Η θλίψη και η ανάγκη της γνώσης
Όσοι περνάνε μεγάλη θλίψη και έχουν μια καταθλιπτική προδιάθεση δείχνουν, κατά την ιατρική εξέταση, μια «υπέρμετρη» επιμονή να γνωρίζουν ακριβώς τα περί τραυματικού γεγονότος
Όσοι περνάνε μεγάλη θλίψη και έχουν μια καταθλιπτική προδιάθεση δείχνουν, κατά την ιατρική εξέταση, μια «υπέρμετρη» επιμονή να γνωρίζουν ακριβώς τα περί τραυματικού γεγονότος
Οι ακουστικές ψευδαισθήσεις είναι το τελευταίο «βήμα» μιας εγκεφαλικής δυσλειτουργίας που μπορεί να εκφράζεται πρωταρχικά σαν παραισθήσεις
Πρόκειται για ένα θέμα και μια ερώτηση που τακτικά θέτουν τόσο οι ιστορικοί όσο και οι ψυχαναλυτές
Παραφρασία είναι στις διαταραχές της ομιλίας η λάθος εκφορά μιας λέξης, που κατά κανόνα επαναλαμβάνεται
Πάρα πολλές φορές έχουμε συναντήσει στη Βιονευρολογική ασθενείς να παρουσιάζουν ένα ιδιόρρυθμο τρόμο στο χέρι που συνοδεύεται, αρκετές φορές, και από ένα μούδιασμα ή μικροενόχληση στο πρόσωπο
Πρόκειται για την πιο δύσκολη μορφή κρίσεων
Το κέντρο της ακοής, στην έλικα του Χελς, είναι μια ευαίσθητη και αρκετά προσιτή, σε τραύματα και λοιμώξεις, περιοχή
Πρόκειται για δυο μεγάλες ομάδες σκέψεων ή κινήσεων, από τις οποίες δεν μπορεί να απελευθερωθεί ο ασθενής, παρότι γνωρίζει καλά ότι πρόκειται για λάθος συνειρμούς
Στη παρουσία χονδρωμάτων, δηλαδή αυτών των καλοηθών όγκων, κυρίως ιστών κυττάρων των χόνδρων, με πλούσια αγγειακή τροφοδοσία, είναι δυνατόν να έχουμε και επιπτώσεις από τα περιφερικά νεύρα.
Η εγκεφαλική δομή του ανθρώπου είναι «κατασκευασμένη» με τέτοιο τρόπο, ώστε ακόμη και εξελικτικά να μπορεί να συγκεντρώνεται πλήρως σε έναν και μόνο ουσιαστικό κίνδυνο.
Οι αιτίες, για τις εμβοές που προκαλούνται ξαφνικά, μπορεί να είναι πάρα πολλές και ένας γιατρός ή καλύτερα ένα ιατρικό κέντρο που ασχολείται με το αντικείμενο αυτό.
Η συγκινησιακή κατάσταση του ασθενούς αποτελεί το άλφα και το ωμέγα κάθε νευροψυχιατρικής εξέτασης.
Ο έλεγχος του ανθρώπινου σώματος σε σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο, είναι μια διαδικασία της ομοιόσταση που ρυθμίζεται εγκεφαλικά.
Πάντοτε όταν παρουσιάζεται μια ψύχωση από την εμπειρία μας στη Βιονευρολογική, αναδεικνύεται άμεσα και η ερώτηση εάν υπάρχει μια οργανική ή περιβαλλοντολογική ή και τα δυο μαζί αιτία.
Πρόκειται για μια πολύ απλή αλληλουχία που έγινε όμως η βάση όλων των ψυχικών διαταραχών.
Αυτό που ακούμε αποτελεί το τέλος μιας σειράς δονήσεων.
Στις χρόνιες διαταραχές του αυχενικού συνδρόμου έχουμε την πείρα στην Βιονευρολογική ότι πάρα πολύ τακτικά μπορεί κανείς να “σκοντάψει” για χρόνια στη σωστή τοποθέτηση της διάγνωσης η οποία μπορεί να είναι μια οστεοπορωτική πλάκα, ένα παλιό σιωπηλό κάταγμα ή ακόμη και η περίπτωση μιας ρευματικής αλλοιώσεως σε μια κάποια από τις περιοχές του.