Πότε το χασμουρητό θεωρείται παθολογικό
Από τις παρατηρήσεις που έχουμε κάνει στην Βιονευρολογική, μια παθολογική εμφάνιση του χασμουρητού από μια έως τέσσερις φορές ανά λεπτό παρατηρούμε τακτικά σε νευρολογικές καταστάσεις.
Από τις παρατηρήσεις που έχουμε κάνει στην Βιονευρολογική, μια παθολογική εμφάνιση του χασμουρητού από μια έως τέσσερις φορές ανά λεπτό παρατηρούμε τακτικά σε νευρολογικές καταστάσεις.
Το χασμουρητό, μια κατά κόρον συνήθεια που μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα και σε ομάδες ατόμων ακόμα και σε έμβρυα κατά την κύηση, αποτελεί ένα αντανακλαστικό του νευρικού συστήματος που θεωρείται φυσιολογικό.
Σαν γνωστική ασυμφωνία χαρακτηρίζουμε το δυσάρεστο συναίσθημα που προκύπτει όταν πολλές γνωστικές, λογικές αιτίες του ατόμου δεν συντονίζονται μεταξύ τους το αποτέλεσμα είναι η κλινική εμφάνιση μεγάλου άγχους που μπορεί να οδηγήσει σε καταθλίψεις, νευρώσεις και ψυχώσεων.
Μέχρι τώρα, σε διεθνές επίπεδο, η ψυχιατρική είχε ασχοληθεί κυρίως με την κατάταξη των φοβικών και αγχωτικών ασθενών σε διάφορες ομάδες και υποκατηγορίες.
Ο φόβος είναι μια εγκεφαλική λειτουργία με πολλές προεκτάσεις, όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική, της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Ο φόβος είναι μια κατάσταση άμυνας, όσο βρίσκεται σε λογικά επίπεδα.
Οι ειδικές φοβίες είναι ειδικές διαταραχές σε ότι αφορά πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις.
Νευρωτικές ακραίες καταστάσεις, ψυχιατρικές διαταραχές του σχιζοφρενικού τύπου, καθώς επίσης και μείωση της μνήμης, όπως έδειξαν οι νέες απεικονιστικές έρευνες που έχουν γίνει στην Γερμανία, αλλά και από παρατηρήσεις που έχουμε κάνει εμείς μετά από μακροχρόνιες καταγραφές και αναλύσεις στην Βιονευρολογική, αποδεικνύουν ότι πολλές φορές είναι μια εγκεφαλική αλλοίωση υπεύθυνη για αυτή την κατάσταση.
Ο συνδυασμός βρίσκεται τακτικά κυρίως στις παιδικές ηλικίες, όπως έχουμε διαπιστώσει και εμείς εδώ στην Βιονευρολογική.
Η απάντηση είναι ασφαλώς ναι.
Στην προκειμένη περίπτωση, που σε τέτοιες καταστάσεις έχουμε και την εμφάνιση επιληπτικών κρίσεων, είναι χαρακτηριστικό αυτό που τις διαφορογιγνώσκει από τα υπόλοιπα προβλήματα.
Οι υπνοβάτες υπάρχουν σε ένα μεγάλο ποσοστό στην κοινωνία.
Σύμφωνα με τις έρευνες για την υπνοβασία και η εντύπωση που έχουμε εδώ στην Βιονευρολογική, είναι ότι,η εκφραζόμενη, από πολλούς ασθενείς-υπνοβάτες, ανάγκη για βαθύ ύπνο, ιδιαίτερα μετά από τη στέρηση του ή από την λήψη διαφόρων και ειδικών φαρμάκων ή από καταστάσεις άπνοιας, είναι βαθιά συνδεδεμένη με αυτά.
Περίπου το 4% των ατόμων, στην ηλικία των ογδόντα, ξαφνικά και χωρίς κανένα λόγο ή πρόκληση μπορεί να παρουσιάζει μια επιληπτική κρίση, στο δε 30%-50% αυτών των ανθρώπων, μπορεί να επαναληφτεί.
Είναι γεγονός ότι πολλά ιστορικά παραδείγματα αναφέρουν τις κρίσεις πανικού που υπεισέρχονται ταυτόχρονα σε μαζικές εκδηλώσεις, κυρίως με μεγάλο πλήθος ανθρώπων.
Η δυσκαταποσία είναι μια εκδήλωση της λειτουργίας της κατάποσης, η οποία είναι ένα αντανακλαστικό που έχει την έδρα του στο μεσεγκέφαλο.
Έχουμε εδώ μια συγκεκριμένη διαταραχή, όπως «βγαίνει» και από τις παρατηρήσεις μας στην Βιονευρολογική, όπου έχουμε συγκεκριμένη φθορά, κυρίως της λευκής ουσίας και μάλιστα τόσο σε φλοιϊκό επίπεδο όσο και στην παρεγκεφαλίδα, που πιστοποιείται με τις νευροφυσιολογικές εξετάσεις και κυρίως νευροαπεικονιστικές εξετάσεις της μαγνητικής τομογραφίας του εγκεφάλου.
Στην Βιονευρολογική, το θέμα της απομεθυλίωσης υπάρχει εδώ και πάρα πολύ καιρό σε ότι αφορά τη γονιδιακή έρευνα, που γίνεται για ορισμένες χαρακτηριστικές νευροψυχιατρικές αρρώστιες, πιθανόν για να εξαρθούν συμπεράσματα πως προκύπτουν και με τι τρόπο μπορούν να θεραπευτούν.
Στην Βιονευρολογική, πρόκειται για μια καινούργια διαδικασία που την συναντάμε σε έρευνες του εξωτερικού, αλλά με ευρεία πλέον εφαρμογή και κυρίως βασίζεται στο να επιτρέπει την έρευνα σε ότι αφορά πυρήνα σωματικού κυττάρου και την αλλαγή του μετά από την ενεργοποίηση κάποιων πρωτεϊνών.
Πάρα πολλές φορές, η έννοια της ισχυρής ή ελαφριάς εγκεφαλικής βλάβης, υπολογίζεται από τα συμπτώματα και όχι από τις ανατομικές ή λειτουργικές βλάβες που υπάρχουν στον εγκέφαλο.