Πότε αρχίζει να γίνεται γνωστή μια μυελοπάθεια λόγω φλεβικής συμφόρησης;
Από την πείρα μας στη Βιονευρολογική, ο μηχανισμός είναι πολύ βραδύς, σε ότι αφορά αυτή τη μορφή της προϊούσας μυελοπάθειας, εξαιτίας μιας φλεβικής συμφόρησης
Από την πείρα μας στη Βιονευρολογική, ο μηχανισμός είναι πολύ βραδύς, σε ότι αφορά αυτή τη μορφή της προϊούσας μυελοπάθειας, εξαιτίας μιας φλεβικής συμφόρησης
Έχουμε δει στη Βιονευρολογική, πολλές φορές, τέτοιες καταστάσεις, όπου υπάρχει μια γενικευμένη λοίμωξη, κάποιο απόστημα στον εγκέφαλο και η πηγή της λοίμωξης να είναι αρκετά μακριά
Σίγουρα σε χρόνιους ασθενείς με επιληπτικές κρίσεις, παρουσιάζεται με τον καιρό μια βραδυφρένεια και μια βραδύτητα, σε ότι αφορά το συντονισμό σκέψης, απάντησης και γενικής επικοινωνίας
Στο νωτιαίο μυελό και ιδιαίτερα στη σκληρά μήνιγγα, πολύ συχνά υπάρχουν αρτηριοφλεβώδεις συρίγγια, τα οποία με την πάροδο του χρόνου είναι δυνατόν να προκαλέσουν μια προϊούσα μυελοπάθεια, η οποία επιδεινώνεται στην κόπωση, ιδιαίτερα κατά το τρέξιμο ή τη βάδιση
Με τις έρευνες που έχουμε κάνει στη Βιονευρολογική, αλλά και από την παγκόσμια βιβλιογραφία, γνωρίζουμε ότι όταν υπάρχουν επιληπτικές κρίσεις γενικά, στον ύπνο αυξάνονται και σχεδόν πάντα όταν ακολουθούν πολύωρες ηλεκτροεγκεφαλογραφικές καταγραφές και καταγραφή του ύπνου, διαπιστώνεται με σταθερότητα η επίδραση που έχουν οι δυο αρρώστιες μεταξύ τους
Το AIDS βασικά αλλά και σε περιπτώσεις ανοσοκαταστολής κάθε μορφής, σε έντονη τοξοπλάσμωση και κρυπτοκοκκίαση, σε λευκοδυστροφίες, ιδιαίτερα στα παιδιά, στην υποκλινική σκληρωτική παρεγκεφαλίτιδα και σε μορφές της σκλήρυνσης κατά πλάκας που για πολλά χρόνια λαμβάνουν ανοσοκαταστολή, ενώ παράλληλα υπάρχουν εξάρσεις της νόσου
Oνομάστηκε ο «νόμος του εντέρου» από δυο Άγγλους ερευνητές, οι οποίοι κατάφεραν να απομονώσουν το έντερο ενός πειραματόζωου από τις υπόλοιπες νευρικές διασυνδέσεις και αφού το ερέθισαν, παρατήρησαν την περισταλτικότητα του
Η μύτη σε όλους τους ανθρώπους έχει την ίδια κατασκευή, λειτουργία, ανατομικό υπόβαθρο και εξυπηρετεί τις ίδιες εγκεφαλικές λειτουργίες
Ο πανικός είναι μια απόλυτη φυσιολογική αντίδραση, που ξεκινάει από το φόβο. Ο φόβος, δικαιολογημένος ή αδικαιολόγητος, είναι προειδοποιητικός για τον άνθρωπο, για τυχόν κινδύνους που ελλοχεύουν εναντίον του
Το μεγαλύτερο ποσοστό των ασθενών, σε κάθε ιατρική μονάδα με τη μορφή οξέων ή χρόνιων περιστατικών, είναι αυτό των περιστατικών του πόνου
Το σύνδρομο Μάρφαν σαν αιτία έχει μια μυϊκή δυσπλασία, κυρίως μεταξύ του δεύτερου χιτώνα των αγγείων και παρουσιάζει τακτικά νευρολογικά συμπτώματα, όπως είναι η μυϊκή δυσπλασία, ημικρανία, υπέρταση
Έχουμε δει στη Βιονευρολογική, αρκετές φορές, να παρουσιάζονται ασθενείς που κατά την παιδική ηλικία ή και πρόσφατα μετά από ένα έντονο χτύπημα , όπως π.χ. ένα ισχυρό χαστούκι, να παρουσιάζουν τόσο πτώση της ακοής , αστάθεια, όσο και μια εσωτερική διαταραχή
Είναι μια ωτίτιδα, ιδιαίτερα κάτω από τη συνηθισμένη μορφή της μέσης ωτίτιδας, που παρουσιάζεται ιδιαίτερα κατά την παιδική ηλικία
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα είναι μια συνεχούς εξελισσόμενη διαγνωστική μέθοδος στον τομέα της νευρολογίας
Στη Βιονευρολογική εδώ και χρόνια έχουμε δει ότι μπορεί μια ιγμορίτιδα, τόσο των μετωπιαίων κόλπων όσο και της άνω γνάθου, να μην είναι τίποτα ιδιαίτερα έντονο κλινικό, αλλά μπορεί να προκαλέσει μια χρόνια εστία για πάρα πολλές άλλες παθήσεις
Από την πείρα μας στη Βιονευρολογικη, έχοντας εξετάσει εκατοντάδες ανθρώπους με κάθε μορφή και είδους ημικρανίας, έχουμε παρατηρήσει, στη συγκεντρωτική έρευνα που κάνουμε τουλάχιστον εδώ στο δικό μας εργαστήριο, ότι οι συχνές ημικρανίες αποτελούν ένα μεγάλο κίνδυνο για τη φυσιολογική λειτουργία της μνήμης
Οι ημικρανίες σε κάθε μορφή τους, αποτελούν ένα μικρό εγκεφαλικό «επεισόδιο»
Πολύς λόγος έχει γίνει για τις διαταραχές της άμυνας του οργανισμού με τη μορφή των αυτοάνοσων νοσημάτων, δηλαδή εκείνων των καταστάσεων που το ίδιο το αμυντικό σύστημα του οργανισμού επιτίθεται στον ίδιο τον οργανισμό
Τρίτο και ουσιαστικότερο κομμάτι του νευρικού συστήματος είναι το λεγόμενο αυτόνομο νευρικό σύστημα
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι σε διάφορες θέσεις και πολύ διαφορετική από ασθενή σε ασθενή, σχετικά με τις απομυελινώσεις που την προκαλούν