Μονοκλωνικά αντισώματα και το φαινόμενο της Πάτρας
Όταν κανείς διαπιστώνει φαινόμενα συσσώρευσης περιστατικών σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠΣ) και μάλιστα με αυξητική τάση, γνωρίζοντας τις συνέπειες τον καταλαμβάνει πανικός.
Όταν κανείς διαπιστώνει φαινόμενα συσσώρευσης περιστατικών σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠΣ) και μάλιστα με αυξητική τάση, γνωρίζοντας τις συνέπειες τον καταλαμβάνει πανικός.
Όπως έχουμε δει και στην Βιονευρολογική, η προοδευτική πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια χαρακτηρίζεται από αλλοιώσεις του εγκεφαλικού ιστού, κυρίως της κροταφικής και ινιακής περιοχής, με έντονες απομυελινώσεις εξαιτίας της προσβολής ενός πολυόματος-ιού, ο οποίος αναφέρεται στην βιβλιογραφία με τα χαρακτηριστικά JC.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας θεωρείται ένα αυτοάνοσο νόσημα, το οποίο τακτικά αντιμετωπίζεται με την παραδοσιακή χημειοθεραπεία διαφόρων ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε όχι, όπως έχουμε διαπιστώσει στην Βιονευρολογική.
Τα μονοκλωνικά αντισώματα είναι υβριδικά αντισώματα κυρίως πρωτεϊνικής σύστασης τα οποία χρησιμοποιούνται προκειμένου να διεγείρουν ή να ισχυροποιήσουν το σύστημα άμυνας του οργανισμού έναντι των διάφορων εκφυλιστικών παθήσεων.
Είναι πλέον παραδεκτό ότι έχουμε μία εγκεφαλική λειτουργική συμμετοχή στην ψωριασική αρθρίτιδα
Την τελευταία δεκαετία του αιώνα, στην περιοχή του Κέιμπριτζ μία νέα εξέλιξη στα μονοκλωνικά αντισώματα ήταν η μεγάλη ελπίδα για τη μη εμφάνιση εξάρσεων ή επεισοδίων στη νόσο της σκλήρυνσης κατά πλάκας˙ το αντίσωμα της φινγκολιμόδης που η σύνθεση του θα έδινε τη δυνατότητα στο ανοσοποιητικό σύστημα του πάσχοντος να αναπτύξει μερική ή ολική ανοσία στη νόσο.
Όπως έχει δείξει η κλινική εμπειρία τα τελευταία χρόνια η χρήση ανοσοκατασταλτικών ή ανοσορυθμιστικών φαρμάκων, όπως π.χ.
τα μονοκλωνικά αντισώματα (natalizumab), είναι δυνατόν να προκαλέσει διάφορου είδους εγκεφαλοπάθειες στον εγκεφαλικό ιστό
Η προοδευτική εστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια είναι, όπως λέει και το όνομα της, μια προϊούσα νόσος που τελευταία εμφανίζεται αρκετά τακτικά και γενικά πρόκειται για μια φλεγμονώδη επεξεργασία μετά από ένα πολυόμα-ιό, τον λεγόμενο JC.
Κάθε νέο φάρμακο για τη σκλήρυνση κατά πλάκας χρειάζεται περίπου 12 χρόνια για την ανάπτυξή του.
Η «καινούργια μόδα» της προσπάθειας να βρεθεί κάποιο εμβόλιο για τη νόσο του Alzheimer οδήγησε στην έρευνα για τα μονοκλωνικά αντισώματα.
Παρακολουθώντας τα τελευταία δημοσιεύματα, όπου υπάρχουν αυτόν τον καιρό, και από τις εντυπώσεις μας από τη Βιονευρολογική, βλέπουμε ότι μετά την έγκυρη διάγνωση του υπερηωσινοφιλικού συνδρόμου, υπάρχει μια πάρα πολύ ικανοποιητική θα λέγαμε μείωση των ηωσινόφιλων σε ποσοστό 95% μετά την ανάλογη θεραπευτική αγωγή