Κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και κώμα
Το κώμα είναι η χειρότερη εξέλιξη που μπορεί να υπάρχει σε μία κρανιοεγκεφαλική κάκωση.
Το κώμα είναι η χειρότερη εξέλιξη που μπορεί να υπάρχει σε μία κρανιοεγκεφαλική κάκωση.
Στους ηλικιωμένους ασθενείς συμβαίνει τακτικά μία σειρά κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων και είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη διότι προκαλεί χαρακτηριστικές ενδοκρανιακές βλάβες.
Στις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, όπου ο εγκέφαλος τραυματίζεται σε διάφορες θέσεις αλλά κατά κύριο λόγο παρουσιάζει μια μικρή ή μεγάλη υποφυσιακή διαταραχή, υπάρχει πάρα πολύ μεγάλος κίνδυνος να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για μια δυσάρεστη κατάληξη μετά από σοκ.
Μετά από μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση συγκεκριμένες ορμόνες πρέπει να είναι κάτω από συνεχή έλεγχο∙ κυρίως αυτές που μας ενδιαφέρουν σε «πρώτο πλάνο» είναι οι αναπτυξιακές ορμόνες, οι ορμόνες του θυρεοειδούς, η κορτιζόλη και η προλακτίνη.
Στα εγκεφαλικά τραύματα η πρώτη φροντίδα είναι να αποκατασταθεί ο ασθενής και να ληφθούν εκείνα τα επείγοντα ιατρικά μέτρα, προκειμένου να σωθεί η ζωή του και να παραμείνει σε κατάσταση εγρήγορση
Στα εγκεφαλικά τραύματα η πρώτη φροντίδα είναι να αποκατασταθεί ο ασθενής και να ληφθούν εκείνα τα επείγοντα ιατρικά μέτρα, προκειμένου να σωθεί η ζωή του και να παραμείνει σε κατάσταση εγρήγορσης.
Η υπόφυση η οποία κρέμεται μ΄ έναν μικρό μίσχο από τον υποθάλαμο εντός του τουρκικού εφιππίου μέσα στο κρανίο είναι ευάλωτη στις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις λόγω των μικρών «οστικών» κυμάτων.
Γνωστές είναι οι διαταραχές της περιόδου μετά από κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, ακριβώς όπως είναι γνωστό ότι έχουμε διαταραχές της εμμήνου ρύσεως μετά από καταστάσεις στρες ή «ακραίες» δίαιτες στον γυναικείο πληθυσμό.
Η μικρογλοία είναι μια ουσία που περιέχεται διάχυτα στη λευκή ουσία του εγκεφάλου και όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική δείχνει μια ιδιαίτερη ευαισθησία σε περιπτώσεις εγκεφαλικών τραυμάτων
Η πείρα έχει δείξει τουλάχιστον στη Βιονευρολογική ότι και η πιο μικρή κρανιοεγκεφαλική κάκωση «σε ένα κάποιο σημείο» θα προκαλέσει μια λοιμώδη διαταραχή
Ένα ουσιαστικό πρόβλημα των κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων είναι ότι παρουσιάζονται, αμέσως μετά τον τραυματισμό, επιληπτικές κρίσεις, οι οποίες είναι ιδιαίτερα έντονες και πρέπει να αντιμετωπίζονται άμεσα, διότι ο κίνδυνος περιπλοκών είναι πάρα πολύ μεγάλος
Νευρολογία-Ψυχιατρική-Κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις [insert_php] echo write_page_excerpts(); [/insert_php]
Στις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, έχουμε άμεσο επηρεασμό της μνημονικής διαδικασίας.
Η νόσος του Parkinson πολλές φορές προκύπτει μετά από κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.
Μετά τις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και τους τραυματισμούς του εγκεφάλου, εφόσον ο ασθενής επιζήσει άσχετα μ’ όλα τα νευρολογικά ή ψυχιατρικά συμπτώματα που παρουσιάζει, συνήθως ένα κύριο σημείο διαταραχής είναι η συμπεριφορά του.
Μετά από κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις διαφορετικού τύπου και έντασης ή και χειρουργικές επεμβάσεις στο κρανίο, έχουμε τακτικά την πτώση της πίεσης του εγκεφαλονωτιαίου υγρού
Ένας σπουδαίος παράγων, γενικά, στις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, είναι ο χρόνος επιβίωσης τους ασθενούς μετά από αυτές
Γενικά οι κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις της τρίτης ηλικίας αποτελούν ένα μεγάλο πρόβλημα για τους ίδιους ασθενείς, το περιβάλλον τους και τους θεράποντες γιατρούς
Ένα από τα πλέον συνηθισμένα συμπτώματα, μετά από τις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, όπως έχουμε διαπιστώσει και εδώ στη Βιονευρολογική, είναι η εμφάνιση διαταραχών του ύπνου
Στη Βιονευρολογική έχουμε δει τακτικά σε ανθρώπους, μετά από νευρολογικές παθήσεις, όπως κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, πάρκινσον κ.τ.λ., να «τραυλίζουν».