Η επικινδυνότητα των νυχτερινών επιληπτικών κρίσεων
Οι επιληπτικές κρίσεις, γενικά, είναι ένα φαινόμενο που αξίζει προσοχής, διάγνωσης και διεξοδικής έρευνας
Οι επιληπτικές κρίσεις, γενικά, είναι ένα φαινόμενο που αξίζει προσοχής, διάγνωσης και διεξοδικής έρευνας
Ενώ η γκρίνια των ασθενών είναι μεγάλη όταν υποφέρουν από παραισθησίες και μουδιάσματα δεν είναι σε θέση να οριοθετήσουν ακριβώς το πρόβλημα.
Στη βιονευρολογική χρόνια τώρα παρατηρούμε μια ανάπλαση κυττάρων και συνάψεων στις διάφορες νευρολογικές αρρώστιες.
Με τα γνωστικά προκλητά δυναμικά και συγκεκριμένα με την καταγραφή του δυναμικού Ρ300, υπάρχει ο έλεγχος της λειτουργικής «ικανότητας» του ψεύδους σαν εγκεφαλική λειτουργία.
Μια μεγάλη γκάμα επιληπτικών κρίσεων και κυρίως αυτές που προέρχονται από το κροταφικό λοβό, όπως και οι μυοκλονίες, κατά κανόνα όπως έχουμε πιστοποιήσει και στην Βιονευρολογική, έχουν μια στενή σύνδεση με νευροψυχιατρικές εκδηλώσεις και κυρίως σε ότι αφορά συναίσθημα και συμπεριφορά.
Όταν ένας γιατρός βρίσκεται αντιμέτωπος με τον άνω συνδυασμό, όπως δείχνει η πείρα μας στην Βιονευρολογική, πρέπει να αρχίσει την έρευνα από πολλά σημεία ταυτόχρονα.
Σε μια έρευνα που είχε γίνει παλιά σε Βρετανούς του πολέμου του Βιετνάμ, πιστοποιήθηκε ότι αυτοί που είχαν «αγριεμένο» ύπνο είχαν και διαφορετικά σημεία τραυματικών κακώσεων στον εγκέφαλο.
Από το πανεπιστήμιο της Βιέννης, το τμήμα της παιδιατρικής παρουσίασε μια έρευνα, η οποία μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ στην αντιμετώπιση του «παιδικού»νευροβλαστώματος, που κυρίως εκδηλώνεται στο στήθος και την κοιλιακή χώρα, όπως έχουμε διαπιστώσει στην Βιονευρολογική.
Μια μεγάλη έρευνα της Αμερικάνικης Γηριατρικής Εταιρείας παρουσίασε μεγάλο σκεπτικισμό, σε ότι αφορά φαρμακευτική αγωγή στους ηλικιωμένους.
Η δυσκαταποσία είναι μια εκδήλωση της λειτουργίας της κατάποσης, η οποία είναι ένα αντανακλαστικό που έχει την έδρα του στο μεσεγκέφαλο.
Στην Βιονευρολογική, το θέμα της απομεθυλίωσης υπάρχει εδώ και πάρα πολύ καιρό σε ότι αφορά τη γονιδιακή έρευνα, που γίνεται για ορισμένες χαρακτηριστικές νευροψυχιατρικές αρρώστιες, πιθανόν για να εξαρθούν συμπεράσματα πως προκύπτουν και με τι τρόπο μπορούν να θεραπευτούν.
Στην Βιονευρολογική, πρόκειται για μια καινούργια διαδικασία που την συναντάμε σε έρευνες του εξωτερικού, αλλά με ευρεία πλέον εφαρμογή και κυρίως βασίζεται στο να επιτρέπει την έρευνα σε ότι αφορά πυρήνα σωματικού κυττάρου και την αλλαγή του μετά από την ενεργοποίηση κάποιων πρωτεϊνών.
Πρόκειται για μια κατάσταση, όπου έχουμε δει στην έρευνα του ύπνου εδώ στην Βιονευρολογική, την διέγερση διαφορετικών «κομματιών» του εγκεφάλου και ιδιαίτερα του ανωτέρου τμήματος αυτού, όπως είναι ο προμετωπιαίος και ο βρεγματικός σε αντιστοιχία με τον οδοντωτό πυρήνα ή παρεγκεφαλίδα, τα οποία κατευθύνουν την κινητικότητα και υπάρχουν σε βαθύτερα τμήματα του εγκεφάλου.
Οι νευροεπιστήμες και ιδιαίτερα η «δεκάδα του εγκεφάλου» του περασμένου αιώνα που ξεκίνησε από την Αμερική, έδωσαν αποτελέσματα ερευνών που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο.
Παλαιότερα, ήταν η ανάγκη στην καθημερινότητα, σε ότι αφορά την νευρολογική εξέταση, η πολύωρη έρευνα του ασθενούς με πρωτόγνωρα και τακτικά επώδυνα διαγνωστικά μέσα.
Σε μοριακό, στην κυριολεξία, επίπεδο, όπως δείχνουν οι μοντέρνες εξετάσεις, οι οποίες κατά καιρούς φτάνουν και στην Βιονευρολογική, μπορεί πλέον να νοθευτεί μια διαταραχή, η οποία μπορεί να προκαλέσει την εκάστοτε σοβαρή νόσο.
Χωρίς αμφιβολία, από ότι δείχνουν και τα ευρήματα στις διάφορες νευρολογικές ασθένειες εδώ στην Βιονευρολογική, τόσο η εξέταση τους, όσο και η ίαση τους, τις περισσότερες φορές βασίζεται σε ένα πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό στον τρόπο της ζωής.
Πρόκειται για μια σπάνια ασθένεια, όπου έχουμε πλήρη απουσία ανάπτυξης των βολβών των οφθαλμών.
Το τρίξιμο των δοντιών ή αλλιώς «νυχτερινός» οδοντικός τριγμός θεωρείται και εκλαμβάνεται, δυστυχώς, και από ιατρικούς κύκλους πολλές φορές, σαν μια ατομική διαταραχή.
Τα σφυρίγματα ή αλλιώς εμβοές είναι πλέον ένα καθεστώς που προσβάλλει πάνω από διακόσιες χιλιάδες Έλληνες, σε κλινική πλέον μορφή.