Διαλείπουσα εκρηκτική διαταραχή σε παιδιά και εφήβους
Πρόκειται για μια κλινική εικόνα, που τη συναντάμε εδώ στη Βιονευρολογική όλο και τακτικότερα
Πρόκειται για μια κλινική εικόνα, που τη συναντάμε εδώ στη Βιονευρολογική όλο και τακτικότερα
Το όνειρο όλων των νευρολόγων, τα τελευταία διακόσια χρόνια, ήταν να μπορέσουν να δουν ή να καταγράψουν ή τέλος πάντων να έχουν έναν απεικονισμό της εγκεφαλικής ανατομίας και λειτουργίας
Όπως είναι ήδη γνωστό, για τους εξήντα εκατομμύρια περίπου ασθενείς με Alzheimer, η κύρια αιτία βρίσκεται στην συγκέντρωση πλακών με αμυλοειδές στον εγκέφαλο
Το σύνδρομο Lhermitte ή αλλιώς σύμπτωμα της «καρέκλας του κουρέα» είναι κάτι που ελέγχουμε σε κάθε ασθενή εδώ στη Βιονευρολογική.
Στη Βιονευρολογική έχουμε παρατηρήσει ότι σε περιπτώσεις διαταραχών περιφερικού, νευρικού συστήματος με τη μορφή μουδιάσματος και παραισθησιών στα άκρα οι ασθενείς πολλές φορές παραπονούνται για ενοχλήσεις μόνο στο ένα πόδι ή στο ένα χέρι.
Η τοποθέτηση της διάγνωσης «κάποιας» άνοιας δεν πρέπει να γίνεται ποτέ πρόχειρα.
Η απόφραξη της πρόσθιας νωτιαίας αρτηρίας είναι αρκετά σπάνια και συμβαίνει συνήθως όπως έχουμε παρατηρήσει στη βιονευρολογική μετά από καταστάσεις έντονου στρες π.χ. καταδύσεις.
Μια μυελοπάθεια, δηλαδή, μια πάθηση νωτιαίου μυελού με κινητικές, ορθοστατικές και αισθητικές διαταραχές, έχουμε πολύ τακτικά στις προχωρημένες ηλικίες λόγω αρτηριοσκλήρωσης των σπονδυλικών αγγείων.
Στη Βιονευρολογική, εφαρμόζοντας την προβολή και καταγράφοντας ηλεκτρονικά την αντίδραση ασθενών με εγκεφαλικές παθήσεις (biofeedback), κάνουμε ουσιαστικές διαπιστώσεις των συμπτωμάτων της κλινικής εικόνας.
Η κλινική εμπειρία από τους ασθενείς της Βιονευρολογικής, δείχνει ότι τακτικότατα οι αιτίες των διάφορων λοιμωδών εγκεφαλοπαθειών είναι οι ερπετοιοί.
Στην Βιονευρολογική, όπως και σε άλλα πάρα πολλά διαγνωστικά νευρολογικά κέντρα, υπάρχει πάντοτε το δίλλημα μιας κάποιας θεραπείας μετά από μια «μονήρης» επιληπτική κρίση.
Πρόκειται για ένα σύνδρομο, που συνήθως συμβαδίζει με την προοδευτική εστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια και δημιουργείται κλινικά, μετά από διαταραχή απομυελινωτικού τύπου σε κάποιες περιοχές του κροταφικού λοβού.
Τον τελευταίο καιρό που οι πληθυσμιακές ομάδες γίνονται όλο και πιο ευπαθείς στις μικροβιολογικές και ιδιαίτερα ιογενείς λοιμώξεις, εμφανίζεται τακτικά όπως διαπιστώνουμε και στην Βιονευρολογική, η κλινική εικόνα της οξείας μυελίτιδας.
Οι φλεγμονές αποτελούν ένα πάρα πολύ μεγάλο κίνδυνο για την κατάσταση του νευρικού συστήματος και πρέπει από την πείρα μας στην Βιονευρολογική, να εξασφαλίζουμε όσο γίνεται γρηγορότερα μια καθαρή εικόνα για τη κλινική διάσταση που έχει το πρόβλημα.
Στην ουσία πρόκειται για μια κατάσταση, διάδοχη, διότι μετά από κάθε μηνιγγίτιδα ακολουθεί και μια εγκεφαλίτιδα, τουλάχιστον όταν έχουμε ιογενείς λοιμώξεις, όπως έχει δείξει η εμπειρία εδώ στην Βιονευρολογική.
Έχει αποδειχτεί, κυρίως εδώ στην Βιονευρολογική, ότι το μεγαλύτερο «όπλο» για την σωστή αγωγή και θεραπεία είναι η παρακολούθηση και η εκτίμηση της πορείας της νόσου ενός ασθενούς.
Είναι μια ψυχωτική διαταραχή, μπορεί να είναι και εκ γενετής αλλά παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στην εκτίμηση της νευρολογικής κατάστασης όπως έχει δείξει η εμπειρία μας στη Βιονευρολογική.
Αναμενόμενα η επισκόπηση του κινητικού συστήματος, γίνεται με την οπτική εκτίμηση της οπτικής εικόνας, που παρουσιάζει ο μυς ή οι μύες.
Τα τελευταία χρόνια ο όρος δυσλεξία έχει γίνει πού γνωστός αλλά κατά περιπτώσεις με διαφορετικό νόημα ανάλογα με την κατάσταση.
Το σύνδρομο Wilson και ημιβαλλισμός αναφέρονται μαζί γιατί έχουν χαρακτηριστική εξωπυραμιδική συμπτωματολογία και προκαλούνται από εξωγενείς αιτίες σε προϋπάρχουσα γενετική προδιάθεση.