Αυτοκτονικές τάσεις και παιδικά τραύματα
Όταν σε ασθενείς υπάρχει κάποια σεξουαλική κακομεταχείριση ή παραμέληση ή ακόμη δύσκολη παιδική ηλικία, τότε η προσοχή πρέπει να είναι μεγάλη εάν αυτοί οι ασθενείς παρουσιάζουν καταθλιπτικές τάσεις.
Όταν σε ασθενείς υπάρχει κάποια σεξουαλική κακομεταχείριση ή παραμέληση ή ακόμη δύσκολη παιδική ηλικία, τότε η προσοχή πρέπει να είναι μεγάλη εάν αυτοί οι ασθενείς παρουσιάζουν καταθλιπτικές τάσεις.
Μακροχρόνιες έρευνες, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, έχουν δείξει με τα αποτελέσματά τους ότι υπάρχει μία σειρά νοσημάτων, όπως είναι το πάρκινσον, οι επιληπτικές κρίσεις αλλά κυρίως η κατάθλιψη, που έχουν έναν σημαντικό «προπομπό».
Μεγάλη ποικιλία κλινικών εικόνων που αφορά συσπάσεις των μυών στην περιοχή του αυχένα και της ράχης εμφανίζεται στο άτυπο πάρκινσον.
Στις περιπτώσεις που παρατηρούμε αμιγείς διαταραχές του αυτόνομου νευρικού συστήματος ταυτόχρονα με συμπτωματολογία που μοιάζει με τη νόσο του πάρκινσον, όπως τρόμο των χεριών ή ξαφνικές ακινησίες, τότε κατά κανόνα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μία μορφή άτυπου συνδρόμου πάρκινσον, όπως είναι αυτό της ατροφίας πολλαπλών συστημάτων.
Οι διαταραχές της διέγερσης, ιδιαίτερα κατά τη σεξουαλική πράξη, αποτελούν ένα κύριο χαρακτηριστικό της ατροφίας πολλαπλών συστημάτων στην προχωρημένη ηλικία.
Πολλές φορές κυρίως σε άτομα τρίτης ηλικίας υπάρχει συνύπαρξη κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων με προϋπάρχουσες νευροεκφυλιστικές διαταραχές, όπως για παράδειγμα σε ασθενείς με τη νόσο του πάρκινσον.
Τα τελευταία χρόνια η αυτοφωτογράφηση (selfies) και η παρουσίαση των εικόνων στο διαδίκτυο έχουν γίνει πια εξάρτηση σε μεγάλα ποσοστά του πληθυσμού.
Στα άτομα με τάση αυτοτραυματισμού με αιχμηρά αντικείμενα (κυρίως ξυράφι) ο κύριος ψυχικός μηχανισμός που διαταράσσεται είναι αυτός της αυτοεκτίμησης.
Τα κύτταρα-καθρέφτες είναι ειδικά κύτταρα στον εγκέφαλο που «αντιγράφουν» λειτουργίες, κινήσεις, ακουστικά ή οπτικά ερεθίσματα από άλλα πρόσωπα.
Η εμφάνιση της αμνησίας κάθε κλινικής μορφής και έκτασης είναι πάντοτε ένα αποτέλεσμα μίας διαταραγμένης εγκεφαλικής δραστηριότητας που σχεδόν πάντα καταγράφεται και στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα με σχετική ευκρίνεια.
Σε περιπτώσεις επιθετικής συμπεριφοράς (Intermittentexplosivedisorder), ιδιαίτερα σε παιδιά, έχει διαπιστωθεί η ταυτόχρονη ύπαρξη μίας βραδυκαρδίας που συμβαδίζει με τα παθολογικά ευρήματα ενός ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος (ΗΕΓ).
Στους γηραιούς ασθενείς η απότομη αλλαγή της καθημερινότητας δημιουργεί ψυχικά τραύματα.
Κατά την παιδική και εφηβική ηλικία κυρίως υπέρβαρα παιδιά παραπονιούνται για υπέρμετρη κούραση ή επεισόδια υπνηλίας κατά το μάθημα ή ακόμη και σε προσπάθεια άσκησης.
Η «απότομη» πτώση σαν γεγονός από μόνο του μας οδηγεί στο γιατρό και συνήθως εκείνος ανακαλύπτει μία αιτία του συμπτώματος.
Με τον όρο «ιδιοπαθείς» χαρακτηρίζονται εκείνες οι επιληψίες όπου η αιτία της προέλευσης αυτών παραμένει ακόμη άγνωστη.
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ) είναι το κύριο διαγνωστικό εργαλείο που χρησιμοποιείται για την επιληψία συστηματικά από τη δεκαετία του πενήντα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα περίθαλψης γηραιών ασθενών που εισέρχονται σε μονάδες εντατικής παρακολούθησης είναι η εμφάνιση επιληπτικών κρίσεων, μικρών ή μεγάλων, συνοδευόμενη από μία ακραία σύγχυση με τη μορφή «υστεριών».
Τα άτομα της τρίτης ηλικίας κατά κανόνα εμφανίζουν ένα βασικό πρόβλημα με τις εγκεφαλικές λειτουργίες.
Σε γηραιούς ασθενείς οι συγχυτικές καταστάσεις μπορούν να αυξηθούν επικίνδυνα σ’ ένα ακατάλληλο για τον ασθενή περιβάλλον.
Η ποιότητα ζωής είναι ουσιαστικά οργανικός παράγοντας που συνδυάζεται με το ρυθμό ύπνου – αφύπνισης σαν εγκεφαλική πλέον λειτουργία.