O φαρμακευτικός «δούρειος ίππος»
Τα τελευταία χρόνια θεραπευτές άρχισαν να αναπτύσσουν την τεχνική του «δούρειου ίππου», προκειμένου να υπάρξει επιτυχία στην θεραπεία ορισμένων εγκεφαλικών διαταραχών.
Τα τελευταία χρόνια θεραπευτές άρχισαν να αναπτύσσουν την τεχνική του «δούρειου ίππου», προκειμένου να υπάρξει επιτυχία στην θεραπεία ορισμένων εγκεφαλικών διαταραχών.
Υπάρχουν πάρα πολλές εγκεφαλικές ασθένειες και κυρίως καρκίνοι, οι οποίες χρειάζονται άμεση χορήγηση κάποιων εγκεφαλοτρόπων ή ακόμη και κυτταροστατικών φαρμάκων.
Είναι γνωστό ότι τα ναρκωτικά, κυρίως η ηρωίνη και κοκαΐνη, αλλά και το αλκοόλ αποτελούν ουσίες που διαπερνάνε εύκολα τον αιματικό φραγμό στον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα να έχουμε μια άμεση επίδραση στα εγκεφαλικά κύτταρα.
Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται όλο και περισσότερο ο καθετηριασμός του εγκεφάλου σε μερικές παθολογικές καταστάσεις, όπως π.χ. στα μελανώματα, όπου ο νευροχειρουργός εισέρχεται στην περιοχή που υπάρχει η νεοπλαστική διαδικασία μ΄ έναν ειδικό καθετήρα∙ επίσης γίνεται ταυτόχρονη έγχυση μαννιτόλης και κυτταροστατικών φαρμάκων ακριβώς στο σημείο που στερεοτακτικά έχει ήδη προσδιοριστεί.
Πάρα πολλά φάρμακα ακόμη και αυτά που περιέχουν λιπόφιλες ουσίες και περνάνε τον φραγμό του εγκεφάλου δεν έχουν πάντοτε την αναμενόμενη δραστηριότητα.
Ο κροταφικός λοβός αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες σε έκταση περιοχές του εγκεφάλου με συγκεκριμένες λειτουργίες, ανάλογα αν βρίσκεται στο δεξί ή αριστερό ημισφαίριο.
Η νόσος του Alzheimer κατά ένα μεγάλο ποσοστό προκύπτει από μια δυσλειτουργία του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την είσοδο και έξοδο της πρωτεΐνης του β-αμυλοειδούς, της οποίας η παθολογική συγκέντρωση δημιουργεί αυτήν τη νόσο.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας παρουσιάζεται με πόνους στους μύες, παρέσεις, διαταραχές της αισθητικότητας και της όρασης∙ αυτή η «ποικιλία» πάντοτε δημιουργεί διαγνωστικό πρόβλημα στους νευρολόγους.
Η μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου άνοιξε νέους δρόμους στην έρευνα της σκλήρυνσης κατά πλάκας μέχρι και σε μοριακό πλέον επίπεδο.
Σε πάρα πολλές νευρολογικές και ψυχιατρικές ασθένειες αλλά πολύ πιθανόν και σε διάφορα αυτοάνοσα και εκφυλιστικά νοσήματα έχουμε μια δυσλειτουργία του αιματικού φραγμού του εγκεφάλου.
Οι καινούργιες έρευνες ιδιαίτερα με τη μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου τον τελευταίο καιρό έχουν καταδείξει ότι περιοδικά σε ορισμένα σημεία του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού προκύπτουν «ανωμαλίες» που δημιουργούν εκεί «οπές».
Οι περισσότερες ασθένειες μεταξύ των άλλων νευρολογικές και ψυχιατρικές προκύπτουν γιατί στην καθημερινή του λειτουργία ο εγκέφαλος δεν έχει πολλές φορές τη δυνατότητα να ασκήσει την επιρροή του για να αυτοπροστατευτεί ή να αυτοθεραπευτεί∙ πρόκειται για μια ικανότητα που έχει a priori, όμως πολλές φορές οι παθολογικές καταστάσεις είναι ισχυρότερες απ΄ αυτήν.
Οι επιληπτικές κρίσεις κατά κύριο λόγο παρουσιάζονται λόγω διαταραχής του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού.
Στη νευρολογική κλινική του Κλίβελαντ τα τελευταία χρόνια γίνεται μια πάρα πολύ σπουδαία έρευνα όπου οι επιστήμονες προσπαθούν να βρουν τις αιτίες της γένεσης των επιληπτικών κρίσεων.
Στη νόσο του Alzheimer ένα «παιχνίδι» με δυο πρωτεΐνες παίζει ένα ουσιαστικό ρόλο στην εξέλιξη της.
Ο εγκεφαλικός αιματικός φραγμός αναπτύσσεται πολύ αργά μετά τη γέννηση του ατόμου και ολοκληρώνεται κατά την περίοδο της ανάπτυξης του μέχρι να λάβει μια τελική μορφή, η οποία όμως πάντοτε δυναμικά εναλλάσσεται με παθολογικές καταστάσεις.
Οι εμπύρετοι σπασμοί σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν μια τελεσίδικη μορφή επιληψίας∙ αποτελούν απλώς έναν δείκτη προδιάθεσης για επιληπτικές κρίσεις.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των διάφορων εξετάσεων τον τελευταίο καιρό έχει αποδειχτεί ότι ουσιαστικά η «βάση» της παθολογίας της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι μια πολύτοπη διαταραχή του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού∙ ανάλογα με την έκταση της βλάβης του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού και την ένταση και παθογεννητικότητα της παρουσιάζονται τα διάφορα συμπτώματα.
Έχουμε αναφέρει και σε άλλα κείμενα ότι ο εγκέφαλος έχει τη δυνατότητα να αυτοπροστατεύεται και κυρίως να αυτοθεραπεύεται.
Είναι γνωστό πλέον ότι μέσω νευροφυσιολογικών ερευνών με την καταγραφή του πολύωρου ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος ακόμη και η μικρή διαταραχή κάποιων εγκεφαλικών κυττάρων μπορεί να προκαλέσει μικρές ή μεγάλες επιληπτικές κρίσεις∙ αυτή η γνώση όμως δεν είχε και την ανάλογη εξήγηση.