Επιθετική συμπεριφορά, επιληψία
Υπάρχουν ορισμένα σύνδρομα θυμού που κλινικά ακόμα υποδεικνύουν μία επιληπτική συμπεριφορά.
Υπάρχουν ορισμένα σύνδρομα θυμού που κλινικά ακόμα υποδεικνύουν μία επιληπτική συμπεριφορά.
Η γενετική προδιάθεση του εθισμού έχει πλέον πιστοποιηθεί.
Στους γηραιούς ασθενείς η απότομη αλλαγή της καθημερινότητας δημιουργεί ψυχικά τραύματα.
Στη νευρολογία–ψυχιατρική, η ιδέα του νου πάνω από την ύλη (mind over matter) κατέχει σχεδόν τη θέση αξιώματος.
Υπολογίζεται ότι περίπου στο 3ο έτος της ηλικίας του ατόμου αρχίζει να σταθεροποιείται το σύστημα κατανομής του ηλεκτρικού ρεύματος στον εγκέφαλο.
Οι «απότομες» κινήσεις κάποιων ή όλων των άκρων μ’ έναν συγχρονισμό και όμοιο τρόπο είναι ύποπτες για επιληπτική δραστηριότητα.
Όταν απότομα υπνικά επεισόδια επαναλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο και μάλιστα στην ίδια περίοδο, τότε είναι ύποπτα για επιληπτική προδιάθεση.
Σε γηραιά, υπέρβαρα άτομα και με μεταβολικά προβλήματα όπως π.χ. διαβήτης ή θυρεοειδοπάθεια, έχουμε τακτικά την παρουσία μίας εκφυλιστικής υποθαλαμικής διαταραχής.
Με τον όρο «ιδιοπαθείς» χαρακτηρίζονται εκείνες οι επιληψίες όπου η αιτία της προέλευσης αυτών παραμένει ακόμη άγνωστη.
«Πιστεύω ότι αυτή η νόσος δεν έχει θεϊκή προέλευση όπως και οι υπόλοιπες. Κατά κύριο λόγο ο εγκέφαλος είναι υπεύθυνος για την εμφάνισή της».
Σ’ όλες τις μορφές κρίσεων ναρκοληψίας υπάρχει πάντα το υπόβαθρο μίας υποθαλαμικής δυσλειτουργίας.
Σε ύποπτες περιπτώσεις για επιληπτική κρίση υπάρχουν σχεδόν πάντοτε κάποια στοιχεία που προηγούνται, όπως:
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ) είναι το κύριο διαγνωστικό εργαλείο που χρησιμοποιείται για την επιληψία συστηματικά από τη δεκαετία του πενήντα.
Τα τελευταία χρόνια εκτεταμένες έρευνες στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας έδειξαν ότι συγκεκριμένοι μεταβολίτες της εντερικής χλωρίδας «ανεβοκατεβάζουν» τα επίπεδα της σεροτονίνης στο έντερο, ανάλογα με τη σύνθεση και την περιεκτικότητά τους.
Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια εντατικής έρευνας για να σχηματιστεί μία γνώση γύρω από την επίδραση της εντερικής λειτουργίας στον εγκέφαλο.
Η σεροτονίνη αποτελεί έναν από τους βασικότερους και πλέον γνωστούς νευροδιαβιβαστές του νευρικού συστήματος.
Ένας ιδιαίτερα παρατηρητικός και οξυδερκής γιατρός το έτος 1932 στη Νέα Υόρκη παρουσιάζει μία «ομάδα» γαστρεντερικών συμπτωμάτων με ιδιαίτερο νοσολογικό χαρακτήρα.
Η ποιότητα ζωής είναι ουσιαστικά οργανικός παράγοντας που συνδυάζεται με το ρυθμό ύπνου – αφύπνισης σαν εγκεφαλική πλέον λειτουργία.
Ο Γκόλτζι με τον Γκαλβάνι στο πανεπιστήμιο της Μπολόνιας πιστοποίησαν ότι ο ηλεκτρισμός στο νευρικό σύστημα προκαλεί συσπάσεις στους μυς.
Τα τελευταία χρόνια οι ιοί polyoma εντοπίζονται όλο και τακτικότερα σε ομάδες ανθρώπινου πληθυσμού.