Οσφρητικό ερέθισμα, υπεροψία και πανικός
Σε ψυχομετρικές αναλύσεις στη Βιονευρολογική, έχουμε διαπιστώσει ότι οι υπεροπτικές συμπεριφορές ή αντιδράσεις πανικού συμβαίνουν κατά την οσμή ιδρώτα από ανθρώπους «ιδίου» χαρακτήρα ή γενετικής προέλευσης.
Σε ψυχομετρικές αναλύσεις στη Βιονευρολογική, έχουμε διαπιστώσει ότι οι υπεροπτικές συμπεριφορές ή αντιδράσεις πανικού συμβαίνουν κατά την οσμή ιδρώτα από ανθρώπους «ιδίου» χαρακτήρα ή γενετικής προέλευσης.
Από τις παρατηρήσεις μας στην Βιονευρολογική και από τα συμπεράσματα άλλων μελετών, είναι γνωστό ότι ο ιδρώτας εκπέμπει χημικά σήματα, τα οποία μέσω της οσμής διεγείρουν συγκεκριμένες εγκεφαλικές περιοχές στον μεσεγκέφαλο τρίτων ατόμων.
Εδώ και πολλά χρόνια είναι γνωστό στην ψυχιατρική και νευρολογία, γεγονός που πιστοποιούμε και εμείς τακτικά στην Βιονευρολογική, ο φόβος που προκαλεί η οσμή του ιδρώτα σε ορισμένα άτομα.
Ένα από τα σημαντικά στοιχεία με διαγνωστική βαρύτητα στις περιπτώσεις φοβίας, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, είναι η ανάγκη του φοβικού ατόμου για την ύπαρξη μιας συνοδείας.
Το χαρακτηριστικό των «μπλε» δαχτύλων που συνοδεύεται από ζάλη, πόνους στα χέρια και δυσκαμψία των άκρων είναι χαρακτηριστικό σαν ένα στάδιο της ασθένειας της σκληροδερμίας.
Πρόκειται για μια αυτοάνοσου τύπου, μη φυσιολογική, αντίδραση χωρίς γνωστή, σαφή αιτιολογία.
Πολλές φορές, όταν παρουσιάζονται αυτά τα συμπτώματα μαζί, όπως έχουμε δει στην Βιονευρολογική, και παράλληλα εμφανίζονται και αυξημένες, από το βιοχημικό έλεγχο, πρωτεΐνες ή παραπρωτεΐνες, τότε μπορεί να έχουμε την σπάνια, αλλά όχι και εξαφανισμένη, ασθένεια του συνδρόμου της ανοσοσφαιρίνης Ε.
Χωρίς αμφιβολία, τα συμπτώματα μέθης σε υπερβολική χρήση αλκοόλ είναι κάτι σύνηθες τα τελευταία χρόνια για την κοινωνία μας.
Στην Βιονευρολογική, όπως και σε άλλα πάρα πολλά διαγνωστικά νευρολογικά κέντρα, υπάρχει πάντοτε το δίλλημα μιας κάποιας θεραπείας μετά από μια «μονήρης» επιληπτική κρίση.
Πρόκειται για μια μορφή συμπεριφοράς με απότομες εκρηκτικές κρίσεις επιθετικότητας, τόσο λεκτικής όσο και κινητικής, καθώς επίσης και συνοδεία επιθετικών πράξεων.
Η γνώμη μας στην Βιονευρολογική είναι ότι στις επιληπτικές κρίσεις συγκεντρώνεται, και μέχρι στιγμής πριν λίγο ήταν αναγκαίο, η προσοχή των γιατρών κυρίως σ’ αυτή καθ’ αυτή την ασθένεια και στην θεραπευτική αντιμετώπιση των κρίσεων.
Από καταβολής των νευρολογικών εξετάσεων, υπάρχει πάντοτε το ερώτημα και υφίστανται τουλάχιστον στην Βιονευρολογική, ακόμη και σήμερα΄ είναι μια σύντομη απώλεια των αισθήσεων ή μείωση της επαγρύπνησης μια επιληπτική κρίση ναι ή όχι;
Πολλές φορές ο συνδυασμός διαταραχές συνείδησης με υπερευαισθητική ακοή και επιθετικές τάσεις ή επιληπτικές κρίσεις, παρουσιάζεται τακτικά σαν ένα σύνδρομο, το οποίο έχουμε δει και στην Βιονευρολογική.
Οι επιληπτικές κρίσεις, τις περισσότερες φορές παραμένουν ένα αποκλειστικό θέμα, όπως έχουν δείξει και οι εμπειρίες των γιατρών της Βιονευρολογικής, διάγνωσης και θεραπείας.
Υπάρχει μια «υποομάδα» με επιληπτικές κρίσεις, επιθετικότητα, η οποία παρουσιάζει ταυτόχρονα στις απεικονιστικές μεθόδους και στις νευροφυσιολογικές εξετάσεις μια διαταραχή της αμυγδαλής, ύστερα από ένα ιστορικό λοίμωξης.
Μια μεγάλη γκάμα επιληπτικών κρίσεων και κυρίως αυτές που προέρχονται από το κροταφικό λοβό, όπως και οι μυοκλονίες, κατά κανόνα όπως έχουμε πιστοποιήσει και στην Βιονευρολογική, έχουν μια στενή σύνδεση με νευροψυχιατρικές εκδηλώσεις και κυρίως σε ότι αφορά συναίσθημα και συμπεριφορά.
Συχνά στην Βιονευρολογική, ιδιαίτερα κατά την παρακολούθηση ασθενών οι οποίοι δεν έχουν άλλες προεκτάσεις, παθογενείς, παρά μόνο μια «επιληπτική» ημικρίση, υπάρχει το πρόβλημα εάν έχουμε να κάνουμε με μια απλή αντίδραση του εγκεφάλου.
Πολύ τακτικά η έλλειψη του μαγνησίου σε συνδυασμό με αυτή της βιταμίνης B6 δημιουργεί ένταση, κυρίως κατά την εφηβική περίοδο, σε ότι αφορά την εμφάνιση επιληπτικών κρίσεων και επιθετικών συμπεριφορών.
Όταν ένας γιατρός βρίσκεται αντιμέτωπος με τον άνω συνδυασμό, όπως δείχνει η πείρα μας στην Βιονευρολογική, πρέπει να αρχίσει την έρευνα από πολλά σημεία ταυτόχρονα.
Φυσικά ναι, πάρα πολλές φορές στην Βιονευρολογική, ποικίλες ψυχικές αντιδράσεις, ακόμα και οι λεγόμενες μορφές déjà vu ή jamais vu, έχουν βρεθεί κατ’ επανάληψη στον διαγνωστικό έλεγχο που κάνουμε.