Η ακετυλχολίνη και τα ταραγμένα όνειρα
Ο ρόλος της ακετυλχολίνης σε ότι αφορά τον ύπνο είναι πολύ ουσιαστικός, διότι είναι η ουσία η οποία χύνεται στον εγκέφαλο όταν κοιμάται κανείς και εμποδίζει την διέγερση του κέντρου των κινήσεων.
Ο ρόλος της ακετυλχολίνης σε ότι αφορά τον ύπνο είναι πολύ ουσιαστικός, διότι είναι η ουσία η οποία χύνεται στον εγκέφαλο όταν κοιμάται κανείς και εμποδίζει την διέγερση του κέντρου των κινήσεων.
Υπνικές διαταραχές ονομάζονται εκείνες οι καταστάσεις που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια του ύπνου και αποτελούν κομμάτια της καθημερινότητας κυρίως δυσάρεστου χαρακτήρα, τα οποία έχουν μείνει άλυτα σε ότι αφορά συνειδησιακά το άτομο που υποφέρει.
Πολύ τακτικά στη Βιονευρολογική, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το πρόβλημα αυτό· που ο θεράπων γιατρός δεν μπορεί να ξεχωρίσει με σιγουριά τι ακριβώς συμβαίνει ανάμεσα στο γεγονός μιας υπνικής παράλυσης ή τυχόν επιληπτικής κρίσης.
Η νόσος του Crohn και η ελκώδης κολίτιδα είναι έντονα φλεγμονώδεις καταστάσεις του εντέρου.
Τόσο με τον μαγνητικό διακρανιακό ερεθισμό, μόνο ή και σε συνδυασμό με άλλα αντικαταθλιπτικά φάρμακα, διαπιστώθηκε αρκετές φορές στην Βιονευρολογική μια ουσιώδης βελτίωση σε ότι αφορά την μετατροπή της ανηδονίας σε ευχαρίστηση.
Είναι μια ψυχωτική διαταραχή, μπορεί να είναι και εκ γενετής αλλά παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στην εκτίμηση της νευρολογικής κατάστασης όπως έχει δείξει η εμπειρία μας στη Βιονευρολογική.
Ο Εμίλ Κρέπελιν στο 19ο αιώνα ήταν ένας μεγάλος νευρολόγος – ψυχίατρος στο πανεπιστήμιο της Τάρτου της Εστονίας, που εργάστηκε πάρα πολλά χρόνια σε ότι άφορα την τυπολογία των ψυχώσεων.
Ο Φρόυντ ξεκίνησε το μεγάλο του έργο σαν ανατόμος από το πανεπιστήμιο της Τεργέστης, για να εξελιχθεί αργότερα στο μεγαλύτερο ψυχοθεραπευτή όλων των εποχών στην Βιέννη.
Το πρόβλημα της μειωμένης δραστηριότητας του μετωπιαίου λοβού στις ψυχώσεις έχει γίνει από πολλές έρευνες δεκτό, αλλά πιστοποιήθηκε περισσότερο με τις σύγχρονες απεικονιστικές μεθόδους όπως είναι η μαγνητική τομογραφία και το Spect.
Συνήθως μιλάμε για σύνδρομα επικοινωνιακής διαταραχής σε ασθενείς όταν έχουμε την εντύπωση ότι ενώ είναι «ξύπνιοι» δεν μπορούν να αντιδράσουν στις ερωτήσεις μας.
Η στέρηση ύπνου ή η αϋπνία είναι συνδεδεμένη με πάρα πολύ επικίνδυνα για τον άνθρωπο συμπτώματα, διαταραχές ή επακόλουθα.
Στην Βιονευρολογική χρησιμοποιούμε το προκλητά δυναμικά για πολλές και ποικίλες νευρολογικές και ψυχιατρικές ασθένειες.
Ανατομικά πρόκειται ουσιαστικά για την τρίτη έλικα του μετωπιαίου λοβού, η οποία θεωρείται κατά τον Μπροκά και κέντρο της κινητικής ικανότητας για την ομιλία.
Εδώ και πέρα πολλές δεκάδες χρόνια, ο λόγος και η ανθρώπινη ομιλία έχει τύχει μεγάλου επιστημονικού ενδιαφέροντος και πολλαπλών ερευνών, δυστυχώς με φτωχά μέχρι σήμερα αποτελέσματα.
Μέχρι στις αρχές του 1950 οτιδήποτε είχε σχέση με εγκεφαλική δυσλειτουργία ή ψυχιατρική απόκλιση, σε γενικές γραμμές, εθεωρείτο ως «τρέλα» και οι ασθενείς που είχαν την ατυχία να εκδηλωθούν έτσι έπεφταν σε ένα κύκλο προκαταλήψεων και δεισιδαιμονίας.
Οι ανοσοανεπάρκειες είναι ελλείμματα της άμυνας του οργανισμού και αποτελούν σήμερα τον κύριο παράγοντα έρευνας της σύγχρονης νευρολογίας.
Στην Βιονευρολογική πέρα από τα κλασσικά προβλήματα ψυχιατρικής νευρολογίας και νευροφυσιολογίας αρκετά τακτικά βρίσκουμε τέτοια τα οποία είναι στο μεταίχμιο ψυχιατρικής και παραψυχολογίας.
Αρκετοί ασθενείς εμφανίζονται στη Βιονευρολογική, ισχυριζόμενοι ότι έχουν την ικανότητα της τηλεπάθειας.
Πάρα πολλά άτομα συχνά αναφέρουν στον ψυχίατρο θεωρώντας τον κατάλληλο άτομο, γεγονός που επιβεβαιώνεται στις εξετάσεις που γίνονται στη Βιονευρολογική, τις λεγόμενες προθανάτιες εμπειρίες δηλαδή εκείνα τα κλινικά βιώματα που υποτίθεται έφερναν τα πρόσωπα σε μια κατάσταση ευεξίας, χρωμάτων και φωτός αισθάνθηκαν όταν “πέθαναν” και ξαναγύρισαν μετά.
Πρόκειται για ένα φαινόμενο εγκεφαλικής λειτουργίας το οποίο έχει ένα εύρος μεγάλο.