Τα «τικ» και το στρες
Το στρες αυξάνει τα «τικ», ιδιαίτερα στους ανθρώπους που πάσχουν ήδη απ’ αυτά. Με τον όρο «τικ» εννοούμε φωνητικές ή κινητικές απότομες καταστάσεις.
Το στρες αυξάνει τα «τικ», ιδιαίτερα στους ανθρώπους που πάσχουν ήδη απ’ αυτά. Με τον όρο «τικ» εννοούμε φωνητικές ή κινητικές απότομες καταστάσεις.
Σε ότι αφορά τη σύγχρονη θεραπευτική, για την αντιμετώπιση των «τικ» υπάρχουν δυο βασικά σημεία: πρόκειται για τη χρήση φαρμακευτικής αγωγής σε συνδυασμό με τη διαδικασία εφαρμογής ασκήσεων (training) για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Πολλές φορές τα «τικ» εμφανίζουν χαρακτηριστικά επιληπτικών κρίσεων.
Στις περισσότερες περιπτώσεις το χαρακτηριστικό της σχιζοφρένειας είναι ότι βιώνουμε καταστάσεις που δεν υπάρχουν (ψευδαισθήσεις).
Κάθε μέρα ο άνθρωπος κινείται σ’ ένα περιβάλλον γνωστό ή άγνωστο και είναι αναγκασμένος να παρουσιάζει μία κινητική δραστηριότητα.
Ο εγκέφαλος προστατεύει το άτομο σε κάθε έκφραση της καθημερινότητας προκειμένου να μη συναντάει δυσκολίες.
Μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο όπου υπήρχαν πολλοί τραυματίες, άρχισαν να διενεργούνται εξετάσεις για τις γνωστικές διαταραχές μετά από εγκεφαλικά τραύματα.
Η νευροψυχολογία είναι η επιστήμη που προέκυψε το έτος 1930 από ένα μεγάλο επιστήμονα τον Goldstein, ο οποίος καθιέρωσε μία καινούρια μέθοδο σ’ αυτόν το χώρο.
Το συνδυασμό εμβοές και δυσαρθρία τον έχουμε συναντήσει τακτικά στις περιπτώσεις που υπάρχει παρεγκεφαλιδική διαταραχή.
Από την εποχή του Ιπποκράτη ήδη στην αρχαία Ελλάδα έχει γίνει σαφές ότι η συμπεριφορά, δηλαδή μία ανώτερη γνωστική λειτουργία, είναι προϊόν του εγκεφάλου.
Οι γνωστικές διαταραχές θεωρούνται το μεγαλύτερο πρόβλημα στη σύγχρονη νευρολογία.
Όταν παρουσιάζονται διαταραχές βάδισης, δυσαρθρία και παράλληλα έντονες εμβοές από τα αυτιά, το όλο σύνολο δημιουργεί μία πολύ άσχημη και επιβαρυντική κλινική εικόνα όπου κατά κύριο λόγο έχουμε διαταραχή της αιμάτωσης στην παρεγκεφαλίδα η οποία προκαλεί όλα τα παραπάνω.
Μετά από μεγάλη χρήση αλκοόλ παρουσιάζονται δυσαρθρία, ζαλάδα και εμβοές.
Όταν έχουμε αιματολογικές διαταραχές σε μία συγκεκριμένη περιοχή της παρεγκεφαλίδας, αυτό το τρίγωνο συμπτωμάτων είναι χαρακτηριστικό.
Όταν ίλιγγοι, βαρηκοΐα και εμβοές παρουσιάζονται μαζί κατά κύριο πρόκειται για τη νόσο Meniere.
Η πρόσθια κάτω παρεγκεφαλιδική αρτηρία είναι ένα αγγείο το οποίο βρίσκεται δίπλα από την παρεγκεφαλίδα άμφω και η πορεία του στον εγκέφαλο είναι χαρακτηριστική.
Υπάρχουν πολλά άτομα που από νεαρή κυρίως ηλικία παρουσιάζουν ευαισθησία τόσο σε εμβοές όσο και σε ιλίγγους και πολύ τακτικά σε αίσθημα πληρότητας του αυτιού.
Το νευρικό σύστημα μετά από μια ίωση παρουσιάζει αντίδραση.
Η οξυτοκίνη, μία ορμόνη – νευροδιαβιβαστής, είναι πολύ σημαντική για τη θεραπεία του αυτισμού.
Ο έγκαιρος εντοπισμός του αυτισμού μέχρι την ηλικία των δύο ετών έχει τεράστια σημασία.