Νυχτερινή ενούρηση και ύπνος
Μια διαταραχή του ύπνου στα πρώτα κυρίως στάδια του είναι αυτή της νυχτερινής ενούρησης· κυρίως εμφανίζεται ακούσια τις πρώτες πρωινές ώρες και είναι χαρακτηριστική στην παιδική ηλικία.
Μια διαταραχή του ύπνου στα πρώτα κυρίως στάδια του είναι αυτή της νυχτερινής ενούρησης· κυρίως εμφανίζεται ακούσια τις πρώτες πρωινές ώρες και είναι χαρακτηριστική στην παιδική ηλικία.
Η αρυλοσουλφατάση είναι ένα ένζυμο το οποίο «προάγει» το μεταβολισμό στο κεντρικό νευρικό σύστημα· συγκεκριμένα συμμετέχει στο σχηματισμό της μυελίνης των νεύρων που είναι ουσιαστική για την ενδονευρική επικοινωνία.
Η αρυλοσουλφατάση προκαλεί διάφορες διαταραχές στο κεντρικό νευρικό σύστημα εξαιτίας των απομυελινώσεων που προέρχονται από την υψηλή συγκέντρωσή της στο αίμα.
Οι σουλφατάσες είναι λιπώδεις ουσίες στο κεντρικό νευρικό σύστημα που έχουν ως κύριο ρόλο τη «βοήθεια» κατασκευής της μυελίνης, ουσίας των νευραξόνων.
Τα λιπίδια μεταβολίζονται στο κεντρικό νευρικό σύστημα μ’ ένα χαρακτηριστικό τρόπο, δημιουργώντας τις σουλφατάσες.
Ο νωτιαίος μυελός είναι το μαλακό μόριο του κεντρικού νευρικού συστήματος που βρίσκεται εντός του σπονδυλικού σωλήνα∙ οι τραυματισμοί της σπονδυλικής στήλης έχουν αντίκτυπο εκεί.
Στον εγκέφαλο και συγκεκριμένα στην περιοχή της νευρογλοίας και του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού διάφορες πρωτεΐνες παίζουν ένα τεράστιο ρόλο σε ότι αφορά τη διαπερατότητα του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού αλλά ταυτόχρονα και την ανταλλαγή ουσιών που γίνονται μέσω αυτού.
Απ’ τη στιγμή της γέννησης του ανθρώπου έως και τα βαθιά του γεράματα η ανάπτυξη του διέπεται από μια ανάγκη∙ αυτή η ανάγκη είναι η σωστή λειτουργία του αιματικού φραγμού του εγκεφάλου.
H νευρογλοία περιβάλλει όλα τα εγκεφαλικά κύτταρα και ο ρόλος της στο κεντρικό νευρικό σύστημα είναι να εντοπίζει όλα τα «υπολείμματα» από τα κατεστραμμένα κύτταρα, καθώς επίσης και τα λοιμώδη τμήματα και να τα «απορροφά» ή να τα αποβάλλει.
Υπάρχουν ορισμένες φαρμακευτικές ουσίες οι οποίες πρέπει να φτάσουν στον εγκέφαλο, προκειμένου να αποφευχθούν άσχημες παθολογικές καταστάσεις που οδηγούν σε νευροεκφυλίσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος ∙χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι η νόσος του Alzheimer και οι επιληψίες.
Πάρα πολλές ασθένειες προκύπτουν λόγω ελλιπούς λειτουργίας του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού.
Οι νευροεκφυλιστικές αλλοιώσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος και ειδικότερα του εγκεφάλου, όπως π.χ. η νόσος τουAlzheimer, όπως τις γνωρίζουμε μέχρι τώρα ήταν γνωστές κυρίως απ’ τις κλινικές εικόνες και τα συμπτώματα τους.
Ο αιματικός φραγμός του εγκεφάλου είναι ένα δίκτυο από επιθηλιακά κύτταρα του αίματος που περιβάλλει όλο το κεντρικό νευρικό ιστό.
Οι λεγόμενες «χαμηλής έντασης» θρομβώσεις είναι ιδιαιτέρα επικίνδυνες για το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Σύμφωνα με τις έρευνες που έγιναν τον τελευταίο καιρό, η οπτική νευρομυελίτιδα, υφιστάμενης μιας γενετικής προδιάθεσης, κατά κύριο λόγο παρουσιάζεται σαν διαταραχή στην περιοχή του οπτικού νεύρου και του νωτιαίου μυελού κυρίως λόγω μικροαγγειακών βλαβών∙ οι παρατηρήσεις έχουν δείξει ότι στην ουσία εκεί «ξεκινάει» η όλη παθογένεια της νόσου.
Στη Βιονευρολογική διακατεχόμενοι από την πεποίθηση ότι στη νόσο του κινητικού νευρώνα έχουμε μια συγκεκριμένη πάθηση του κεντρικού νευρικού συστήματος, εδώ και πολλά χρόνια στη ρουτίνα της διάγνωσης, πέραν των άλλων νευροφυσιολογικών εξετάσεων που θεωρούνται απαραίτητες όπως είναι το ηλεκτρομυογράφημα, εφαρμόζουμε και την εικοσιτετράωρη καταγραφή του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.
Με την ανάπτυξη των καινούργιων διαγνωστικών μέσων τα τελευταία χρόνια όλο και τακτικότερα παρατηρούμε διαταραχές του κεντρικού νευρικού συστήματος, σε ότι αφορά την εγκεφαλοπάθεια Hashimoto.
Η παρουσία απομυελινωτικών εστιών στη μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου έχει πιστοποιηθεί σε πάμπολλες περιπτώσεις ύπαρξης νόσου του κινητικού νευρώνα.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια στη ιατρική κυριαρχούσε η ιδέα ότι το νευρικό σύστημα μετά από τραυματισμούς δεν μπορούσε να αποκαταστήσει τη λειτουργία του, διότι δεν υπήρχε «αναγέννηση» των ιστών∙ αυτό αποδείχτηκε ότι είναι λάθος.
Η προσβολή από τον ιό JC ξεκινάει κατά κύριο λόγο από την αδυναμία των Τ-λεμφοκυττάρων και κυρίως η «εισβολή» γίνεται σε περιοχές που είναι πιο ευπρόσβλητες, όπως π.χ. ο ιστός των νεφρών και των οστών ύστερα από προσβολές διάφορων ασθενειών κυρίως μέσω των λευκοκυττάρων, και έτσι η λοίμωξη καταλήγει στο κεντρικό νευρικό σύστημα