόγοι-ψυχίατροι προσπαθούσαν πάντοτε να βρουν μια σύνδεση μεταξύ της τυχόν υπάρχουσας επιληπτικής κρίσης και διανοητικής καθυστέρησης
Η επιληψία στο παιδί αποτελεί μια πάρα πολύ δύσκολη, διαγνωστική υπόθεση και ακόμη περισσότερο αδιερεύνητη, πολλές φορές, όταν χρειάζεται να δώσουμε ανάλογη φαρμακευτική αγωγή
Σε χρόνιες καταγραφές και αναλύσεις που γίνονται σε ασθενείς στη Βιονευρολογική, σε ασθενείς με επιληψία, οδηγηθήκαμε σε κάποια συμπεράσματα στη σχέση επιληψία-συνείδηση
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να σκεφτούμε σε μια επιληπτική κρίση, η οποία δεν έχει άλλα συνοδά νευρολογικά ευρήματα και είναι μετά την ηλικία των είκοσι, τριάντα ετών, πρέπει να είναι η υπόθεση ενός εγκεφαλικού ανευρύσματος
Η επιληπτική κατάσταση για τον εγκέφαλο ή για «κομμάτια» του εγκεφάλου, σημαίνει ένα συγχυτικό γεγονός
Στην ουσία πρόκειται για μια στερεοτυπία, που χαρακτηρίζει πολλά υπερκινητικά παιδιά με ευαισθησία για φωτοεπιληψία
Η πτώση, ύστερα από μια μικρή ή μεγάλη κρίση, είναι κάτι συνηθισμένο
Οι ακραίες εναλλαγές, ζεστό κρύο, μπορεί να είναι καταλυτικές για την εμφάνιση μιας επιληπτικής κρίσης
Η επιληψία ή μάλλον οι επιληπτικές κρίσεις είναι από τη φύση τους μια έκφραση της καθημερινότητας για πολλά εκατομμύρια ανθρώπους
Κανονικά ο εγκέφαλος «βλέπει» σε δυο διαστάσεις˙ οριζόντια και κάθετα. Τα οπτικά του όμως βιώματα είναι τρισδιάστατα
Υπάρχει ένα χαρακτηριστικό περιστατικό εδώ στη Βιονευρολογική, αντιπροσωπευτικό, όμως, για μια μεγάλη ομάδα ασθενών
Το έχουμε ζήσει πολλές φορές και εμείς στη Βιονευρολογική, που βλέπουμε σε καθημερινή βάση σε ασθενείς, ύστερα από μια σωματική, λεκτική ή κάθε άλλου είδους κρίση, να έρχεται μια θόλωση της διαύγειας του ατόμου
Σε περιπτώσεις επιληπτικών κρίσεων είναι χαρακτηριστικό το «δάγκωμα» της γλώσσας. Δεν υπάρχει αυτόματο ή αυθόρμητο δάγκωμα γλώσσας με ταυτόχρονη διαταραχή ή απώλεια συνείδησης, χωρίς να κρύβεται από πίσω μια επιληπτική κρίση.
Όταν ένας γιατρός βρίσκεται αντιμέτωπος με τον άνω συνδυασμό, όπως δείχνει η πείρα μας στην Βιονευρολογική, πρέπει να αρχίσει την έρευνα από πολλά σημεία ταυτόχρονα.
Πάρα πολλές φορές, η επιληψία τον τελευταίο καιρό λόγω των εξελιγμένων διαγνωστικών μέσων (εικοσιτετράωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή), μας δίνει την ευκαιρία και με την βοήθεια βιντεοκάμερας να παρατηρήσουμε επιληπτικές κρίσεις, οι οποίες κάνουν την εμφάνιση τους σαν διανοητικές διαταραχές.
Περίπου το 4% των ατόμων, στην ηλικία των ογδόντα, ξαφνικά και χωρίς κανένα λόγο ή πρόκληση μπορεί να παρουσιάζει μια επιληπτική κρίση, στο δε 30%-50% αυτών των ανθρώπων, μπορεί να επαναληφτεί.
Οι μυϊκές συσπάσεις αποτελούν, από ότι έχουμε δει στην Βιονευρολογική, ένα πάρα πολύ τακτικό σημείο, το οποίο αναφέρουν οι ασθενείς σαν ενόχληση και πίσω από αυτό κρύβεται μια επιληπτική κρίση.