Το σύνδρομο του alien-χεριού
Πρόκειται για ένα σύνδρομο, που συνήθως συμβαδίζει με την προοδευτική εστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια και δημιουργείται κλινικά, μετά από διαταραχή απομυελινωτικού τύπου σε κάποιες περιοχές του κροταφικού λοβού.
Πρόκειται για ένα σύνδρομο, που συνήθως συμβαδίζει με την προοδευτική εστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια και δημιουργείται κλινικά, μετά από διαταραχή απομυελινωτικού τύπου σε κάποιες περιοχές του κροταφικού λοβού.
Πρόκειται για την ουσία, όπως έχουμε δει και στην Βιονευρολογική, για μια παρόμοια διαταραχή απομυελινωτικού τύπου, που προσβάλλει σταδιακά και βαθμιαία, κυρίως τα νεύρα και τους νευροάξονες του κροταφικού και ινιακού λοβού, δημιουργώντας μια κατάσταση διαταραχής σε ότι αφορά την μετάδοση της νευρικής ώσης.
Τόσο με νευροφυσιολογικές έρευνες (ηλεκτροεγκεφαλογράφημα) όσο και με απεικονιστικές μεθόδους (Spect), έχει αποδειχτεί ότι παρουσιάζονται έντονες κινητικές διαταραχές κατά την περίοδο του ύπνου, όταν δεν έχουμε τον συντονισμό του προμετωπιαίου και κροταφιαίου λοβού με αυτούς του οδοντωτού πυρήνα και του στελέχους του εγκεφάλου.
Κατά την μελέτη του εικοσιτετράωρου ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος στην Βιονευρολογική, πολύ τακτικά καταγράφουμε φαινόμενα βίαιων κινήσεων, όπως κλωτσιές, γρονθοκοπήματα, τεντώματα του κορμιού ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να προκαλέσει έντονη κίνηση.
Ο ύπνος και σε ορισμένα άτομα που είναι επιγενετικά διαταραγμένα ή γενετικά προδιαθετημένα, όπως έχουν δείξει οι έρευνες μας στην Βιονευρολογική, είναι δυνατόν να παρουσιάσουν απότομες, βίαιες κινήσεις.
Δυστυχώς για την Ελλάδα δεν υφίσταται ακόμη, σε βάση ρουτίνας, η εξέταση της κίνησης των ποζιτρονίων δια της μαγνητικής τομογραφίας.
Στην Βιονευρολογική, στις πολύωρες ηλεκτροεγκεφαλογραφικές καταγραφές, σε ανθρώπους με προβλήματα πανικού, ή έντονη επιθυμία, ακόμη και ιδιοψυχαναγκαστικής νεύρωσης, πολύ τακτικά βλέπουμε, όταν το πρόβλημα οξύνεται, να υπάρχει μια αυξημένη δραστηριότητα στο κροταφικό κυρίως λοβό, η οποία εντείνεται όσο επιτείνεται το πρόβλημα.
Μια μέθοδος που αρχίζει και παίρνει έκταση πλέον, η λεγόμενη DTI (Diffusion Tensor Imaging) έχει καταδείξει αυτό που ήδη και πολλά χρόνια νευροφυσιολογικά ήταν γνωστό στη Βιονευρολογική, ότι δηλαδή υπάρχει στον εγκέφαλο ένα συγκεκριμένο νευρωνικό τόξο το οποίο συνδέει πέντε ουσιαστικές περιοχές που διέπουν την καθημερινότητα σε ότι αφορά τρόπο ζωής, αντιδράσεις, συναισθήματα, κινήσεις και γενικά καταστάσεις αλληλοεπηρεασμού.
Έχει παρατηρηθεί αρκετές φορές, μια φορά το είδαμε και εδώ στην Βιονευρολογική, μετά από ένα εγκεφαλικό να αναπτύσσεται μια απάθεια από τον ασθενή, πρώην έντονο καπνιστή, σε ότι αφορά την νικοτίνη.
Το κέντρο εθισμού όπως έχουν δείξει πολλές έρευνες και όπως έχει πιστοποιηθεί και από τη δική μας εμπειρία στην Βιονευρολογική, βρίσκεται σε ένα νευρωνικό τόξο του οποίου ελέγχεται και «κυριαρχείται» από τη νήσο του Ράϊλ.
Με τον όρο ακροτομοφιλία είναι μια σπάνια ψυχιατρική νόσος όπου ο ασθενής έχει την τάση να κόψει ένα άκρο του προκειμένου να αισθανθεί καλύτερα.
Το πρόβλημα της μειωμένης δραστηριότητας του μετωπιαίου λοβού στις ψυχώσεις έχει γίνει από πολλές έρευνες δεκτό, αλλά πιστοποιήθηκε περισσότερο με τις σύγχρονες απεικονιστικές μεθόδους όπως είναι η μαγνητική τομογραφία και το Spect.
Ανατομικά πρόκειται ουσιαστικά για την τρίτη έλικα του μετωπιαίου λοβού, η οποία θεωρείται κατά τον Μπροκά και κέντρο της κινητικής ικανότητας για την ομιλία.
Πρόκειται για ένα φαινόμενο εγκεφαλικής λειτουργίας το οποίο έχει ένα εύρος μεγάλο.
Το P300 είναι ουσιαστικά μια παραλλαγή του εγκεφαλογραφήματος όπου με ιδιαίτερα ευαίσθητες παραμέτρους μπορούμε να ανιχνεύσουμε μνήμη και αντίληψη, μερικές φορές ακόμα κα το ψεύδος στον εγκέφαλο.
Μια προηγμένη εγκεφαλική λειτουργία που βρίσκεται στην αριστερή νήσο του εγκεφάλου, δηλαδή σε μια περιοχή της φαιάς ουσίας που είναι στην αύλακα του κροταφικού λοβού, συγκρίνει και συντονίζει τους όγκους των διαφόρων οργάνων του σώματος σε σχέση με τα αρνητικά συναισθήματα.
Η μελωδία της γλώσσας μετά από εντατικές έρευνες πιστοποιήθηκε να έχει ένα σχετικά εκτεταμένο νεύρο (νευρωνικό τόξο) στο δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου.
Στην Βιονευρολογική, έχουμε την πείρα σε ότι αφορά τις διαταραχές του λόγου, ότι πρόκειται για ένα πολυπαραγοντικό γεγονός και όχι για μια υπόθεση δύο εγκεφαλικών εστιών.