Νέα φάρμακα για τη σκλήρυνση κατά πλάκας
Κάθε νέο φάρμακο για τη σκλήρυνση κατά πλάκας χρειάζεται περίπου 12 χρόνια για την ανάπτυξή του.
Κάθε νέο φάρμακο για τη σκλήρυνση κατά πλάκας χρειάζεται περίπου 12 χρόνια για την ανάπτυξή του.
Όταν κανείς διαπιστώνει φαινόμενα συσσώρευσης περιστατικών σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠΣ) και μάλιστα με αυξητική τάση, γνωρίζοντας τις συνέπειες τον καταλαμβάνει πανικός.
Η αποκάλυψη της αύξησης των περιστατικών της σκλήρυνσης κατά πλάκας στην περιοχή της Πάτρας, δημιούργησε την ερώτηση που παρουσιάζεται πάντα όταν εμφανίζονται σήμερα τέτοια υγειονομικά ενδημικά επεισόδια.
Αυτό που έγινε γνωστό στην περιοχή της Πάτρας από το έτος 2015 και παραμένει επίκαιρο μέχρι και σήμερα είναι χαρακτηριστικό του φαινομένου της ελπίδας στις κρίσεις.
Το ανησυχητικό μήνυμα από το νοσοκομείο Πατρών όπου παρατηρήθηκε και ανακοινώθηκε μία πιθανή ενδημική παρουσία ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας είναι πιθανόν η κλινική πολυμορφία που παρουσιάζει αυτή η ασθένεια˙ η ασθένεια «με τα χίλια πρόσωπα», όπως την χαρακτηρίζουν αγγλοσάξονες γιατροί.
Ο σύλλογος εργαζομένων του νοσοκομείου Πατρών προέβει σε μία ανακοίνωση για μία ιδιαίτερα ανησυχητική αύξηση των περιστατικών σκλήρυνσης κατά πλάκας στην Πάτρα και ιδιαίτερα εντός του νοσοκομείου σε εργαζόμενους.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας υπάρχει εδώ και εκατό χρόνια στη βιβλιογραφία σαν ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα.
Από τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα γίνεται μία προσπάθεια τροποποίησης του Nogo-παράγοντα σε φάρμακο για τη σκλήρυνση κατά πλάκας με τη μορφή αντισώματος.
Κυρίως στις προχωρημένες ηλικίες παρουσιάζονται ξαφνικά δυσκολίες λόγου με ταυτόχρονη αδυναμία συντονισμού κινήσεων για την εκτέλεση απλών εργασιακών πράξεων.
Ο πρόσθιος μετωπιαίος λοβός είναι η έδρα του σχεδιασμού σχεδόν για όλα τα θηλαστικά.
Υπάρχει μία μορφή άνοιας με αργή πορεία εξέλιξης, όπου κατά κύριο λόγο κυριαρχούν επιληπτικές κρίσεις χωρίς σπασμούς αλλά με έντονες διαταραχές του λόγου και των πράξεων.
Υπάρχει μία ιδιαίτερα επικίνδυνη μορφή διαταραχής του καρδιακού ρυθμού, τακτικά με «μοιραίες» συνέπειες, η λεγόμενη «μαρμαρυγή».
Διεθνώς η άνοια Lewybody (Lewy body dementia) αποτελεί μία σχετικά νέα έννοια και λίγες κλινικές παρέχουν σήμερα τόσο τον εξοπλισμό όσο και τις απαιτούμενες γνώσεις για την έγκυρη διάγνωση και πιστοποίηση του κλινικού «εύρους» της νόσου.
Η εμφάνιση της αμνησίας κάθε κλινικής μορφής και έκτασης είναι πάντοτε ένα αποτέλεσμα μίας διαταραγμένης εγκεφαλικής δραστηριότητας που σχεδόν πάντα καταγράφεται και στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα με σχετική ευκρίνεια.
Το κυριότερο πρόβλημα των νευροεπιστημών στις αγγλοσαξονικές χώρες είναι τα τελευταία χρόνια αυτό τουAlzheimer.
Η σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια συζητήθηκε τα τελευταία χρόνια τόσο από ιατρικούς κύκλους όσο και από τα ΜΜΕ ιδιαίτερα έντονα και με διάρκεια.
Η σεροτονίνη, μία ουσία νευροδιαβιβαστής, φαίνεται ότι προσφέρει κάποια βοήθεια στις περιπτώσεις «επιληπτικού» θυμού, συνδεδεμένες με πράξεις βίας.
Όταν υπάρχουν άτομα που κυρίως στην εφηβεία παρουσιάζουν εκρήξεις, κατά την κοινή λογική αναίτιου θυμού με τάσεις βίας, τότε κλινικά βασικό στοιχείο που πρέπει να μας τραβήξει την προσοχή και εκεί να εστιασθεί κάθε βοήθεια είναι εάν αυτά τα άτομα έχουν ήδη δημιουργήσει μία επιθετική συμπεριφορά.
Αποτελεί μία ερώτηση που τα τελευταία χρόνια είναι ιδιαίτερα επίκαιρη στις νευροεπιστήμες.
Είναι ο θυμός αρρώστια ή είναι απλώς μία συναισθηματική εκδήλωση ή μπορεί να είναι και τα δύο;