Αναγνώριση τραυμάτων σπονδυλικής στήλης
Πολλές φορές τα τραύματα της σπονδυλικής στήλης είναι επιπόλαια παρόλη τη σοβαρότητα που μπορεί να έχουν.
Πολλές φορές τα τραύματα της σπονδυλικής στήλης είναι επιπόλαια παρόλη τη σοβαρότητα που μπορεί να έχουν.
Στην Βιονευρολογική έχουμε μάθει να ψάχνουμε σοβαρά διαγνωστικά στοιχεία, εξετάζοντας διεξοδικά την αισθητικότητα του ασθενούς
Στη μοντέρνα ζωή πάρα πολύ τακτικά παρατηρούμε ότι ένα άτομο ή ομάδα ατόμων που πάσχει από συγκεκριμένο επικοινωνιακό ή και ακόμη λεκτικό πρόβλημα έχει την τάση να το μεταδίδει σε μεγαλύτερες ομάδες, έτσι που το πρόβλημα να γεννιέται και να γίνεται πολλές φορές μη αντιμετωπίσιμο.
Η ακουομετρία λαμβάνει κάθε μέρα και περισσότερο μεγάλη διαγνωστική σημασία για πλήθος νευρολογικών παθήσεων, που έχουμε και μια συμβολή τόσο της αγωγής όσο και της αισθητηρίου βαρηκοΐας.
Ακόμα και όταν έχει προηγηθεί από ώρες ή μέρες, μια εκτεταμένη κατάχρηση ουσιών ή αλκοόλ ή και συνδυασμό αυτών, παρουσιάζεται τακτικά ένα ερύθημα στη μύτη που συνοδεύεται από διαταραχές της συνείδησης.
Στο μεγάλο ερώτημα στο κατά πόσο οι ψυχιατρικές αντιδράσεις ενός ασθενούς είναι προϊόν βιοχημικών αντιδράσεων ή προϊόν του περιβάλλοντος πλέον σήμερα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το δεύτερο.
Η υπέρταση παραμένει ένα πάρα πολύ μεγάλο δίλλημα ακόμη και για τη σημερινή ιατρική και ιδιαίτερα η λεγόμενη «ιδιοπαθής» μορφή της.
Τα μεγαλύτερα ψυχιατρικά ακόμη και νευροψυχιατρικά προβλήματα εκδηλώνονται κατά κύριο λόγο σαν διαταραχές μεταξύ των ανθρώπινων σχέσεων.
Στην Βιονευρολογική, πολύ τακτικά βλέπουμε παθολογικές εκφράσεις όπου είναι «μπερδεμένα» σωματικά προβλήματα με αισθήματα π.χ. έντονος πόνος στο στομάχι ή σεξουαλικές αντιδράσεις ακόμα και διαταραχές του προσανατολισμού του σώματος.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της νευρολογικής εξέτασης είναι ο έλεγχος της οπτικής οξύτητας όσο αφορά το φως και την κίνηση.
Πρόκειται για μια εκφυλιστική και κατά κύριο λόγο, φλεγμονώδους αιτιολογίας αυτοάνοση διαταραχή του ΚΝΣ.
Οι διαταραχές του τριδύμου και ιδιαίτερα αυτές της αισθητικής οδού, πρέπει να εξετάζονται με μεγάλη προσοχή.
Στην Βιονευρολογική, παρακολουθώντας τη διεθνή βιβλιογραφία και εξετάζοντας τους εδώ ασθενείς, διαπιστώσαμε ότι η απόδοση του λόγου δε γίνεται με ενιαία λειτουργία ενός κέντρου, αλλά χρειάζεται συντονισμένη νευρωνική δραστηριότητα ακόμη και εντός του ιδίου του κέντρου.
Για πρώτη φορά το 1995 σε ένα παγκόσμιο συνέδριο σχετικά με το Alzheimer,ομάδα επιστημόνων της Βιονευρολογικής δημοσίευσε για πρώτη φορά την αντιμετώπιση της νόσου αυτής με ανοσοσφαιρίνες (ενδοφλέβια χορήγηση IVIG).
Σε αυτές τις περιπτώσεις στην Βιονευρολογική διακρίνουμε τρεις ιδιαίτερους τύπους: Τον Α, Β και Γ.
Οποιεσδήποτε διαταραχές του αυχενικού συνδρόμου με αντίστοιχη κλινική συμπτωματολογία αποδίδονται κατά κύριο λόγο σε οστικά ή μυελικά προβλήματα.
Η διάμετρος του καναλιού της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης έχει έντονες αυξομειώσεις κατά τη διαδρομή του.
Στην Βιονευρολογική εδώ και πάρα πολλά χρόνια οι κεφαλαλγίες αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό των διαγνωστικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε.
Ο έλεγχος της συνείδησης για κάθε νευρολογική εξέταση αποτελεί ένα κεντρικό σημείο. Είναι η αφετηρία του εντοπισμού της γενικής κατάστασης του ασθενούς και οποιασδήποτε παρελκόμενης εξ αυτής.
Τα παροδικά ισχαιμικά επεισόδια αν και είναι πολύ εύκολα στην διάγνωση τους ξεφεύγουν τακτικά από την παρατήρηση των γιατρών ακόμα και των ασθενών.