Η ιδιωτική ζωή δεν προκύπτει, δημιουργείται
Η ιδιωτική ζωή στο χώρο που διαμένουμε χρειάζεται διαμόρφωση από εμάς τους ίδιους και προσαρμογή.
Η ιδιωτική ζωή στο χώρο που διαμένουμε χρειάζεται διαμόρφωση από εμάς τους ίδιους και προσαρμογή.
Τα βραδέα δυναμικά του φλοιού, όπως είναι διεθνώς γνωστά SCP, είναι κύματα εγκεφαλικής δραστηριότητας τα οποία εμφανίζονται λίγο πριν την επιληπτική έκρηξη.
Ο εγκέφαλος δεν υφίσταται μόνο προκειμένου να έχει μία στατική η μηχανική λειτουργία, αλλά υπάρχει προκειμένου να εξυπηρετεί κυρίως συναισθηματικές και λειτουργικές καταστάσεις.
Από την εποχή του Ιπποκράτη ήδη στην αρχαία Ελλάδα έχει γίνει σαφές ότι η συμπεριφορά, δηλαδή μία ανώτερη γνωστική λειτουργία, είναι προϊόν του εγκεφάλου.
Το στάδιο REM είναι μία χαρακτηριστική κατάσταση όπου οι οφθαλμοί κινούνται ενώ ταυτόχρονα γίνεται σύσπαση των οφθαλμικών μυών και υπάρχει μία γενική χαλάρωση του σώματος και επαγρύπνηση του εγκεφάλου, μία μέτρια δραστηριοποίησή του.
Ο ιός Έμπολα και κατ’ επέκταση η νόσος που προκύπτει προέρχεται από την Αφρική, συγκεκριμένα από το Κονγκό.
Ο υπερτασικός ασθενής νομίζει ότι κατά κανόνα πάσχει μόνο από ένα περιοδικό πρόβλημα αρτηριακής υπέρτασης που εμφανίζεται παροδικά με τη μορφή διάφορων επεισοδίων.
Αυτό το σύνδρομο είναι χαρακτηριστικό σε περιπτώσεις διαταραχής των πρώτων σταδίων του ύπνου.
Ο αμφιβληστροειδής χιτώνας είναι στην κυριολεξία ο «πάτος» του οφθαλμού˙ αποτελεί το σημείο εκείνο όπου αποτυπώνονται οι διάφορες μεταπτώσεις του φωτός ώστε να σχηματιστεί η εικόνα.
Για να «δημιουργήσουμε» ευφυΐα πρέπει ασυνείδητα να κάνουμε αυτά που απαιτούν τα διάφορα τμήματα του εγκεφάλου μας που την διαχειρίζονται.
Μέχρι τώρα ήταν άγνωστο αν υπάρχει κάτι τέτοιο, τελικά όμως ουσιαστικές έρευνες έχουν δείξει τον τελευταίο καιρό ότι υφίσταται ένας παρόμοιος μηχανισμός.
Τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί μια αντλία αντισωμάτων, η οποία βοηθάει στη «γεφυροποίηση» τραυματικών θέσεων του νωτιαίου μυελού.
Συγκεκριμένα αντισώματα «παράγονται» σε ιατρικά πειράματα, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία των μετατραυματικών παραλύσεων του νωτιαίου μυελού.
Ο νωτιαίος μυελός είναι το μαλακό μόριο του κεντρικού νευρικού συστήματος που βρίσκεται εντός του σπονδυλικού σωλήνα∙ οι τραυματισμοί της σπονδυλικής στήλης έχουν αντίκτυπο εκεί.
Ο νωτιαίος μυελός είναι ο κύριος διαβιβαστής εντολών από το περιφερικό νευρικό σύστημα προς τον εγκέφαλο και αντίστροφα∙ κατά κύριο λόγο οι λειτουργίες του αφορούν την μεταβίβαση σημάτων που αφορούν την αισθητικότητα, τον πόνο και την κίνηση.
Οι παραλύσεις που δημιουργούνται από τα τραύματα του νωτιαίου μυελού είναι από τις πλέον επικίνδυνες και πιο δύσκολα θεραπεύσιμες καταστάσεις στη νευρολογία.
Μέσω κάποιου αντισώματος δημιουργείται ένα «συμπλήρωμα» το οποίο έχει μάλλον γενετική προδιάθεση και καταλήγει στη δέσμευση της πρωτεΐνης C1 με την ανοσοσφαιρίνη ΙgG.
Οι παραλύσεις σε τραύματα του νωτιαίου μυελού είναι κατά κανόνα «μοιραίες»∙ παρουσιάζουν μια χαρακτηριστική συμπτωματολογία για αδυναμία βάδισης, αίσθησης, έντονο πόνο και κατά κύριο λόγο μια δυσλειτουργία της ουροδόχου κύστεως και του εντέρου.
Τα τραύματα του νωτιαίου μυελού προκαλούν παραλύσεις κυρίως των άκρων, της κύστεως και του εντέρου.
Το ερώτημα της σύγχρονης νευροεπιστήμης και λοιμωξιολογίας είναι πόσο τακτικά και σε τι ποσοστό ομάδες του πληθυσμού προσβάλλονται από επικίνδυνους «νευρο» ιούς, όπως π