Κινητικo-αισθητηριακός ρυθμός και biofeedback
Ήδη από τη δεκαετία του εξήντα όπου ανακαλύφθηκε η συχνότητα των 12 έως 15 Hertz στο εγκεφαλογράφημα της περιοχής του κινητικο-αισθητικού φλοιού έχει αρχίσει η εντατική θεραπευτική εφαρμογή του.
Ήδη από τη δεκαετία του εξήντα όπου ανακαλύφθηκε η συχνότητα των 12 έως 15 Hertz στο εγκεφαλογράφημα της περιοχής του κινητικο-αισθητικού φλοιού έχει αρχίσει η εντατική θεραπευτική εφαρμογή του.
Πολλές φορές τα «τικ» εμφανίζουν χαρακτηριστικά επιληπτικών κρίσεων.
Η σχέση των πρωινών επιληπτικών κρίσεων με την κορτιζόλη είναι άμεση.
Οι διάφορες μορφές «εξορκισμού» από διάφορους «ειδικούς» του είδους είχαν κυριαρχήσει στη μεσαιωνική περίοδο.
Μπορεί κανείς να συγκρίνει τον εγκέφαλο και τις επιληπτικές κρίσεις όπως τη σχέση του βιολιού με τη μουσική που παίζει.
Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο των επιληπτικών κρίσεων και ιδιαίτερα αυτών που συνοδεύονται από πολλά διαγνωστικά προβλήματα είναι οι επιληπτικές κρίσεις χαμηλής συμπτωματολογίας.
Η έλλειψη ντοπαμίνης σε πολλές περιπτώσεις δημιουργεί ένα «πάγωμα» των κινήσεων και αδυναμία σωστής λειτουργίας του νευρικού συστήματος.
Οι διαταραχές του ύπνου παράλληλα με τις επιληπτικές κρίσεις επηρεάζουν σημαντικά τη συμπεριφορά του ασθενούς.
Ο κακός ύπνος ως γνωστόν αποτελεί ένα στοιχείο ταλαιπωρίας για κάθε μορφή νευρολογικής ασθένειας· ιδιαίτερα καταλυτικό ρόλο όμως έχει για την επιληψία.
Οι ιατροί της αρχαιότητας έχουν ασχοληθεί μ’ αυτό το μεγάλο πρόβλημα, δηλαδή για το τι είναι η επιληψία και τι είναι οι επιληπτόμορφες κρίσεις.
Οι ψυχογενείς κρίσεις θεωρούνται ότι είναι επιληπτόμορφες κρίσεις, χωρίς όμως να έχουν κάποια μορφή επιληψίας· παρουσιάζουν συμπτωματολογία επιληπτικών κρίσεων αλλά η αιτιολογία θεωρείται ότι βασίζεται περισσότερο στη διαταραχή της συμπεριφοράς και του συναισθήματος.
Έχει διαπιστωθεί ότι σε περιβάλλον επιληπτικών κρίσεων πάρα πολλοί συγγενείς με προδιάθεση για επιληπτικές κρίσεις μιμούνται με μεγάλη ακρίβεια τις επιληπτικές κρίσεις άλλων.
Ο μεγάλος Γάλλος ερευνητής και νευρολόγος, Σαρκό, είναι ο πρώτος που κατά κάποιον τρόπο ανέλυσε επιστημονικά τις ψυχογενείς κρίσεις.
Ως ψυχογενείς κρίσεις θεωρούνται οι εκδηλώσεις των διαταραχών της συμπεριφοράς και του συναισθήματος που προκαλούνται μετά απ’ ένα ψυχολογικό τραύμα και στη κλινική εικόνα μιμούνται κατά πολύ τις επιληπτικές κρίσεις.
Το παρατεταμένης διάρκειας ηλεκτροεγκεφαλογράφημα και η σύγχρονη οπτική παρακολούθηση του ασθενούς προσφέρουν τη δυνατότητα καταγραφής εκρηκτικών δραστηριοτήτων συγχρόνως με την εμφάνιση των κλινικών φαινομένων.
Πρέπει να τονιστεί ότι οι ψυχογενείς κρίσεις έχουν και αυτές μια παθογένεια η οποία πρέπει ιατρικά να διερευνάται πάντοτε και να εξετάζεται ανάλογα με την περίπτωση του ασθενούς, αν και είναι γνωστό απ’ την αρχαιότητα ότι οι ψυχογενείς κρίσεις είναι επιληπτόμορφες καταστάσεις που βασίζονται σ’ ένα διαφορετικό μηχανισμό απ’ αυτόν των επιληπτικών κρίσεων.
Πάρα πολλοί ψυχιατρικοί ασθενείς με τάση επιληπτικών κρίσεων παρουσιάζουν ψυχογενείς κρίσεις, δηλαδή όχι «γνήσιες» επιληπτικού χαρακτήρα αντιδράσεις, που χαρακτηρίζονται σαν κατάσταση μετατροπής.
Στη νευρολογική κλινική του Κλίβελαντ τα τελευταία χρόνια γίνεται μια πάρα πολύ σπουδαία έρευνα όπου οι επιστήμονες προσπαθούν να βρουν τις αιτίες της γένεσης των επιληπτικών κρίσεων.
Η προοδευτική πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια αναμενόμενα δημιουργεί συμπτώματα στον εγκέφαλο, ανάλογα με την περιοχή που θα προσβάλλει∙ όπως π.χ. αν προσβάλλει το κέντρο του λόγου, θα έχουμε μια χαρακτηριστική αφασία, ενώ αν προσβάλλει το κέντρο της όρασης ή τους νευροάξονες της οπτικής οδού, θα έχουμε διαταραχές από την όραση
Μια σχετικά δύσκολη κλινική μορφή λόγω του ότι δε γίνεται άμεσα στο βάθος της αντιληπτή καμιά φορά και από τον ίδιο τον ασθενή είναι οι στυτικές διαταραχές σε διάφορες μορφές επιληπτικών κρίσεων