Πως δρα η μυελίνη;
Οι νευρικοί άξονες περιβάλλονται από τη μυελίνη, η οποία αποτελείται από ομόκεντρες περιτυλίξεις των μεμβρανών των κυττάρων της νευρογλοίας
Οι νευρικοί άξονες περιβάλλονται από τη μυελίνη, η οποία αποτελείται από ομόκεντρες περιτυλίξεις των μεμβρανών των κυττάρων της νευρογλοίας
Στη μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου και στις παραλλαγές της, η απεικόνιση εστιών σημαίνει ότι σε ορισμένες περιοχές νευρώνων, είτε είναι στο σώμα είτε είναι στο νευροάξονα είτε και αποκλειστικά μόνο στη μυελίνη, υπάρχουν τέτοιες διαταραχές, οι οποίες δημιουργούν τις εν λόγω εστίες
Γενετιστές, κάτω από τη διεύθυνση του Στέφαν Χάλπερ από το πανεπιστήμιο του Κέϊμπριτζ, έκαναν μια τεράστια προσπάθεια αρχειολογώντας και εξετάζοντας περίπου δέκα χιλιάδες ασθενείς και ψάχνοντας μεταξύ τους να βρουν γενετικές μεταβολές, οι οποίες μπορούν να θεωρηθούν σαν στοιχείο κληρονομικότητας
Τρίτο και ουσιαστικότερο κομμάτι του νευρικού συστήματος είναι το λεγόμενο αυτόνομο νευρικό σύστημα
Στη Βιονευρολογική, εξετάζοντας τα απομυελινωτικά νοσήματα, δηλαδή την κατάσταση της μυελίνης σε διάφορες νευρολογικές κλινικές εικόνες, έχουμε διαπιστώσει ότι το όλο σύστημα, είναι ένα «κλειδί» μεταξύ αυτής της ουσίας της μυελίνης και της συνείδησης
Μια κατανομή της ηλεκτρικής ενέργειας από τον εγκέφαλο προς όλα τα τμήματα του σώματος, έτσι που να υπάρχει μια ορμονική λειτουργία, παράγεται σε όλο το σύστημα, ενώ ταυτόχρονα η μετάβαση της από νευρικούς σχηματισμούς (νεύρα) απομονώνεται και εξασφαλίζεται από μια παχύρευστη, λιπώδους περιεχομένου, ουσία, την καλούμενη μυελίνη
Έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική, παρά τη μεγάλη βιοχημική δραστηριότητα που παρουσιάζει ο εγκέφαλος, αυτό που δείχνει πως έχει τη μεγαλύτερη σημασία για το κεντρικό νευρικό σύστημα είναι η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία διεγείρει και ρυθμίσει τη δραστηριότητα των διαφόρων σημείων του σώματος
Εκείνο που είναι η μεγαλύτερη κλινική διαταραχή, όπως έχουμε δει και στη Βιονευρολογική στα διάφορα απομυελινωτικά σύνδρομα με κυρίαρχο αυτό της σκλήρυνσης κατά πλάκας, είναι η απώλεια της ικανότητας στο να εκτελεστούν διάφορες κινήσεις
Έχουμε δει στη Βιονευρολογική την προοδευτική διαταραχή των ολιγοδενδριτικών κυττάρων, η οποία μαζί με την απώλεια της μυελίνης είναι ο βασικός λόγος της κλινικής ανάπτυξης μια σκλήρυνσης κατά πλάκας
Από όσο γνωρίζουμε στη Βιονευρολογική, το περιφερικό νευρικό σύστημα, που εξελίσσεται μετά την έξοδο των νεύρων από τον εγκέφαλο και από το νωτιαίο μυελό προς τους μυς του προσώπου ή των άκρων, είναι υπεύθυνο για τη μεταφορά ηλεκτρικών μυών με στόχο τους διάφορους μυς
Μετά από σαράντα χρόνια, που υπάρχει αυτή η υποψία ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας και ο ερυθηματώδης λύκος μπορούν να προκύψουν μετά από μια λοίμωξη Epstein Barr, φαίνεται ότι για πρώτη φορά πιστοποιήθηκε αυτό σε ορισμένους ασθενείς
Πρόκειται για μια εκφυλιστική και κατά κύριο λόγο, φλεγμονώδους αιτιολογίας αυτοάνοση διαταραχή του ΚΝΣ.
Η ακριβής αιτία της ΣΚΠ δεν είναι ακριβώς ακόμη γνωστή.