Πως λειτουργεί το αυτόνομο νευρικό σύστημα;
Πρόκειται για ένα δίκτυο του κεντρικού νευρικού συστήματος, εξαπλωμένο σε όλο το σώμα
Πρόκειται για ένα δίκτυο του κεντρικού νευρικού συστήματος, εξαπλωμένο σε όλο το σώμα
Επιληψία και επιληπτοφορμική εκφόρτιση Όταν μιλάμε για επιληψία, μιλάμε ουσιαστικά για μία νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος, η οποία χαρακτηρίζεται από κλωνικές, τονικές ή μικρές κρίσεις ανάλογης εντάσεως και είναι επαναλαμβανόμενη ανά διαστήματα. Δεν πρέπει να εμπλέκεται με μία επιληπτοφορμική εκφόρτιση που τακτικά την «διαβάζουμε» σε γνωματεύσεις ηλεκτροεγκεφαλογραφημάτων, γιατί είναι κάτι απόλυτα διαφορετικό. Η επιληπτοφορμική […]
Πολλές έρευνες σε σύνδετα περιστατικά, όπου έχουμε συμμετοχή του κεντρικού νευρικού συστήματος και του ερυθηματώδους λύκου, έχουν δείξει ότι η αιτία που κρύβεται πίσω από αυτά είναι μεν μια ανοσοποιητική διαταραχή, αλλά ταυτόχρονα έχει πολλές περιβαλλοντολογικές «ρίζες»
Ένα «νέο» νόσημα κυριαρχεί τον τελευταίο καιρό στις νευρολογικές διαγνώσεις
Η εγκάρσια μυελίτιδα είναι μια φλεγμονώδης διαταραχή του νωτιαίου μυελού
Τρίτο και ουσιαστικότερο κομμάτι του νευρικού συστήματος είναι το λεγόμενο αυτόνομο νευρικό σύστημα
Ο έρπης ζωστήρας, προερχόμενος από έναν τύπο του έρπητα ο οποίος παραμένει στις διακλαδώσεις των νεύρων του κεντρικού και περιφερικού νευρικού συστήματος, αποτελεί έναν συνεχή κίνδυνο με τις χαρακτηριστικές φυσαλίδες.
Ο έρπης ζωστήρας είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος για την εμφάνιση εγκεφαλικών και καρδιακών εμφραγμάτων σε ασθενείς ιδιαίτερα μεγάλης ηλικίας για διαφόρους λόγους.
Ο έρπης στο 30% των περιπτώσεων μπορεί να έχει μία απότομη εκδήλωση με μία προσβολή του κεντρικού νευρικού συστήματος με τη μορφή μίας εγκεφαλίτιδας.
Έχει διαπιστωθεί ότι ακόμη και στις περιπτώσεις μικρής ερπητικής λοίμωξης τακτικά υπάρχει «μεγάλη» προσβολή του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Στον έρπη γενικά που σήμερα μπορεί να διαγνωσθεί εύκολα και με πολλές μικροβιολογικές μεθόδους πρέπει να υπολογίζουμε σχεδόν πάντοτε μία προσβολή, μικρή ή μεγάλη, του κεντρικού νευρικού συστήματος και ιδιαίτερα του εγκεφάλου.
Η όσφρηση, η μνήμη και τα συναισθήματα στην καθημερινότητα της ζωής κατέχουν έναν πρωτεύοντα ρόλο και βρίσκονται πάντα μαζί.
Και η υπεραλγησία και η αλλοδυνία είναι μορφές πόνου που παρουσιάζονται έντονες ύστερα από κάποιο ερέθισμα περιφερικής νευρικής απόληξης και διαταραχή της νευρικής οδού από το σημείο ερεθισμού στον εγκέφαλο.
Σήμερα τα πλέον γνωστά φάρμακα που χρησιμοποιούνται εδώ και πολλές δεκαετίες σε ότι αφορά την απομόνωση του επώδυνου αιτίου του πόνου στην περιφέρεια του νευρικού συστήματος είναι η ασπιρίνη, το ακετυλοσαλικυλικό οξύ και τα μη στεροειδή αντιρρευματικά φάρμακα.
Σε επώδυνες καταστάσεις, όταν θέλουμε να λάβουμε μη στεροειδή φάρμακα, προκειμένου να μην παρουσιαστούν οι τυπικές παρενέργειες από την κορτιζόνη κυρίως από το έντερο, μπορούμε να χρησιμοποιούμε τους λεγόμενους αναστολείς της κυκλοοξυγενάσης.
Οι νευροπαθητικοί πόνοι είναι ουσιαστικά μία κατηγορία πόνων η οποία άρχισε να συζητείται τα τελευταία χρόνια, διότι τώρα πλέον υπάρχει η δυνατότητα να ελεγχθούν πιο συγκεκριμένα.
Οι νευροφυτικοί πόνοι αποτελούν ένα ιδιαίτερα δύσκολο κεφάλαιο σε ότι αφορά την έρευνα και τη διάγνωσή τους.
Αυτή η ασθένεια ανήκει σπάνια στο σύνδρομο πάρκινσον και κατά κανόνα πολύ τακτικά διαγιγνώσκεται και θεραπεύεται λάθος.
Στις αρχές του 21ου αιώνα μία μεγάλη ανακάλυψη έφερε ουσιαστική αλλαγή στον τομέα των νευροψυχιατρικών παθήσεων.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μία γνωστή αρρώστια του κεντρικού νευρικού συστήματος που μελετάται εντατικά παγκοσμίως εδώ και 100 χρόνια.