Διαφοροποίηση γονιδίων και κυττάρων
Χρησιμοποιώντας το φως μπορούμε να ελέγξουμε ποια γονίδια διεγείρουν τα νευρικά κύτταρα, κάτω από ποιες προϋποθέσεις και υπό ποιες συνθήκες.
Χρησιμοποιώντας το φως μπορούμε να ελέγξουμε ποια γονίδια διεγείρουν τα νευρικά κύτταρα, κάτω από ποιες προϋποθέσεις και υπό ποιες συνθήκες.
Τα γονίδια είναι φορείς γενετικά προσαρμοσμένοι προκειμένου να κωδικοποιούν την παραγωγή ουσιών και συγκεκριμένα ενζύμων.
Το γεγονός ότι το φάσμα του φωτός κάτω από διάφορες εκπομπές του μπορεί να επηρεάσει την εγκεφαλική ουσία είναι από παλιά γνωστό.
Πρόκειται για το σύνολο εκείνης της εγκεφαλικής διαδικασίας με βάση την οποία είμαστε σε θέση να αντιλαμβανόμαστε σε κοινωνικό επίπεδο τις θέσεις και τους σκοπούς των άλλων.
Μόρια εντός των νευρικών κυττάρων εκπέμπουν φως ανάλογα με τη διέγερσή τους.
Όπως έχουν δείξει οι οπτογενετικές έρευνες, τον τελευταίο καιρό μελετώντας τα διάφορα φάσματα του φωτός και τη δράση τους στον εγκέφαλο είναι δυνατόν να παρατηρήσουμε ποιες αντιδράσεις προκαλούν σε γονίδια τα οποία χορηγούνται και πως αυτά επιδρούν στα νευρικά κύτταρα.
Ο πανεπιστημιακός καθηγητής και Αμερικανός νομπελίστας Charles ήταν ο πρώτος που διατύπωσε τη θεωρία ότι η διέγερση των εγκεφαλικών κυττάρων μπορεί να παρομοιαστεί με λάμψεις φωτός.
Με τη νευροοπτική μπορούμε να μελετήσουμε ποια κύτταρα, με ποιον τρόπο, σε ποιο χρονικό διάστημα και με ποια ένταση διεγείρονται και πως επικοινωνούν μεταξύ τους ή πως αδρανοποιούνται παραπλήσια νευρικά κύτταρα.
Η θεωρία του Charles ότι ο εγκέφαλος και συγκεκριμένα τα εγκεφαλικά κύτταρα ανά μορφή και σχήμα μπορούσαν να αποτελέσουν πηγή φωτεινής ενέργειας άρχισε να εξετάζεται τα τελευταία χρόνια.
Η εγκεφαλική διαδικασία της θεωρίας του πνεύματος επηρεάζεται περισσότερο στις περιπτώσεις αυτισμού.
Ο απευθείας ερεθισμός του εγκεφάλου με συχνότητες δεν είναι ιατρική πρωτοπορία.
Τα εγκεφαλικά δυναμικά που προκαλούνται από τα νευρικά κύτταρα δείχνουν ότι έχουν μία απευθείας εξάρτηση από κάποιες ουσίες.
Τα κύτταρα – καθρέφτες καταλαμβάνουν συγκεκριμένες περιοχές μέσα στον εγκέφαλο, αποτελούμενες από ειδικά κύτταρα τα οποία αντιλαμβάνονται τις κινήσεις του ατόμου αλλά και των άλλων στο περιβάλλον μέσω στο οποίο βρίσκονται.
Τα κύτταρα-καθρέφτες έχουν συγκεκριμένη τοποθεσία στον εγκέφαλο. Η θέση τους εντοπίζεται κυρίως στην περιοχή του ιππόκαμπου και του προμετωπιαίου λοβού.
Σε πείραμα που έγινε πριν από είκοσι περίπου χρόνια στο πανεπιστήμιο της Parma όπου οι επιστήμονες μελετούσαν τη διαδικασία των κινήσεων και την επεξεργασία αυτών μέσα στον εγκέφαλο των πιθήκων, ένας ερευνητής (Giacomo Rizzolatti) παρατήρησε το εξής φαινόμενο: οι πίθηκοι άνοιγαν και έκλειναν το χέρι τους προκειμένου να πιάσουν φιστίκια τα οποία έτρωγαν.
Τα κύτταρα-καθρέφτες αποτελούν βασική προϋπόθεση για κάθε είδους μάθηση αλλά κυρίως για την κινητική έκφραση της ομιλίας.
Τα κύτταρα – καθρέφτες βοηθούν ώστε να καταγραφούν εξωτερικές κινήσεις άλλων ατόμων σε συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου που εσωτερικεύονται σαν σπουδαίες διαδικασίες και αξιόλογες για επανάληψη.
Η συμπεριφορά της μίμησης, χαρακτηριστική στους πιθήκους, υπάρχει σε ανώτερο βαθμό στους ανθρώπους.
Οι κινήσεις των άλλων που βλέπει το άτομο γίνονται αντιληπτές από συγκεκριμένο σημείο του εγκεφάλου και από συγκεκριμένα κύτταρα.
Σε πολλά εγκεφαλικά επεισόδια παρουσιάζεται το φαινόμενο της αφασίας του κινητικού λόγου.