Μια προσωπικότητα, μια ζωή
Και εδώ στη Βιονευρολογική, αλλά και στην καθημερινή, ψυχιατρική διαδικασία υπάρχει ένα ερώτημα που αφορά πολλές παραμέτρους νοσημάτων, σε ότι αφορά τις αλλαγές της προσωπικότητας
Και εδώ στη Βιονευρολογική, αλλά και στην καθημερινή, ψυχιατρική διαδικασία υπάρχει ένα ερώτημα που αφορά πολλές παραμέτρους νοσημάτων, σε ότι αφορά τις αλλαγές της προσωπικότητας
Η μελέτη πάρα πολλών ιστορικών σε πολλούς ασθενείς με διάφορα νευρολογικά προβλήματα, κυρίως άνοιες και διαταραχές βάδισης ή παρκινσιονικά σύνδρομα, έδειξε ότι υπάρχει τακτικά μια πληθώρα κενοτοπιωδών εμφράκτων στην περιοχή των βασικών γαγγλίων και στο μεσεγκέφαλο
Αυτισμός: Μία πολύ «μοντέρνα» διάγνωση Τελευταία όλο και περισσότερο ακούμε αυτήν τη λέξη ή παραλλαγές της διάγνωσης σε διάφορες κοινωνικές ομάδες και σε διάφορες κλινικές εικόνες. Και μάλιστα τον τελευταίο καιρό υπάρχει στην κυριολεξία πιστοποιημένα μία έκρηξη η οποία αγγίζει το 12%, ιδιαίτερα στην Αμερική. Βέβαια, όλα αυτά ξεκινάνε πρώτα απ’ όλα από το μεγάλο […]
Ο βηματοδότης των επιληπτικών κρίσεων Ένας βηματοδότης επιληπτικών κρίσεων μπορεί να θεωρηθεί η αιτία του επιληπτικού επεισοδίου και γενικά της όλης κλινικής εικόνας σε πολλές περιπτώσεις. Τέτοια είναι η κατάσταση της ύπαρξης ενός όγκου ή μιας παθογενούς εγκεφαλοπάθειας ή ακόμη ενός τραυματισμού ή μιας ιογενούς κατάστασης. Στην περιοχή εκείνη ακριβώς λόγω της ύπαρξης του προβλήματος […]
Επιληψία και ιδέες καταδίωξης Στις ιδέες καταδίωξης έχει παρατηρηθεί μια καταγραφή υπερσύγχρονης δραστηριότητας επιληπτικών τύπων κυρίως, στον κροταφικό λοβό. Ετοιμάζοντας κανείς φαρμακευτικά την δραστηριότητα αυτή, παρατηρείται στο εγκεφαλογράφημα και ανάλογη υποχώρηση της υπερσυχνότητας. Επανειλημμένες παρατηρήσεις επιβεβαιώνουν το γεγονός. Η διαδικασία είναι διαγνωστικά καταλυτική και τελείως αντικειμενική κυρίως γιατί βασίζεται σε νευροφυσιολογικά ευρήματα και όχι σε […]
Επιδημιολογία ψυχώσεων και επιληψίας. Η επιδημιολογία είναι η επιστήμη που εξετάζει την συχνότητα μιας νόσου σε τύπο, χρόνο και τόπο. Τελευταίες έρευνες του κλάδου αυτού έδειξαν ότι υπάρχει ένα ιδιαίτερο ποσοστό εμφάνισης ψυχώσεων μέσα σε επιληπτικές καταστάσεις. Σε ορισμένες δε χώρες και μάλιστα τέτοιες χωρίς ιδιαίτερα υψηλές προδιαγραφές σε νευρολογικές κλινικές του είδους, τακτικά στην […]
Υπάρχουν μορφές ψυχώσεων οι οποίες προέρχονται από εγκεφαλίτιδες, κυρίως μετά από ιώσεις, που συνοδεύονται τακτικά και από επιληπτικές κρίσεις.
Από τις κύριες διαταραχές του πάρκινσον, περισσότερο του άτυπου πάρκινσον και γενικά του παρκινσονισμού, είναι οι συσπάσεις στον αυχένα προς τη μία ή την άλλη μεριά.
Οι πόνοι στη μέση αποτελούν ένα μεγάλο κεφάλαιο της ιατρικής και ένα από τα πιο απλά ταυτόχρονα.
Υπάρχουν κάποιες κλινικές περιπτώσεις σκλήρυνσης κατά πλάκας που εμφανίζονται για σύντομο χρονικό διάστημα (συνήθως λίγες μέρες) μ’ ένα σύμπτωμα π.χ. θάμβος όρασης και με επιληπτικές κρίσεις.
Ο άνθρωπος γεννιέται μ’ ένα γονιδιακά και κληρονομικά ρυθμισμένο «τέμπο» ύπνου-εγρήγορσης.
Σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος και αν αρχίζει μία φλεγμονή την «εγκατάστασή» της, πάντα «ενημερώνει» τον εγκέφαλο.
Γενικά το πρώτο σύμπτωμα που εκδηλώνουν οι κρανιοεγκεφαλικοί όγκοι είναι οι πονοκέφαλοι που συνοδεύονται από διάφορου βαθμού επιληπτικές κρίσεις οι οποίες αρκετές φορές είναι και «υποκλινικές» έτσι ώστε να διαγιγνώσκονται αργά.
Υπάρχουν χαρακτηριστικές κλινικές εικόνες, ιδιαίτερα σε παιδιά, όπου κατά διαστήματα μέσα στη μέρα μπορούν να παρουσιάσουν επεισόδια ακράτειας κοπράνων με περιπρωκτική δυσφορία, ιλίγγους και αφαιρέσεις.
Η ποιότητα ζωής είναι ουσιαστικά οργανικός παράγοντας που συνδυάζεται με το ρυθμό ύπνου – αφύπνισης σαν εγκεφαλική πλέον λειτουργία.
Η υπνοβασία έχει μελετηθεί διεξοδικά από πάρα πολλές νευρολογικές κλινικές ανά την υφήλιο, σε ότι αφορά τη σχέση της με την παιδική ηλικία.
Η άνοια παρουσιάζεται κατά κύριο λόγο σαν μια γενικευμένη διαταραχή του εγκεφαλικού ιστού.
Η διαφοροδιάγνωση απαιτεί μεγάλη κλινική πείρα, ιδιαίτερα από νευρολόγους που ασχολούνται χρόνια με αυτό το θέμα, αν και η κλινική σημασία είναι μόνο προγνωστικού χαρακτήρα
Μια πολύ επικίνδυνη ένδειξη υπερδοσολογίας και παρενεργειών του φαρμάκου natalizumab σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας, ιδίως όταν το λαμβάνουν για πολύ καιρό, είναι η εμφάνιση μυοκλονιών σε όλο το σώμα με παράλληλη παρουσία ανοϊκών καταστάσεων, συμπτωμάτων από την όραση και την παρεγκεφαλίδα και πυραμιδικών και εξωπυραμιδικών συνδρόμων, δηλαδή διαταραχές της βάδισης
Με απόλυτη σιγουριά μόνο μια βιοψία στον εγκέφαλο του ασθενούς μετά από το θάνατό του είναι δυνατόν να «πιστοποιήσει» την ύπαρξη της νόσου του Alzheimer