Επιληψία και «ευκαιριακοί σπασμοί»
Στη Βιονευρολογική πάντοτε αποτελεί ένα θέμα, όταν υπάρχει παιδί που έρχεται μετά από κάποιο επιληπτικό επεισόδιο, προκειμένου να διαγνωστεί και να γίνει καταγραφή του εγκεφαλογραφήματος
Στη Βιονευρολογική πάντοτε αποτελεί ένα θέμα, όταν υπάρχει παιδί που έρχεται μετά από κάποιο επιληπτικό επεισόδιο, προκειμένου να διαγνωστεί και να γίνει καταγραφή του εγκεφαλογραφήματος
Συνήθως εδώ στη Βιονευρολογική κατατάσσουμε αυτούς τους σπασμούς από τεσσάρων έως πέντε μηνών και είναι χαρακτηριστικοί, κυρίως από το γεγονός ότι στις περιπτώσεις αυτές έχουμε μια προσβολή του κεντρικού νευρικού συστήματος και ιδίως του εγκεφάλου από εξωτερικά γεγονότα
Τα εγκεφαλικά αποστήματα μπορεί να παραμένουν κλινικά σιωπηλά για αρκετό διάστημα, άλλες μορφές από αυτών μπορούν να δημιουργήσουν, ανάλογα με την τοποθεσία που παρουσιάζονται στον εγκέφαλο, περίπλοκα προβλήματα
Πρόκειται για πολύ δύσκολες διαγνώσεις σπασμών, αλλά ταυτόχρονα εύκολες σε ότι αφορά την κλινική τους εικόνα
Έχουμε δει στη Βιονευρολογική, πολλές φορές, τέτοιες καταστάσεις, όπου υπάρχει μια γενικευμένη λοίμωξη, κάποιο απόστημα στον εγκέφαλο και η πηγή της λοίμωξης να είναι αρκετά μακριά
Στη Βιονευρολογική, από τα τέσσερα έως τα δώδεκα έτη, θεωρούμε τα διάφορα επιληπτικά σύνδρομα σαν ιδιοπαθή και κυρίως στις περισσότερες περιπτώσεις τα κατατάσσουμε σε αυτό, όπου επηρεάζονται από γενετικούς παράγοντες
Όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, κυρίως σε αυτή την κατηγορία υπάρχει μια κλινική συμπτωματολογία που συμπεριλαμβάνει, κατά πρώτο λόγο, διαταραχές της συνείδησης και σε συνδυασμό με ακούσιες, μυϊκές συσπάσεις, αισθητικές ή αισθητήριες δυσλειτουργίες
Συνήθως, ενός εγκεφαλικού αποστήματος, από την πείρα μας στη Βιονευρολογική, ξέρουμε ότι υπάρχει μια χρόνια μέση ωτίτιδα ή ρινοκολπίτιδα, η οποία μπορεί να βασανίζει τον ασθενή για πολύ καιρό
Παλιά, όλοι οι νευρολόγοι-ψυχίατροι προσπαθούσαν πάντοτε να βρουν μια σύνδεση μεταξύ της τυχόν υπάρχουσας επιληπτικής κρίσης και διανοητικής καθυστέρησης
Το πρόβλημα της έγκυρης διάγνωσης και «κατηγοριοποίηση» των παιδικών επιληπτικών σπασμών Στη Βιονευρολογική έχουμε δει ότι η διάγνωση βασικά των επιληπτικών σπασμών και της επιληψίας στα παιδιά βασίζονται, κατά κύριο λόγο, στο καλό ιατρικό ιστορικό . Μετά τα τελευταία χρόνια, έχει προστεθεί ένα πολύ αξιόλογο διαγνωστικό εργαλείο σε μια πάρα πολύ εκτεταμένη βελτίωση το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, […]
Το πύον είναι μια συλλογή φλεγμονώδους υλικού, που μπορεί να βρίσκεται σε κάθε περιοχή, τόσο του εγκεφάλου όσο και του κρανίου, όσο και σε ενδιάμεσες περιοχές, όπως στις μήνιγγες τους
Στη Βιονευρολογική πολύ συχνά συναντούμε, ιδιαίτερα σε παλιές μονογραφίες ή ακόμη και σε αρχεία ασθενών, την έκφραση «επιληπτικής προσωπικότητας»
Οι νυχτερινές κρίσεις τρόμου, τόσο στην παιδική αλλά και στη μετεφηβική περίοδο χρήζουν απαραίτητα τις περισσότερες φορές, μετά από τη διεξοδική διάγνωση και ανάλυση του ιστορικού της οικογένειας του παιδιού, οπωσδήποτε εφόσον υπάρχει και η παραμικρή ηλεκτροεγκεφαλογραφική ένδειξη, μια φαρμακευτική υποστήριξη
Τακτικά συνδέονται οι δυο έννοιες κάτω από το πρίσμα, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, ότι μπορούν να συμβούν σε περιπτώσεις που έχουμε χειρουργική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας
Έχει βρεθεί τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα μετά από την πείρα μας εδώ στη Βιονευρολογική, ότι η πολύωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή πολλές φορές είναι σωτήρια για τη σωστή φαρμακευτική λύση, προκειμένου να σταματήσουν οι επιληπτικές κρίσεις στο παιδί
Στις περιπτώσεις που έχουμε συμπτώματα κάποιας μυελοπάθειας εξαιτίας μιας διαταραχής του νωτιαίου μυελού, τότε είναι απαραίτητη και άκρως αναγκαία, η επίμονη παρακολούθηση του ασθενούς με μαγνητική τομογραφία, εάν χρειαστεί και σε περισσότερο από μια φορά
Όταν ένα παιδί παρουσιάζει με τακτική συχνότητα το πρόβλημα κάποιου νυχτερινού εφιάλτη, και ιδιαίτερα όταν αυτός είναι συγκεκριμένου τύπου, από την πείρα μας στη Βιονευρολογική, γνωρίζουμε ότι αυτό χρειάζεται οπωσδήποτε μια διαγνωστική «επεξήγηση»
Σε καμία περίπτωση, η διάγνωση μιας μυελοπάθειας , όταν υπάρχουν οι διαταραχές βάδισης, αίσθησης , ισορροπίας κ.τ.λ., δεν είναι σχεδόν ποτέ ένα κλινικά μεμονωμένα σύνδρομο
Εδώ έχουμε ένα νόσημα που κατά κάποιο τρόπο, σε ότι αφορά την κλινική διάγνωση, μπορεί να «διαφοροποιηθεί» από τις κλινικές μυελονευροπάθειες και να το κατατάξουμε κυρίως στα πλαίσια μιας ανοσοανεπάρκειας της βιταμίνης Β12
Οι παροξυσμοί δυστονικοί σπασμοί είναι συνηθισμένοι στην εγκάρσια μυελοπάθεια, πολύ πιο τακτικά από ότι είναι στη σκλήρυνση κατά πλάκας