Επιληψία στη μετατραυματική εγκεφαλοπάθεια Την μετατραυματική εγκεφαλοπάθεια την συναντάμε στις περιπτώσεις που έχουμε ένα επαναλαμβανόμενο, ποκίλης έντασης εγκεφαλικό τραύμα και κυρίως στις κρανιοεγκεφαλικές κακκώσεις. Στις περιπτώσεις αυτές υπάρχει σχεδόν πάντα η συνοδεία μετατραυματικών επιληπτικών κρίσεων. Βέβαια σ’ αυτού του είδους τις επιπλοκές την πρωτιά την έχουν τα αποτελέσματα των τροχαίων ατυχημάτων ακολουθούμενα από αθλητικούς και […]
Ο αυτισμός αποτελεί μία σοβαρή νεύρο-ψυχολογική διαταραχή, που διαρκεί μία ολόκληρη ζωή και είναι συνήθως παρούσα από τη γέννηση του παιδιού. Ο αυτισμός δεν είναι ψυχιατρική νόσος, αλλά εντάσσεται στην κατηγορία των Διάχυτων Αναπτυξιακών Διαταραχών. Αυτές οι διαταραχές χαρακτηρίζονται από σοβαρά ελλείμματα σε πολλούς τομείς της ανάπτυξης, για αυτό το λόγο ονομάζονται «διάχυτες».
Επιληψία και διαταραχές λόγου στον άρρενα. Μια μικρή ή μεγάλη, προσωρινή ή συνεχής επιληπτική διαταραχή στον άρρενα, σε πλήρη αντίθεση με τον γυναικείο πληθυσμό είναι δυνατόν να επιφέρει δύσκολες και μόνιμες διαταραχές του λόγου. Αυτό συμβαίνει κατά κύριο λόγο στις λεγόμενες εστιακές επιληπτικές κρίσεις, που περιορίζονται σε μεγάλο ποσοστό στο αριστερό εγκεφαλικό ημισφαίριο. Εκεί δηλαδή […]
Επιληψία, ύπνος, αυτισμός, Άσμπερκερ. Ο αυτισμός και το Άσμπεργκερ εδώ και δεκαετίες απασχολούν με την ποικιλομορφία της κλινικής εικόνας τους, τους νευροεπιστήμονες. Αυτό δικαιολογεί τον πάρα πολύ μεγάλο αριθμό ερευνών και θεραπευτικών προσπαθειών στην κατεύθυνση αυτή. Έτσι λοιπόν τελευταίες έρευνες έδειξαν ότι τα άτομα αυτά, λόγω επιληπτικού τύπου διαταραχών έχουν τρομερά προβλήματα ύπνου κατά την […]
Αλλαγές συμπεριφοράς και επιληψία. Οι έντονες αλλαγές της συμπεριφοράς και ιδιαίτερα σε άτομα μέσης και προχωρημένης ηλικίας, παραπέμπουν συνήθως σε ψυχιατρικά προβλήματα και μάλιστα με συμπτωματολογία τυπική, διαταραχών του κροταφικού λοβού. Εδώ χρειάζεται μεγάλη προσοχή διότι σχεδόν πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις έχουμε επιλεπτογενείς διαταραχές σε αυτή την εγκεφαλική περιοχή. Ο έγκαιρος εντοπισμός και η […]
Οξείες λοιμώξεις και επιληψία. Στις οξείες , ιδιαίτερα ιογενείς λοιμώξεις έχουμε σαφώς την πρόκληση μιας επιλεπτοειδούς δραστηριότητας στον εγκέφαλο. Το μεγάλο πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι έχουμε να κάνουμε με δυο άγνωστους βασικούς παράγοντες. Ο πρώτος είναι ότι ακόμη υπάρχει μεγάλη άγνοια, για την προέλευση, δράση και επηρεασμό της εγκεφαλικής ουσίας από τα […]
Ο ιός του JCV «προχωρώντας» στον εγκέφαλο προκαλεί καταστροφή σε συγκεκριμένες δομές του.
Η μορφίνη και τα παράγωγά της είναι ουσιαστικά και αποτελεσματικά αναλγητικά φάρμακα αλλά με πάρα πολλές παρενέργειες και κυρίως όσον αφορά τη λειτουργία του εντέρου και της αναπνοής.
Ένα πάρα πολύ μεγάλο πρόβλημα στο άτυπο πάρκινσον και ιδιαίτερα στην ατροφία πολλαπλών συστημάτων είναι η εμφάνιση διαταραχών της ούρησης ή με τη μορφή επιτακτικής ούρησης ακόμα και στη σκέψη ότι πρέπει να πάει κάποιος στην τουαλέτα ή με ελαφριά ακράτεια η οποία επιβάλει πολλές φορές την εφαρμογή προστασίας (καθετήρας, πάνες ακράτειας).
Οι επιληψίες είναι δυνατόν να μην μπορούν να αντιμετωπιστούν με τα μέχρι τώρα συμβατά μέσα.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της σύγχρονης νευρολογίας είναι εκείνες οι παθήσεις που συνδέονται με διαταραχές της μάθησης ή μετά από μία νευρολογική νόσο.
Όσον αφορά τη θεραπεία των επιληπτικών κρίσεων μέχρι σήμερα ο εντοπισμός τους, η διαγνωστική τους κατανόηση και ο διαχωρισμός τους σε θεραπευτικές ομάδες αποτελούν μεγάλο πρόβλημα ώστε να εφαρμοστεί αναλογική τυπολογική θεραπεία.
Στα άτομα με τάση αυτοτραυματισμού με αιχμηρά αντικείμενα (κυρίως ξυράφι) ο κύριος ψυχικός μηχανισμός που διαταράσσεται είναι αυτός της αυτοεκτίμησης.
Τα τελευταία δύο χρόνια οι θεραπευτές της επιληψίας βρήκαν απρόσμενα έναν μεγάλο σύμμαχο.
Όταν υπάρχει πιθανή διαταραχή – βλάβη πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά τον τοκετό (περιγεννητικά), ο κίνδυνος εμφάνισης επιληπτικών επιπλοκών πάντα «υποβόσκει».
Για όσους ασχολούνται με τη συμπεριφορά ασθενών που πάσχουν από επιληπτικές κρίσεις, παρατηρούν γρήγορα πως ένα μεγάλο ψυχολογικό πρόβλημα που εμποδίζει ιδιαίτερα τη θεραπεία είναι τα αισθήματα ενοχής που διακατέχουν τον ασθενή.
Σε αρκετές κλινικές εικόνες, κυρίως σε παιδιά, υπάρχει κοινή εμφάνιση μικρών ή μεγάλων επιληπτικών κρίσεων και γαστρεντερικών διαταραχών.
Πολύ συχνά τα παιδιά θεωρούνται «υποκριτές» όσον αφορά τα παράπονα που εκφράζουν για διάφορους πόνους που αισθάνονται.
Το υπερκινητικό παιδί με διάσπαση προσοχής είναι εύκολο να διαγνωστεί από τον ειδικό.
Ως «τικ» χαρακτηρίζονται οι φωνητικές ή κινητικές απότομες καταστάσεις.
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος