Παραμονή στο νοσοκομείο και επιληψία
Στους γηραιούς ασθενείς η απότομη αλλαγή της καθημερινότητας δημιουργεί ψυχικά τραύματα.
Στους γηραιούς ασθενείς η απότομη αλλαγή της καθημερινότητας δημιουργεί ψυχικά τραύματα.
Ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα για τους ασθενείς με επιληπτικές κρίσεις είναι η έγκαιρη προειδοποίηση ότι πρόκειται να έρθει μία τέτοια κρίση.
Ο μεσαίωνας που κυριάρχησε μετά την πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στην κεντρική Ευρώπη, υπήρξε καθοριστικός σε ότι αφορά την έρευνα και τη θεραπεία των επιληπτικών κρίσεων.
Με τον όρο «ιδιοπαθείς» χαρακτηρίζονται εκείνες οι επιληψίες όπου η αιτία της προέλευσης αυτών παραμένει ακόμη άγνωστη.
Ο 19ος αιώνας αποτελεί ορόσημο όσον αφορά τη διάγνωση και θεραπεία των επιληπτικών κρίσεων.
Ήδη διανύουμε τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα και αυτή η χρονική διαδρομή χαρακτηρίζεται από την εντατική έρευνα που αφορά τις νευροεπιστήμες και πιο συγκεκριμένα έχει ονομαστεί ως «η δεκαετία του εγκεφάλου».
Σ΄ αυτήν την περίπτωση πρόκειται για ένα τρίγωνο με συγκεκριμένη συμπτωματολογία.
Η συμπτωματολογία της ναρκοληψίας τακτικά συμβαδίζει με την εμφάνιση υπέρβαρου σώματος.
Η ναρκοληψία είναι μία από τις «υπερυπνηλικές» καταστάσεις με την πλέον χαρακτηριστική συμπτωματολογία.
Σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος και αν αρχίζει μία φλεγμονή την «εγκατάστασή» της, πάντα «ενημερώνει» τον εγκέφαλο.
Το ρίσκο για την ανάπτυξη ενός επιληπτικού συνδρόμου ή ακόμη και για την πρόκλησή του, τις περισσότερες φορές προέρχεται από άλλη νοσολογική κατάσταση η οποία συνήθως δεν αφήνει κάποια υπόνοια για τη δημιουργία επιληπτικών δυσλειτουργιών.
Σε μία τοξική δηλητηρίαση κάθε είδους υπάρχει πάντα η ένδειξη ενός επιληπτικού ρίσκου.
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ) είναι το κύριο διαγνωστικό εργαλείο που χρησιμοποιείται για την επιληψία συστηματικά από τη δεκαετία του πενήντα.
Γενικά το πρώτο σύμπτωμα που εκδηλώνουν οι κρανιοεγκεφαλικοί όγκοι είναι οι πονοκέφαλοι που συνοδεύονται από διάφορου βαθμού επιληπτικές κρίσεις οι οποίες αρκετές φορές είναι και «υποκλινικές» έτσι ώστε να διαγιγνώσκονται αργά.
Για όσους ασχολούνται με τη συμπεριφορά ασθενών που πάσχουν από επιληπτικές κρίσεις, παρατηρούν γρήγορα πως ένα μεγάλο ψυχολογικό πρόβλημα που εμποδίζει ιδιαίτερα τη θεραπεία είναι τα αισθήματα ενοχής που διακατέχουν τον ασθενή.
Τα βακτήρια του εντέρου παράγουν σειρές ειδικών μορίων, κυρίως του βουτυρικού οξέος, που επηρεάζουν ιδιαίτερα έντονα τη λειτουργία του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού.
Η σεροτονίνη αποτελεί έναν από τους βασικότερους και πλέον γνωστούς νευροδιαβιβαστές του νευρικού συστήματος.
Όταν η νόσος του Crohn παρουσιάζεται ταυτόχρονα με εμφανείς κρίσεις ή κρυπτογενή επιληψία, υπάρχει πάντα μία συγκεντρωτική κλινική εικόνα.
Το τρίπτυχο της νόσου του Crohn, επιληπτικών κρίσεων και διαταραχών του αίματος συνήθως αποτελεί ταυτόχρονα μία αυτοάνοση διαταραχή της ιδιοσυγκρασίας του ασθενούς.
Η ποιότητα ζωής είναι ουσιαστικά οργανικός παράγοντας που συνδυάζεται με το ρυθμό ύπνου – αφύπνισης σαν εγκεφαλική πλέον λειτουργία.