Δυστονίες επιληψίας στην ατροφία πολλαπλών συστημάτων
Σε πολλούς ασθενείς όπου υπάρχει η λάθος προσέγγιση της διάγνωσης συνδρόμου πάρκινσον εμφανίζονται δυστονικά συμπτώματα τα οποία παράλληλα συνυπάρχουν με μικρές ή μεγάλες επιληπτικές κρίσεις.
Σε πολλούς ασθενείς όπου υπάρχει η λάθος προσέγγιση της διάγνωσης συνδρόμου πάρκινσον εμφανίζονται δυστονικά συμπτώματα τα οποία παράλληλα συνυπάρχουν με μικρές ή μεγάλες επιληπτικές κρίσεις.
Όσον αφορά τη θεραπεία των επιληπτικών κρίσεων μέχρι σήμερα ο εντοπισμός τους, η διαγνωστική τους κατανόηση και ο διαχωρισμός τους σε θεραπευτικές ομάδες αποτελούν μεγάλο πρόβλημα ώστε να εφαρμοστεί αναλογική τυπολογική θεραπεία.
Στο νεανικό ναρκισσισμό υπάρχει μία συνεχής σύγκρουση του άγχους της αυθεντικότητας με διάφορες φοβίες.
Στα άτομα με τάση αυτοτραυματισμού με αιχμηρά αντικείμενα (κυρίως ξυράφι) ο κύριος ψυχικός μηχανισμός που διαταράσσεται είναι αυτός της αυτοεκτίμησης.
Όταν κανείς διαπιστώνει φαινόμενα συσσώρευσης περιστατικών σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠΣ) και μάλιστα με αυξητική τάση, γνωρίζοντας τις συνέπειες τον καταλαμβάνει πανικός.
Αυτό που έγινε γνωστό στην περιοχή της Πάτρας από το έτος 2015 και παραμένει επίκαιρο μέχρι και σήμερα είναι χαρακτηριστικό του φαινομένου της ελπίδας στις κρίσεις.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας υπάρχει εδώ και εκατό χρόνια στη βιβλιογραφία σαν ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα.
Υπάρχουν κάποιες κλινικές περιπτώσεις σκλήρυνσης κατά πλάκας που εμφανίζονται για σύντομο χρονικό διάστημα (συνήθως λίγες μέρες) μ’ ένα σύμπτωμα π.χ. θάμβος όρασης και με επιληπτικές κρίσεις.
Η μαγνητική τομογραφία αποτελεί ένα σπουδαίο διαγνωστικό εργαλείο τόσο για την άνοια όσο και για την επιληψία.
Κατά την παιδική και εφηβική ηλικία κυρίως υπέρβαρα παιδιά παραπονιούνται για υπέρμετρη κούραση ή επεισόδια υπνηλίας κατά το μάθημα ή ακόμη και σε προσπάθεια άσκησης.
Σ΄ αυτήν την περίπτωση πρόκειται για ένα τρίγωνο με συγκεκριμένη συμπτωματολογία.
Το τρίπτυχο της νόσου του Crohn, επιληπτικών κρίσεων και διαταραχών του αίματος συνήθως αποτελεί ταυτόχρονα μία αυτοάνοση διαταραχή της ιδιοσυγκρασίας του ασθενούς.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, στο πανεπιστήμιο Μακ-Γκιλ του Μόντρεαλ του Καναδά, δύο πρωτοπόροι νευροεπιστήμονες, ο Τζέιμς Όλντ και ο Πήτερ Μίλνερ, πρότειναν την ιδέα ενός εγκεφαλικού «κέντρου» ηδονής.
Οι ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο πολλές φορές εμφανίζουν γενικευμένες τάσεις φοβίας χωρίς ιδιαίτερη αιτία και συγκεκριμένη συμπτωματολογία.
Όταν η περιγραφή της νόσου του Parkinson ξεκίνησε ως αυτοτελές νόσημα, της είχε δοθεί ο χαρακτηρισμός «shaking palsy», που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει τρομώδης παράλυση.
Μία παλιά ψυχιατρική διαπίστωση αναφέρει ότι όσο εντονότερη είναι η κατάθλιψη τόσο μεγαλύτερη είναι η απώλεια της μνήμης και αντίστροφα.
Στα είδη διατροφής τα οποία ενισχύουν την εμφάνιση ημικρανιών συγκαταλέγονται πολλά είδη τυριού καθώς επίσης και διάφορα είδη σοκολάτας.
Με τα σύγχρονα επιτεύγματα στον τομέα της νευροφυσιολογίας στις προπονητικές μεθόδους προστέθηκαν τακτικές οι οποίες βασίζονται σ’ αυτά ακριβώς τα επιτεύγματα.
Το πολλαπλό μυέλωμα είναι μία νόσος των οστών η οποία προέρχεται από καρκινικές αιματολογικές διαταραχές.
Ομιλία και μουσική είναι δύο διαφορετικές λειτουργίες και μέχρι σήμερα οι νευροεπιστήμονες θεωρούσαν ότι υπάρχει διαφορετικός τόπος επεξεργασίας αυτών των δύο εννοιών στον εγκέφαλο.