Κλωντ Μπερνάρ (Claude Bernard) και η διαδικασία της ομοιόστασης
Ένας μεγαλοφυής φυσιολόγος το έτος 1860 εισήγαγε πρώτος την έννοια της ομοιόστασης, κυρίως για περιπτώσεις φυσιολογικών φαινομένων ή ακόμη και για τον τρόπο της καθημερινής ζωής.
Ένας μεγαλοφυής φυσιολόγος το έτος 1860 εισήγαγε πρώτος την έννοια της ομοιόστασης, κυρίως για περιπτώσεις φυσιολογικών φαινομένων ή ακόμη και για τον τρόπο της καθημερινής ζωής.
H υπερευερεθιστότητα, κορτιζόλη και το στάδιο REM είναι ουσιαστικές έννοιες σε ότι αφορά την εμφάνιση επιληπτικών κρίσεων, πάρκινσον αλλά κυρίως διαταραχών του ύπνου.
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα χαρακτηρίζεται από μία ιδιαίτερη ευαισθησία στα καρδιοεγκεφαλικά επεισόδια σε σχέση βέβαια με τη χρονική στιγμή της εξέλιξης.
Στα καρδιοεγκεφαλικά έμφρακτα η σημασία των αιματολογικών εξετάσεων και του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος είναι καταλυτική.
Ανάλογα με τις αυξομειώσεις της συμπτωματολογίας των καρδιοεγκεφαλικών παθήσεων αλλάζει και η σύνθεση του αίματος του ασθενούς κατά περίπτωση.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρήσεις έχουν φέρει στο φως αποτελέσματα ιδιαίτερης σημασίας για τη θεραπεία του χρόνιου πόνου.
Η έλικα του προσαγωγίου είναι μία περιοχή στο κεντρικό νευρικό σύστημα και μάλιστα στον εγκέφαλο αμέσως «κάτω» από τη φαιά ουσία, η οποία μεταξύ άλλων ρυθμίζει και την αντίληψη του πόνου από διάφορα σημεία.
Οι μακροχρόνιες έρευνες στον τομέα της επιληψίας έδειξαν ότι οι ρυθμιστές κυριολεκτικά της καθημερινότητας της ζωής μας είναι μικρά, στοιχειώδη τμήματα του μορίου τα οποία λέγονται ιόντα˙ είναι ουσιαστικά τμήματα ηλεκτρικού φορτίου που το μεταφέρουν από το ένα μέρος στο άλλο, παράγοντας έτσι ηλεκτρικό ρεύμα.
Το κώμα είναι η χειρότερη εξέλιξη που μπορεί να υπάρχει σε μία κρανιοεγκεφαλική κάκωση.
Η όλη λειτουργία του εγκεφάλου ρυθμίζεται κατά κάποιον τρόπο από την ηλεκτρική δραστηριότητα των κυττάρων. Αυτή η ηλεκτρική δραστηριότητα είναι καθορισμένη γενετικά˙ ποια και πόσα ιόντα θα «μπουν» και θα «βγουν» από τη μεμβράνη του κυττάρου δημιουργώντας το ανάλογο ηλεκτρικό ρεύμα για την κάθε λειτουργία.
Το έτος 1953 στο Μόντρεαλ του Καναδά έγινε μία εγχείρηση σε έναν ασθενή με επιληπτικές κρίσεις όπου του αφαιρέθηκαν και από τις δύο μεριές τα κέντρα των ιππόκαμπων.
Στο επίπεδο των οπισθίων κυττάρων του νωτιαίου μυελού υπάρχουν δίπολα κύτταρα όπου το ένα σκέλος τους φτάνει στην περιφέρεια, στους λεγόμενους νευροϋποδοχείς οι οποίοι καταγράφουν κάθε είδους ερέθισμα και κάθε μορφή επώδυνης κατάστασης, ενώ το άλλο άκρο καταλήγει εντός νωτιαίου μυελού όπου «παραδίδει» το επώδυνο ερέθισμα το οποίο εμφανίζεται με τη μορφή κάποιου ειδικού μορίου στα περαιτέρω νευρικά κύτταρα που οδεύουν προς τον εγκέφαλο
Σήμερα πλέον διαθέτουμε πολλούς τρόπους ελέγχου της εγκεφαλικής διεγερσιμότητας για θεραπευτικούς σκοπούς σε ότι αφορά τις επιληψίες.
Τα τελευταία χρόνια μία γερμανική έρευνα του πανεπιστημίου της Βόννης έφερε στο φως μία νέα «ανακάλυψη» η οποία πραγματικά είναι πολύ χρήσιμη για τις βαριές μορφές επιληψίας.
Αναμφισβήτητα, με την πρόοδο της φαρμακοβιομηχανίας τα τελευταία χρόνια έχουν δημιουργηθεί πολλά είδη αντιεπιληπτικών φαρμάκων, των οποίων η «συντονισμένη» χρήση προσφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα για την καταπολέμηση της επιληψίας.
Η λοραταδίνη είναι ένα αντισταμινικό φάρμακο το οποίο παράχθηκε μετά από πολλές έρευνες.
Αυτή η ασθένεια ανήκει σπάνια στο σύνδρομο πάρκινσον και κατά κανόνα πολύ τακτικά διαγιγνώσκεται και θεραπεύεται λάθος.
Οι επιληπτικές κρίσεις σε συνδυασμό με διαταραχές της λεπτής κίνησης του χεριού η οποία παρουσιάζεται κυρίως ασυμμετρικά μαζί με τις μυοκλονίες είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της συμπτωματολογίας αυτής της νόσου.
Πρόκειται για μία νόσο η οποία τα τελευταία χρόνια έχει ερευνηθεί και συνοδεύει παρκινσονικές διαταραχές και ταυτόχρονα επιληπτικές κρίσεις.
Στην ατροφία των πολλαπλών συστημάτων όπου υπάρχει μία εκτεταμένη φθορά ή και καταστροφή των λεγομένων γαγγλιοκυττάρων, δημιουργούνται «τοποθεσίες» στον εγκέφαλο όπου επικάθονται στοιχεία μορίων σιδήρου.