Σκλήρυνση κατά πλάκας και αντισώματα υψηλού κινδύνου
Τα καινούρια βιοτεχνολογικά φάρμακα μπορεί να κρύβουν μεγάλους κινδύνους στη χρήση τους.
Τα καινούρια βιοτεχνολογικά φάρμακα μπορεί να κρύβουν μεγάλους κινδύνους στη χρήση τους.
Πληροφορίες, έρευνα και αναλύσεις πάνω στο πρόβλημα της σχιζοφρένειας.
Τα αγγεία παρουσιάζουν ευπάθειες ποικίλης επικινδυνότητας· τέτοιες είναι η θρομβοπενία ή κάποιες λοιμώξεις ορισμένων στοιχείων του αίματος.
Όπως έχουμε παρατηρήσει στη Βιονευρολογική, υπάρχει μια ασθένεια όπου πραγματικά οι στυτικές διαταραχές αποτελούν ένα «σήμα κινδύνου» για την εξέλιξη της
Επιληψία στην χρόνια τραυματική εγκεφαλοπάθεια. Σε αρκετές αθλητικές δραστηριότητες όπως π.χ. στην πυγμαχία, το ποδόσφαιρο (ιδιαίτερα το αμερικάνικο), ή το ράγκμπι κλπ. έχουμε τακτικούς μικρούς, ή μεγάλους εγκεφαλικούς τραυματισμούς επαναλαμβανόμενους για μακρύ χρονικό διάστημα. Το αποτέλεσμα είναι η αθροιστική συσσώρευση των επιμέρους παθολογικών εγκεφαλικών αλλοιώσεων. Σε τελική έκφραση συνήθως έχουμε την κλινική εικόνα μιας χρόνιας […]
Μία πολυκεντρική έρευνα ανάμεσα σε τέσσερις χώρες του κόσμου, η οποία «παρακολουθούσε» την κλινική πορεία ασθενών με έρπητα ζωστήρα, κατέληξε ότι στις περιπτώσεις μετά την ηλικία των εξήντα χρόνων που έχουμε την εμφάνιση του έρπητα ζωστήρα, μέσα σε 2-3 μήνες υπάρχει ο κίνδυνος της εμφάνισης κάποιου εγκεφαλικού επεισοδίου, ιδιαίτερα όταν συνυπάρχουν και άλλες παθολογικές καταστάσεις όπως διαβήτης, υπέρταση ή αυξημένος κίνδυνος λοιμώξεων.
Είναι τακτικές οι περιπτώσεις που κυρίως μεσήλικες ενώ έχουν κάποιο μικρό πυρέτιο πηγαίνουν στη δουλειά τους και μάλιστα όταν αυτό μπορεί να συνδυάζεται και με ένα είδος λοίμωξης από ιό του έρπη όπως π.χ. επιχείλιου.
Δύο από τα βασικά στοιχεία σε όλους τους υποψήφιους για μία απόπειρα αυτοκτονίας είναι κατά κύριο λόγο μία εκτεταμένη απελπισία, αναμεμιγμένη με τάσεις επιθετικότητας ή εκδήλωση επιθετικών καταστάσεων.
Εκτός από τους διάφορους οξείς κινδύνους και τα στοιχεία που μπορούν να υποδείξουν μία αυτοκτονική τάση, υπάρχει και ο έλεγχος της καθημερινότητας ως προς αυτή την κατεύθυνση.
Τα τελευταία χρόνια οι κίνδυνοι που οδηγούν στην αυτοκτονία παγκοσμίως αυξάνονται ραγδαία και με διάφορες μορφές.
Από τα οπίσθια κέρατα του νωτιαίου μυελού ο πόνος «ανεβαίνει» πάλι με τη μορφή διάφορων μορίων στον εγκέφαλο και δίνει κατά κάποιον τρόπο ένα σήμα «alarm» το οποίο ο εγκέφαλος κατανοεί σαν μία περίπτωση εξωτερικού επώδυνου και επικίνδυνου ερεθισμού.
Σε προχωρημένες ηλικίες και όταν υπάρχουν μεταβολικά νοσήματα όπως ο σακχαρώδης διαβήτης συναντάμε πολύ τακτικά στην περιοχή του θαλάμου σοβαρά κλινικά συμπτώματα.
Στην πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα οι Γερμανοί ερευνητές του πανεπιστημίου του Μούνστερ πιστοποίησαν έναν εγκεφαλικό μηχανισμό πρόληψης και προστασίας στον εγκέφαλο που λειτουργεί με βάση τη δράση της ντοπαμίνης.
Τα κρανιοεγκεφαλικά τραύματα οποιασδήποτε παθολογικής βαθμίδας, ακόμη και τα χαμηλού ρίσκου, δημιουργούν προϋποθέσεις εμφάνισης επιληπτικών κρίσεων στον εγκέφαλο .
Στο ανοσοποιητικό σύστημα υπάρχουν κάποια ειδικά κύτταρα που όταν διεγείρονται προκαλούν την παραγωγή αντισωμάτων για την αντιμετώπιση οποιουδήποτε κινδύνου προσβάλει τον οργανισμό.
Η υπερέκκριση χολής στη χοληδόχο κύστη πολλές φορές δημιουργεί έντονες ημικρανίες.
Ο χρόνος που εμφανίζονται οι γνωστικές διαταραχές και πιο συγκεκριμένα ο χρόνος που αντιλαμβανόμαστε ότι συμβαίνουν σε μας ή στους άλλους είναι ένας χρόνος υψίστου κινδύνου.
Ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους εξέλιξης και επιδείνωσης της νόσου είναι οι επαναλαμβανόμενες ώσεις.
Έχει παρατηρηθεί ότι το σύνδρομο Cluster εμφανίζεται σε ασθενείς οι οποίοι πάσχουν από χρόνιο stress ποικίλης αιτιολογίας.
Ασφαλώς ναι.