Ύπνος – ακετυλοχολίνη – νοραδρεναλίνη
Ο ύπνος, ιδιαίτερα στο βαθύ στάδιο, ρυθμίζεται από συγκεκριμένους παράγοντες, την ακετυλοχολίνη και τη νοραδρεναλίνη.
Ο ύπνος, ιδιαίτερα στο βαθύ στάδιο, ρυθμίζεται από συγκεκριμένους παράγοντες, την ακετυλοχολίνη και τη νοραδρεναλίνη.
Όσον αφορά την ανάγκη για ύπνο, στο νευρωνικό τόξο του ύπνου που βρίσκεται μεταξύ στελέχους και υποθαλάμου του εγκεφάλου, κύριος ρυθμιστής είναι οι ηλεκτρικές εκφορτίσεις ανάμεσα στα κύτταρα της περιοχής.
Το νευρωνικό τόξο του ύπνου βρίσκεται περίπου στο μέσο του εγκεφάλου και ξεκινάει κυρίως από το στέλεχος του εγκεφάλου.
Σύμφωνα με τον Αυστριακό νευρολόγο – ψυχίατρο Constantin von Economo, όταν τα κέντρα επαγρύπνησης προσβάλλονται από κάποια μορφή εγκεφαλικής ίωσης προκαλούν έλλειψη ύπνου με παράλληλη εμφάνιση παραλύσεων των μυών του προσώπου, ιδιαίτερα της οφθαλμικής περιοχής, και έντονη ανησυχία.
Στις μέρες μας ο ύπνος θεωρείται πια πολυτέλεια.
Αιώνες τώρα, ήδη από το 1783, είναι γνωστό ότι τα νευρικά κύτταρα επηρεάζονται από ηλεκτρικούς ερεθισμούς.
Τα γονίδια είναι φορείς γενετικά προσαρμοσμένοι προκειμένου να κωδικοποιούν την παραγωγή ουσιών και συγκεκριμένα ενζύμων.
Όπως έχουν δείξει οι οπτογενετικές έρευνες, τον τελευταίο καιρό μελετώντας τα διάφορα φάσματα του φωτός και τη δράση τους στον εγκέφαλο είναι δυνατόν να παρατηρήσουμε ποιες αντιδράσεις προκαλούν σε γονίδια τα οποία χορηγούνται και πως αυτά επιδρούν στα νευρικά κύτταρα.
Η θεωρία του Charles ότι ο εγκέφαλος και συγκεκριμένα τα εγκεφαλικά κύτταρα ανά μορφή και σχήμα μπορούσαν να αποτελέσουν πηγή φωτεινής ενέργειας άρχισε να εξετάζεται τα τελευταία χρόνια.
Τα εγκεφαλικά δυναμικά που προκαλούνται από τα νευρικά κύτταρα δείχνουν ότι έχουν μία απευθείας εξάρτηση από κάποιες ουσίες.
Σε ορισμένες κλινικές, κυρίως βρετανικές όπου έχουν ιδιαίτερη πείρα όσον αφορά το σύνδρομο Cluster, εφαρμόζεται ο διακρανιακός μαγνητικός ερεθισμός.
Στην περιοχή του μεσεγκεφάλου συμβαίνει συνήθως να δημιουργούνται μικρές ιογενείς λοιμώξεις που με τη σειρά τους προκαλούν μικρά αγγειακά επεισόδια.
Θα ήταν παράληψη να μην αναφέρουμε τα ήπιας μορφής έμφρακτα που συμβαίνουν στην περιοχή του στελέχους του εγκεφάλου όπου και εδράζονται οι λεγόμενες δευτερεύουσες σπουδαίες λειτουργίες του οργανισμού.
Στη νόσο του Parkinson τα on-off φαινόμενα εμφανίζονται με απότομη και απροειδοποίητη διαταραχή των κινήσεων, έτσι που ο ασθενής να μένει «παγωμένος» και να μην μπορεί να κινηθεί ακόμα παρόλο που καταβάλλει τη μέγιστη δύναμη.
Όταν για διάφορους λόγους (αν για παράδειγμα υπάρχει διαβήτης, υπέρταση, υπερχοληστερολαιμία κ.α.) έχουμε τα λεγόμενα «στρατηγικά» έμφρακτα, μετά τη μέση ηλικία η διαταραχή της ευφυΐας παρουσιάζεται σε εκτεταμένο βαθμό.
Ο διαβήτης και η υπέρταση είναι παθήσεις που όταν παρουσιάζονται και συνυπάρχουν προκαλούν δυσλειτουργία στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες έχουν πιστοποιηθεί τουλάχιστον τέσσερα διαφορετικά γονίδια μέσα στο νευρικό κύτταρο τα οποία όταν έχουν ελαττωματικές λειτουργίες προκαλούν παρκινσονικά συμπτώματα.
Η προοδευτική πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια που μοιάζει με την υποφλοιώδη χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι έχει πιο πολύπλοκη συμπτωματολογία.
Επεισόδια απότομης αφύπνισης με ανησυχία κατά τη διάρκεια του ύπνου τακτικά εμφανίζονται σε ομάδες ανθρώπων
Για πολλούς ανθρώπους το πρόβλημα της αϋπνίας διαρκεί αρκετό καιρό.