Δυστονίες επιληψίας στην ατροφία πολλαπλών συστημάτων
Σε πολλούς ασθενείς όπου υπάρχει η λάθος προσέγγιση της διάγνωσης συνδρόμου πάρκινσον εμφανίζονται δυστονικά συμπτώματα τα οποία παράλληλα συνυπάρχουν με μικρές ή μεγάλες επιληπτικές κρίσεις.
Σε πολλούς ασθενείς όπου υπάρχει η λάθος προσέγγιση της διάγνωσης συνδρόμου πάρκινσον εμφανίζονται δυστονικά συμπτώματα τα οποία παράλληλα συνυπάρχουν με μικρές ή μεγάλες επιληπτικές κρίσεις.
Τον τελευταίο καιρό ο καθηγητής Martin Schwab στην Ελβετία κατάφερε και έκανε το σχεδόν ακατόρθωτο μέχρι σήμερα για τους παραπληγικούς ασθενείς˙ απομόνωσε αντισώματα μίας ουσίας τα οποία μπορούν και κατευθύνουν την ανάπτυξη «κομμένων» νευρικών ινών στη σπονδυλική στήλη στην επιθυμητή διεύθυνση, χωρίς να «παρενοχλούνται» οι παράπλευροι ιστοί. Αυτή η ουσία λέγεται anti-Nogo-Α.
Στην περίπτωση της παραπληγίας η εν λόγω πρωτεΐνη δρα κατά κάποιον τρόπο σαν ένας «διακόπτης» στο κεντρικό νευρικό σύστημα στο τραυματισμένο μέρος και κατευθύνει την ανάπτυξη των τραυματισμένων νευρικών ινών σύμφωνα με το χρόνο και με το ρυθμό που πρέπει.
Ο Ελβετός καθηγητής Martin Schwab μετά από τριάντα χρόνια προσπάθειας κατόρθωσε και απομόνωσε μία πρωτεΐνη που παίζει σημαντικό ρόλο σε ότι αφορά την ανάπτυξη του νευρικού συστήματος μετά από τραύμα στη σπονδυλική στήλη.
Πολλές φορές κυρίως σε άτομα τρίτης ηλικίας υπάρχει συνύπαρξη κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων με προϋπάρχουσες νευροεκφυλιστικές διαταραχές, όπως για παράδειγμα σε ασθενείς με τη νόσο του πάρκινσον.
Τα κύτταρα του εγκεφάλου και κυρίως ορισμένων περιοχών αυτού, όπως είναι του ιππόκαμπου, της αμυγδαλής και του κροταφικού λοβού, είναι έτσι κατασκευασμένα ώστε να διαθέτουν συγκεκριμένα όρια αντοχής σε ότι αφορά την «απόδοσή» τους.
Οι επιληπτικές κρίσεις συνοδεύονται με διαφορετική συμπτωματολογία κάθε φορά.
Η πολιτική είναι ένας κατεξοχήν χώρος που ανθίζει ο ναρκισσισμός.
Στο δυτικό ημισφαίριο είναι ιατρικά πιστοποιημένο το γεγονός ότι ο αυτοτραυματισμός με ξυράφι, ιδιαίτερα στους εφήβους, αποτελεί ένα μαζικό φαινόμενο.
Μία πολύ σοβαρή έρευνα του πανεπιστημίου Άλμπερτ Αϊνστάιν της Νέας Υόρκης πιστοποίησε τη σχέση βλέμματος και έκκρισης ντοπαμίνης.
Με αφορμή την αύξηση της σκλήρυνσης κατά πλάκας στην περιοχής της Πάτρας, προκύπτει έντονα το ερώτημα τι είναι αυτό που απλά δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη γρήγορη και έντονη εξάπλωση της νόσου.
Τελευταίες έρευνες θεραπευτικής προσέγγισης σε κάθε επίπεδο της σκλήρυνσης κατά πλάκας έχουν δείξει ενδιαφέροντα αποτελέσματα.
Στην περιοχή της Πάτρας ο πρόεδρος του νοσοκομειακού προσωπικού, εξαιρετικά ανήσυχος, ανακοινώνει ένα γεγονός που παρουσιάστηκε ξαφνικά και κατέλαβε τους πάντες εκεί˙ συγκεκριμένα, τον τρομερά αυξημένο αριθμό ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) και μεταξύ του προσωπικού.
Κάθε νέο φάρμακο για τη σκλήρυνση κατά πλάκας χρειάζεται περίπου 12 χρόνια για την ανάπτυξή του.
Όταν κανείς διαπιστώνει φαινόμενα συσσώρευσης περιστατικών σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠΣ) και μάλιστα με αυξητική τάση, γνωρίζοντας τις συνέπειες τον καταλαμβάνει πανικός.
Το φουμαρικό οξύ υπάρχει σαν φάρμακο περίπου 40 χρόνια με έντονη παρουσία.
Από τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα γίνεται μία προσπάθεια τροποποίησης του Nogo-παράγοντα σε φάρμακο για τη σκλήρυνση κατά πλάκας με τη μορφή αντισώματος.
Μία μικτή συμπτωματολογία περιοδικών κενών μνήμης και συσπάσεων προσωπικών μυών με ταυτόχρονη δυσχέρεια λόγου είναι ένα τρίπτυχο που υποδεικνύει τις περισσότερες φορές μία επιληπτική προδιάθεση και μία απαρχή μίας ανοϊκής εξέλιξης.
Η έννοια του «κλινικά απομονωμένου συνδρόμου» -clinically isolated syndrome (CIS) παρουσιάστηκε την τελευταία εικοσαετία στις αγγλοσαξονικές χώρες κατά την προσπάθεια καταχώρησης και αξιολόγησης των διάφορων κλινικών συνδρόμων της σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠΣ).
Υπάρχουν κάποιες κλινικές περιπτώσεις σκλήρυνσης κατά πλάκας που εμφανίζονται για σύντομο χρονικό διάστημα (συνήθως λίγες μέρες) μ’ ένα σύμπτωμα π.χ. θάμβος όρασης και με επιληπτικές κρίσεις.