Οι υπναγωγικές ψευδαισθήσεις
Οι υπναγωγικές ψευδαισθήσεις αποτελούσαν για πάρα πολλά χρόνια ένα μεγάλο πρόβλημα της διαφοροδιάγνωσης ψυχιατρικών παθήσεων και διαταραχών του ύπνου
Οι υπναγωγικές ψευδαισθήσεις αποτελούσαν για πάρα πολλά χρόνια ένα μεγάλο πρόβλημα της διαφοροδιάγνωσης ψυχιατρικών παθήσεων και διαταραχών του ύπνου
Πάρα πολλές φορές τυχαίνει να παρατηρούμε ανθρώπους που να περιστρέφουν το κεφάλι τους γρήγορα και κυρίως ακούσια, δημιουργώντας κωμικές εντυπώσεις
Σε πολλές μορφές ψυχώσεων έχουμε την εμφάνιση επιληπτικών κρίσεων και το ανάποδο
Δεν υπάρχει περίπτωση να μην παρατηρήσει κάποιος, σε ένα παιδί που έχει το πρόβλημα, το «άδειο» του βλέμμα κατά τη διάρκεια της ημέρας
Αποτελούν συνηθισμένες ακούσιες κινήσεις που συνοδεύουν επιληπτικές κρίσεις του κροταφικού λοβού ή προηγούνται των επιληπτικών κρίσεων
Πρόκειται για την πιο δύσκολη μορφή κρίσεων
Ο καθένας από εμάς σε στιγμές της ζωής του ή και σε μεγάλα χρονικά διαστήματα νιώθει να καταλαμβάνεται από απότομες κρίσεις ατονίας
Στις μεγάλες ηλικίες, σχεδόν ο μοναδικός εχθρός του ανθρώπου είναι η φθορά των αγγείων του
Στη Βιονευρολογική, σε όσα παιδιά, με υπερκινητικότητα και είναι αρκετά, καταφέραμε να εκτελέσουμε όλες τις νευροφυσιολογικές εξετάσεις και ιδιαίτερα αυτή της εικοσιτετράωρης ηλεκτροεγκεφαλογραφικής καταγραφής, διαπιστώσαμε μια σαφή διαταραχή των εγκεφαλογραφημάτων
Έχουμε μάθει στη Βιονευρολογική, ιδιαίτερα κατά τη λήψη του ιστορικού ασθενούς με ψυχοπαθολογικό υπόβαθρο, να λαμβάνουμε υπόψη τον τρόπο ικανοποίησης των ιδίων αναγκών
Πρόκειται για δυο πολύ ουσιαστικούς εγκεφαλικούς σχηματισμούς που λαμβάνουν μέρος στο λεγόμενο μεταιχμιακό σύστημα
Στον εγκέφαλο παρατηρείται σε νευροφυσιολογικές εξετάσεις, όπως αυτής της εικοσιτετράωρης ηλεκτροεγκεφαλογραφικής καταγραφής, που εφαρμόζεται εδώ στη Βιονευρολογική, τακτικά το φαινόμενο της «αυθόρμητης» διέγερσης κάποιων νευρώνων στον εγκέφαλο.
Πριν ανακαλυφθούν τα μοντέρνα διαγνωστικά μέσα κυρίως ο μαγνητικός τομογράφος και η 24ωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή πολλοί γιατροί προσπαθούσαν να θέσουν τη διαφοροδιάγνωση άνοιας, κατάθλιψης από τον τρόπο προσβολής της μνήμης.
Η επιληψία είναι καταρχήν μια «ενοχλητική» αρρώστια με ποικιλία κρίσεων και κινδύνων.
Η τοποθέτηση μιας αντιεπιληπτικής αγωγής, ανάλογα με τα στοιχεία που υπάρχουν, από ότι δείχνει η πείρα μας στην Βιονευρολογική, πρέπει να γίνεται οπωσδήποτε με βάση δυο κανόνες.
Στην Βιονευρολογική, όπως και σε άλλα πάρα πολλά διαγνωστικά νευρολογικά κέντρα, υπάρχει πάντοτε το δίλλημα μιας κάποιας θεραπείας μετά από μια «μονήρης» επιληπτική κρίση.
Από καταβολής των νευρολογικών εξετάσεων, υπάρχει πάντοτε το ερώτημα και υφίστανται τουλάχιστον στην Βιονευρολογική, ακόμη και σήμερα΄ είναι μια σύντομη απώλεια των αισθήσεων ή μείωση της επαγρύπνησης μια επιληπτική κρίση ναι ή όχι;
Η επιληψία έχει πάρα πολλές μορφές που είναι από τελείως ανώδυνες μέχρι και άκρως επικίνδυνες.
Φυσικά ναι, πάρα πολλές φορές στην Βιονευρολογική, ποικίλες ψυχικές αντιδράσεις, ακόμα και οι λεγόμενες μορφές déjà vu ή jamais vu, έχουν βρεθεί κατ’ επανάληψη στον διαγνωστικό έλεγχο που κάνουμε.
Η επιληψία, πέρα από την διάγνωση της, που κατά κύριο λόγο δυστυχώς γίνεται μόνο με κλινικά κριτήρια μέχρι σήμερα, έχει και ένα δεύτερο σκέλος αντιμετώπισης΄ αυτό της σωστής θεραπείας.