Ερεθιστικότητα, αναγνώριση και αυτισμός
Δύο από τα πλέον χαρακτηριστικά στοιχεία του αυτισμού σε νεαρή ηλικία είναι η συγκέντρωση της προσοχής σε διάφορα αντικείμενα και η ευερεθιστότητα.
Δύο από τα πλέον χαρακτηριστικά στοιχεία του αυτισμού σε νεαρή ηλικία είναι η συγκέντρωση της προσοχής σε διάφορα αντικείμενα και η ευερεθιστότητα.
Το μήνα Μάιο του 2015 πραγματοποιήθηκε ένα διεθνές συνέδριο, το InternationalMeetingforAutismResearch, κατά τη διάρκεια του οποίου επιβεβαιώθηκε από πολλούς επιστήμονες η στενή σχέση μεταξύ του ανοσοποιητικού συστήματος με τον αυτισμό.
Νέες έρευνες έχουν δείξει ότι στην περίπτωση του αυτισμού υπάρχει ανεπαρκής λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.
Υπάρχει ένα τμήμα της φαιάς ουσίας στον εγκέφαλο που «περικυκλώνεται» από λευκή ουσία και έχει λάβει το χαρακτηρισμό «νήσος» του εγκεφάλου.
Ένα από τα χαρακτηριστικά και πιο γνωστά συμπτώματα του αυτισμού είναι η ηχολαλία.
Κύριο χαρακτηριστικό του αυτισμού είναι ότι παρουσιάζεται διαταραχή της ανάπτυξης σε συναισθηματικό επίπεδο από την παιδική ηλικία προς διάφορες κατευθύνσεις.
Ο τραυματισμένος εγκέφαλος παρουσιάζει δυσλειτουργία σε ότι αφορά τη διαμόρφωση του ρυθμού της μελωδίας και της μουσικής.
Μία εξελιγμένη νευροφυσιολογική μέθοδος όπως είναι αυτή της καταγραφής του εικοσιτετράωρου εγκεφαλογραφήματος δίνει στην πρώιμη παιδική ηλικία, δηλαδή κάτω των τριών ετών, ικανά στοιχεία τα οποία μπορούν να παραπέμψουν στην πιθανή ύπαρξη προδιάθεσης για αυτισμό.
Κυρίως σε νευρολογικά εκφυλιστικά νοσήματα και σε περιπτώσεις παιδονευρολογίας ο γιατρός πρέπει να μπορεί να εξετάζει το επίπεδο συνείδησης σε σχέση με την κίνηση και τη μελωδία.
Στον εγκέφαλο η μουσική συνδυάζεται πάντα με αντιλήψεις και γεγονότα τα οποία συμβαίνουν στη ζωή.
Με τα σύγχρονα επιτεύγματα στον τομέα της νευροφυσιολογίας στις προπονητικές μεθόδους προστέθηκαν τακτικές οι οποίες βασίζονται σ’ αυτά ακριβώς τα επιτεύγματα.
Πρόκειται για μία νέα τακτική η οποία χρησιμοποιείται ευρύτατα στην αποκατάσταση των νευρολογικών παθήσεων.
Ήδη από τις ασκήσεις γυμναστικής που μαθαίναμε μικροί στο σχολείο, γνωρίζουμε την αποτελεσματικότητά τους σε ότι αφορά την εκμάθηση της κίνησης αλλά και την ανάπτυξη της πνευματικής ευεξίας.
Πλέον, η αποκατάσταση των εγκεφαλικών παθήσεων δε γίνεται μόνο με φάρμακα αλλά και με νέες τεχνικές, εξαιρετικά απλές, οι οποίες προέκυψαν έπειτα από τη μελέτη του εγκεφάλου με μοντέρνα διαγνωστικά μέσα όπως η τομογραφία ποζιτρονίων.
Μία από τις σπουδαιότερες λειτουργίες του εγκεφάλου και πολύ συνηθισμένη είναι ο συντονισμός μεταξύ ρυθμού και κίνησης.
Όταν η μουσική «περνάει» από τον εγκέφαλο, διανέμεται και στα δύο ημισφαίρια σε αντίστοιχες θέσεις που είναι τα κέντρα αντίληψης και κατανόησης των ήχων.
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα είναι μία νευροφυσιολογική μέθοδος η οποία καταγράφει τη δραστηριότητα του εγκεφάλου από το φλοιό του.
Μία παλιά νευρολογική τακτική σε ασθενείς που έχουν υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο είναι η χρήση της μουσικής ταυτόχρονα με την εφαρμογή της κινησιοθεραπείας.
Πολλές φορές χτυπώντας τα δάχτυλα, αισθανόμαστε την έννοια της στάσης του σώματος, της κίνησης αλλά και της χαράς των συναισθημάτων.
Όταν κάποιος πάσχει από κατάθλιψη δυσκολεύεται να τραγουδήσει. Αυτό οφείλεται σε μία εγκεφαλική δυσλειτουργία η οποία βασίζεται σ’ ένα απλό νευρωνικό τόξο.