Η έλλειψη ιεραρχίας και το στρες
Κάθε δεδομένη ιεραρχία που υφίσταται σ’ ένα ατομικό, οικογενειακό ή κοινωνικό κύκλο δημιουργεί μια δεδομένη κατάσταση που οδηγεί σ’ ένα σταθερό τρόπο ζωής.
Κάθε δεδομένη ιεραρχία που υφίσταται σ’ ένα ατομικό, οικογενειακό ή κοινωνικό κύκλο δημιουργεί μια δεδομένη κατάσταση που οδηγεί σ’ ένα σταθερό τρόπο ζωής.
Το καθημερινό στρες, ανάλογα με την ένταση και έκταση που έχει και σε σχέση με την προσωπικότητα του ατόμου, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, έχει μια μεγάλη απήχηση σε διαταραχές και νοσηρές καταστάσεις για το κάθε άτομο
Η διευθύντρια του γραφείου πρόληψης αυτοκτονιών του Yπουργείου αμύνης των ΗΠΑ ,η Τζάκι Γκάρικ, θεωρεί ότι η παρατηρηθείσα αυξημένη αυτοκτονικότητα των στρατιωτών και των βετεράνων του πολέμου οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στο μετατραυματικό στρες
Η κατανίκηση του στρες και των βλαβερών συνεπειών για την ψυχική υγεία είναι αυτόν τον καιρό ,παγκόσμια, και όπως διαπιστώνουμε και εδώ στην Ελλάδα στη Βιονευρολογική ,το μέγιστο κοινωνικό και ιατρικό πρόβλημα
Η έννοια του αρχείου παίζει έναν πρωτεύοντα ρόλο στη διαχείριση και θεραπεία των επιληπτικών συνδρόμων.
Κυριολεκτικά σε μια περίοδο κρίσης έχει προκύψει μια ομάδα ασθενειών που μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε, άσχετα με τη συμπτωματολογία της, σαν μια ομάδα νευρολογικών ασθενειών η οποία εξελίσσεται χωρίς να γίνεται αντιληπτή.
Η πείρα μας στη Βιονευρολογική μας έχει μάθει στην περίπτωση των ψυχαναγκασμών δεν ισχύει το «μπόρα είναι, θα περάσει»
Στη Βιονευρολογική, εξετάζοντας τους δικούς μας ασθενείς, διαπιστώνουμε κάθε μέρα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί κάποιος ασθενής που να μη βασανίζεται, έστω και λίγο, από ψυχαναγκασμούς ή ιδεοψυχαναγκασμούς
Το κύριο μοτίβο μίας παθογένειας για μία οριακή προσωπικότητα είναι η αναζήτηση επιβράβευσης κάθε είδους ταλέντου που υπάρχει ή και τρόπου ζωής.
Η θεραπεία των κρίσεων πανικού αποτελεί σημαντικό προβληματισμό σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο.
Τόσο στο συνδρόμο Τουρέτ όσο και σε κάθε «τικ» είναι γεγονός ότι ο ασθενής, ιδιαίτερα αν είναι νεαρής ηλικίας, υφίσταται κοινωνική «πολιορκία».
Η επιθετικότητα, έτσι όπως την συναντάμε στη σύγχρονη στρεσογόνo ζωή σε διάφορες μορφές, είναι αποκλειστικά μια διαταραχή των συστημάτων της ιεραρχίας που γνωρίζει το κάθε άτομο.
Πολύ τακτικά αρκετοί γονείς φέρνουν τα παιδιά τους στη Βιονευρολογική, διότι παρουσιάζουν μια ασυνήθιστη δραστηριότητα σε «γκριμάτσες», δηλαδή μυϊκές συσπάσεις του προσώπου
Ακούγεται λίγο περίεργο, αλλά πολλές φορές οι ίλιγγοι μπορεί να είναι ένα πρόδρομο στοιχείο της σχιζοφρένειας που εκδηλώνεται μετά από λίγο ή ταυτόχρονα ή εκδηλώνεται και φεύγει, προκειμένου να «ξαναγυρίσει» με εντονότερη συμπτωματολογία
Σε καθημερινή βάση στον καθένα από εμάς, όταν κάνουμε μια ερώτηση «μα έπρεπε να θυμώσεις;», η απάντηση είναι ότι δεν μπορούσα να το αποφύγω
Εξελικτικοί, κοινωνικοί και οικογενειακοί παράγοντες έχουν μια μεγάλη συμμετοχή στην εμφάνιση της παιδικής βουλιμίας, ιδιαίτερα όταν υπάρχει και το ιστορικό του ψυχαναγκασμού
Πρόκειται για μια πολύ τακτική μορφή ιδεοληψίας που καταλήγει στον καταναγκασμό, δηλαδή τη συνεχή λήψη τροφής, προκειμένου να ελαττωθεί το υπάρχον άγχος που υφίσταται για διάφορους λόγους
Σε δικές μας έρευνες εδώ στη Βιονευρολογική, πολύ τακτικά επιβεβαιώνεται η υποψία της κληρονομικής προδιάθεσης σε περιπτώσεις αυτοτραυματισμού και αυτοτιμωρίας
Η απότομη αλλαγή του κοινωνικού και κατ’ επέκταση του οικονομικού περιβάλλοντος στη σημερινή εποχή οδηγεί τους ευαίσθητους ανθρώπους και ιδιαίτερα αυτούς που προσβάλλονται άμεσα από αυτή την κατάσταση σε μια σχεδόν «στρατιωτική» ετοιμότητα αντιμετώπισης της κρίσης
Το θέμα των δυστονιών έχει πάρει τα τελευταία τα τελευταία χρόνια πάρα πολύ μεγάλες διαστάσεις.