Δυσγραφία
Η δυσγραφία όπως έχει δείξει η εμπειρία μας στη Βιονευρολογική έχει δυο σκέλη που πρέπει να τύχουν ιδιαίτερης προσοχής.
Η δυσγραφία όπως έχει δείξει η εμπειρία μας στη Βιονευρολογική έχει δυο σκέλη που πρέπει να τύχουν ιδιαίτερης προσοχής.
Στην Βιονευρολογική, όλο και τακτικότερα πιστοποιούμε έναν αυξανόμενο αριθμό ασθενών που παρουσιάζει έναν συνδυασμό εγκεφαλικών και εντερικών φλεγμονών του τύπου της νόσου του Crohn ή της ελκώδης κολίτιδας.
Οι ασθενείς που καταφεύγουν στο γιατρό, για κάποιες διαταραχές της όρασης, όπως έδειξε η εμπειρία μας στην Βιονευρολογική, έχουν ένα «μικτό» πρόβλημα.
Τα τελευταία χρόνια ο όρος δυσλεξία έχει γίνει πού γνωστός αλλά κατά περιπτώσεις με διαφορετικό νόημα ανάλογα με την κατάσταση.
Η νευρογλοία αποτελεί το 85% της εγκεφαλικής ουσίας και σε ότι αφορά την λειτουργική της προσφορά υπήρξε μέχρι τα τελευταία 10 χρόνια τελείως υποτιμημένη.
Στην Βιονευρολογική, παρακολουθώντας τη διεθνή βιβλιογραφία και εξετάζοντας τους εδώ ασθενείς, διαπιστώσαμε ότι η απόδοση του λόγου δε γίνεται με ενιαία λειτουργία ενός κέντρου, αλλά χρειάζεται συντονισμένη νευρωνική δραστηριότητα ακόμη και εντός του ιδίου του κέντρου.
Για πρώτη φορά το 1995 σε ένα παγκόσμιο συνέδριο σχετικά με το Alzheimer,ομάδα επιστημόνων της Βιονευρολογικής δημοσίευσε για πρώτη φορά την αντιμετώπιση της νόσου αυτής με ανοσοσφαιρίνες (ενδοφλέβια χορήγηση IVIG).
Στις βασικές κλινικές εξετάσεις που κάνουμε στη Βιονευρολογική είναι και αυτή του πόνου.
Σχεδόν κάθε κυριακάτικη εφημερίδα έχει και ένα ειδικό άρθρο για το αυχενικό σύνδρομο. Η μεγάλη έκταση της δημοσιότητας το καθιστά πλέον το αυχενικό σύνδρομο υπεύθυνο για πολλές παθολογικές καταστάσεις.
Σε αυτές τις περιπτώσεις στην Βιονευρολογική διακρίνουμε τρεις ιδιαίτερους τύπους: Τον Α, Β και Γ.
Τα ψυχιατρικά προβλήματα μπορεί να είναι διάφορα και να προέρχονται από διάφορα νευρωνικά τόξα του εγκεφάλου.
Πρόκειται για μια ομάδα νοσημάτων που χαρακτηριστικό έχουν τους πόνους και τις αισθητικές διαταραχές στις αρθρώσεις σε μια μεγάλη ποικιλία συνδρόμων που ακόμη δεν έχει κατηγοριοποιηθεί ουσιαστικά σε ότι αφορά την παθογένειά της.
Σε παγκόσμια βάση επιμένουν εδώ οι ψυχίατροι ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ψυχιατρικό σύμπτωμα ψυχωτικού χαρακτήρα μετά από έντονο στρες όπου ο ασθενής έχει την αίσθηση ότι “βγαίνει” από το σώμα του.
Σχεδόν πάντα τα κατάγματα του άτλαντα έχουν ένα «σταθερό» χαρακτήρα δηλαδή αφήνουν «ανενόχλητες» τις ενδομυελικές κατανομές.
νάλογα με το ύψος του τραυματισμού όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική εμφανίζονται παραπληγίες ή τετραπληγίες. Κάθε φορά με ειδικές νευροφυσιολογικές εξετάσεις σε συμπλήρωμα των υπολοίπων ακτινολογικών είναι δυνατόν να έχουμε και μια σαφή εικόνα τόσο του ύψους της βλάβης όσο και του παραπληγικού γεγονότος.
Οποιεσδήποτε διαταραχές του αυχενικού συνδρόμου με αντίστοιχη κλινική συμπτωματολογία αποδίδονται κατά κύριο λόγο σε οστικά ή μυελικά προβλήματα.
Η διάμετρος του καναλιού της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης έχει έντονες αυξομειώσεις κατά τη διαδρομή του.
Στις χρόνιες διαταραχές του αυχενικού συνδρόμου έχουμε την πείρα στην Βιονευρολογική ότι πάρα πολύ τακτικά μπορεί κανείς να “σκοντάψει” για χρόνια στη σωστή τοποθέτηση της διάγνωσης η οποία μπορεί να είναι μια οστεοπορωτική πλάκα, ένα παλιό σιωπηλό κάταγμα ή ακόμη και η περίπτωση μιας ρευματικής αλλοιώσεως σε μια κάποια από τις περιοχές του.
Το βραχιόνιο πλέγμα είναι το δεμάτι των νεύρων που βγαίνει από τις ρίγες των τμημάτων της αυχενικής μοίρας Α5– Α8.
Τα αυχενικά τραύματα κατά την πείρα που έχει αποκτηθεί στη Βιονευρολογική είναι αναγκαίο να επανεξετάζονται σε τακτικά χρονικά διαστήματα τόσο νευρολογικά όσο και νευροφυσιολογικά.