Ενέργεια και σύνδρομο Parkinson
Στην εμφάνιση της νόσου του Parkinson, η «κυτταρική ενέργεια» παίζει έναν από τους βασικούς ρόλους.
Στην εμφάνιση της νόσου του Parkinson, η «κυτταρική ενέργεια» παίζει έναν από τους βασικούς ρόλους.
Η νόσος του Parkinson πολλές φορές προκύπτει μετά από κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.
Για τη θεραπεία της νόσου του Parkinson χρησιμοποιούνται διάφοροι «δούρειοι ίπποι».
Στην υποφλοιώδη αρτηριοσκληρωτική εγκεφαλοπάθεια έχουμε πάντοτε διαταραχές της βάδισης, κυρίως λόγω προσβολής του μετωπιαίου λοβού.
Με την πάροδο των χρόνων οι ηλικιωμένοι ασθενείς πέρα από τη συνήθη διαταραχή των γνωστικών λειτουργιών εμφανίζουν και μία επιτακτική ανάγκη για ούρηση ταυτόχρονα με δυσκινησία βάδισης των κάτω άκρων.
Οι περιπτώσεις υδροκεφαλισμού μπορεί να οφείλονται σε μη απορρόφηση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού στον εγκέφαλο ή σε στένωση των διόδων του εγκεφαλονωτιαίου υγρού.
Μία μορφή εγκεφαλοπάθειας, κυρίως αυτή της υποφλοιώδους εγκεφαλοπάθειας, που σχετίζεται κατά κύριο λόγο με τη λευκή ουσία του εγκεφάλου, παρουσιάζει έντονα χαρακτηριστικά αγγειακής δυσλειτουργίας.
Στις περιπτώσεις χρόνιας υπέρτασης σε γηραιούς ασθενείς,έχουμε το χαρακτηριστικό φαινόμενο της λιποϋαλίνωσης των μικρών αγγείων του εγκεφάλου.
Η λιποϋαλίνωση σε ορισμένες περιπτώσεις προσβάλει συγκεκριμένα αγγεία τα οποία συμβάλλουν στη δημιουργία μυελίνης για τα νεύρα.
Οι πάσχοντες από χρόνια υπέρταση πρέπει να αποφεύγουν πάση θυσία τη δημιουργία κάποιας μορφής εγκεφαλοπάθειας που μπορεί να έχει πολύ δυσάρεστες συνέπειες.
Η καλή εγκεφαλική λειτουργία προϋποθέτει μία ομαλή επικοινωνία μεταξύ φλοιού και υποφλοιωδών σχηματισμών του εγκεφάλου· αυτή επιτυγχάνεται μέσω των νευρικών ινών που συνδέουν τους διάφορους αυτούς σχηματισμούς με το φλοιό του εγκεφάλου.
Η υποφλοιώδης αρτηριοσκληρωτική εγκεφαλοπάθεια είναι μία χαρακτηριστική μορφή εγκεφαλοπάθειας που έγινε ιδιαίτερα γνωστή τα τελευταία χρόνια χάρη στις ανεπτυγμένες διαγνωστικές τεχνικές, κυρίως της μαγνητικής τομογραφίας.
Η υποφλοιώδης εγκεφαλοπάθεια είναι μία χαρακτηριστική νοσολογική κατάσταση η οποία τα τελευταία χρόνια απασχολεί ιδιαίτερα νευρολόγους και ψυχιάτρους.
Έχει διαπιστωθεί σύνδεση μεταξύ αϋπνίας και κατάθλιψης σε ασθενείς που δεν μπορούν να κοιμηθούν καλά.
Οι παραϋπνίες είναι συγκεκριμένες ομάδες διαταραχών του ύπνου οι οποίες εμφανίζονται κατά αποκλειστικότητα σχεδόν μία ώρα μετά τον ύπνο και κυρίως μετά το στάδιο του βαθύ ύπνου.
Σ’ όλες τις νευροψυχιατρικές παθήσεις υπάρχει μία αμφίδρομη νοσολογική διαδικασία, είτε αυτές φτάνουν σ’ ένα σημείο όξυνσης των συμπτωμάτων λόγω διαταραχής του βαθύ ύπνου ή αντίθετα η ύπαρξή τους δημιουργεί προβλήματα σ’ αυτό το στάδιο του ύπνου.
Η επιθετικότητα είναι μία κατάσταση έντασης που χαρακτηρίζει πάρα πολλά άτομα και σε κάποιες περιπτώσεις γίνεται εμφανής όταν παρουσιάζεται χωρίς λόγο.
Η συμπεριφορά του ατόμου στην καθημερινότητά του εξαρτάται αποκλειστικά από την ποιότητα του ύπνου.
Η υπερδιέγερση που χαρακτηρίζει κυρίως άτομα με τάση για αϋπνία είναι χαρακτηριστική και συνυφασμένη με μία γενικευμένη ανησυχία, φοβικές καταστάσεις.
Για πολλούς ανθρώπους το πρόβλημα της αϋπνίας διαρκεί αρκετό καιρό.